Oι απολύσεις στην Ελληνική Χαλυβουργία ανοίγουν το δρόμο στη βιομηχανία ομαδικών απολύσεων.

Η πάγια αξίωση των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων για την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων μπήκε σε εφαρμογή.

Η απόφαση για «αναβάθμιση» του Ανώτατου Συμβούλιου Εργασίας με συμφωνία και της ΓΣΕΕ, ως μηχανισμού που θα δίνει εγκρίσεις στους επιχειρηματικούς ομίλους ώστε να απολύουν ελεύθερα όσους και όποτε θέλουν είχε τα πρώτα της θύματα. Οι απολύσεις στην Ελληνική Χαλυβουργία συνιστούν συντριπτικό πλήγμα ενάντια στα εργασιακά δικαιώματα που έχουν απομείνει.

Η κυβέρνηση που δήθεν με τις πρωτοβουλίες της καταπολεμά την ανεργία και χύνει κροκοδείλια δάκρυα για τους ανέργους υλοποιεί ένα κεντρικό αίτημα των βιομηχάνων, οι οποίοι ασκούσαν συνεχείς και έντονες πιέσεις για να τους επιτραπεί η αύξηση του ορίου απολύσεων. Οι ομαδικές απολύσεις των χαλυβουργών ανοίγουν αντικειμενικά το δρόμο για τη συνέχεια. Γεννιούνται νέοι κίνδυνοι για την αύξηση της ανεργίας, ενισχύεται η εργοδοτική αυθαιρεσία, στρώνεται το χαλί στις ανεξέλεγκτες και μαζικές απολύσεις.

Η αύξηση του ποσοστού των απολύσεων πάνω από τα ισχύοντα όρια, αλλά και το ψαλίδισμα των όποιων τυπικών προϋποθέσεων ισχύουν ως σήμερα, είναι αναγκαία μέτρα στα μονοπώλια και στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους για να προστατευτεί η ιδιοκτησία και η κερδοφορία τους, να λυθούν τα χέρια τους. Να απαλλαγούν οι βιομήχανοι από βάρη που τους ήταν ως σήμερα εμπόδια για πιθανές συγχωνεύσεις, αγορές, και μεταφορές των επιχειρήσεων τους. Δηλαδή να μπορούν ευέλικτα, ελεύθερα και χωρίς κόστος να «απαλλάσσονται» από τους εργαζόμενους, να τους αντικαθιστούν με νέους εργάτες, πιο φτηνούς, χωρίς συμβάσεις, χωρίς δικαιώματα.

Πάνω σε αυτό το έδαφος χτίζεται η ανάπτυξη και η ανάκαμψη των επιχειρηματικών κερδών. Για τους εργαζόμενους δεν πρέπει να είναι στόχος η αλλαγή διαχειριστή του συστήματος, αλλά πως θα πάρουμε τα κλειδιά της οικονομίας και την εξουσία από τα μονοπώλια και τους επιχειρηματικούς ομίλους. Διαφορετικά με οποιοδήποτε μείγμα διαχείρισης, με οποιαδήποτε κυβέρνηση που θα αποδέχεται την κυριαρχία των μονοπωλίων, ο λαός θα δέχεται τη μία σφαλιάρα μετά την άλλη, η οργή και τα μέτρα δε θα έχουν τελειωμό.

Τα σωματεία, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, οι εργαζόμενοι, η νεολαία να μην επιτρέψουμε τη σφαγή των εργαζόμενων. Χθες ήταν η ώρα των χαλυβουργών, σήμερα και αύριο θα ακολουθήσει η σειρά μας. Με την ανασύνταξη των δυνάμεων μας, με την πίστη στο δίκιο μας, με οργάνωση και με τους αγώνες μας να βάλουμε τέρμα στην αντιλαϊκή επίθεση, σε αυτούς που ρημάζουν τις ζωές μας.