ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΤΕ ΑΝ ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΤΗΝ ΤΡΙΠΟΛΗ ΝΑ ΠΑΡΕΤΕ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΤΟ ΠΟΛΥ ΓΝΩΣΤΟ ΠΟΤΟ "ΤΙΠΟΤΑ" ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΕΡΜΟΥ... ΝΑ ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΟΥ ΒΡΗΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑΤΟΠΙΣΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΓΙ' ΑΥΤΟ:Δεν είναι έτσι ακριβώς. Η ιστορία του “Τίποτα” ξεκίνησε το 1949 και το 1950 πήρε το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, όπως αναγράφεται στο μπουκάλι. Ξεκίνησε από μία μικρή βιοτεχνία της Τριπόλεως, ιδιοκτησίας του πατέρα μου, που φαίνεται και στη φωτογραφία πάνω στο μπουκάλι. Τότε στις ποτοποιίες, που ήταν κυρίως οικογενειακής φύσεως επιχειρήσεις, υπήρχαν κάποια τραπεζάκια και εκάθονταν πελάτες κι έπιναν το ποτό τους όπως πίνουμε τώρα τον καφέ μας. Το ποτό ήταν χύμα, από τα βαρέλια, όχι όπως σήμερα που όλα είναι σφραγισμένα. Μεταξύ των πελατών έρχονταν και φίλοι. Οι κυρίες τους, οι οποίες ήθελαν να δείξουν την καλή τους διαγωγή και ανατροφή συνήθως όταν τις ρωτούσαμε τι θα θέλανε, έλεγαν τίποτα. Έτσι ξεκίνησε η ιδέα του πατέρα μου.
Πόσο εύκολο ήταν να συνεχίσετε μία τέτοια επιχείρηση σε μία ομολογουμένως δύσκολη περίοδο της νεότερης ιστορίας μας;
Τότε,μέσα στο γενικό σύνολο των προιόντων της βιοτεχνίας μας, όπως ήταν το ούζο, το κονιάκ –κονιάκ το έλεγαν τότε πριν απαγορευτεί η λέξη και γίνει brandy- και άλλα ηδύποτα, ήταν και το “Τίποτα”. Σιγά σιγά καθιερώθηκε είτε λόγω της ονομασίας του είτε λόγω του καλαμπουρίου που έβγαινε.Με την πάροδο του χρόνου άρχισε να αναπτύσσεται περισσότερο από τα υπόλοιπα και στο τέλος γίναμε γνωστοί σαν “Tίποτα”. Υπάρχει μάλιστα και ένα τρίπτυχο που λέει “Τρίπολη, Μπίρης, Τίποτα”.
Η ιδιαίτερη αυτή γεύση του ηδύποτου πως προέκυψε;
Είναι ένας συνδυασμός από τέσσερα essence. Αν αλλάξει έστω και κατ’ελάχιστον ακόμη και το ένα αλλοιώνεται τελείως η γεύση. Ποτέ δεν άλλαξα κατάστημα προμηθείας των αιθέριων ελαίων, αλλά ούτε και τη μάρκα τους.
Όλα αυτά τα χρόνια, περισσότερο από μισό αιώνα δηλαδή, πως ήταν η ανταπόκριση του κόσμου;
Ήταν ανοδική πάντοτε και αυξανόμενη. Βέβαια στην αρχή δεν ήταν γνωστό. Πηγαίναμε σπρώχνοντας. Μετά όμως άρχισε να έρχεται και να το ζητάει ο κόσμος. Αυτό από οικονομική και από ηθική πλευρά μας έδινε τη δύναμη να προχωρούμε και να το βελτιώνουμε, όσον αφορά την εμφάνιση και τη συσκευασία, γιατί η ποιότητα δεν άλλαξε ποτέ.
Σκεφτήκατε ποτέ, για να φτάσει το “Τίποτα” σε περισσότερο κόσμο, να το παραχωρήσετε σε κάποια μεγαλύτερη εταιρία ποτοποιίας;
Ειλικρινά όχι. Όπως είπα επρόκειτο για οικογενειακή βιοτεχνία. Βέβαια το σωστό θα ήταν να κάνει κανείς το άλμα. Αλλά πολλές φορές τα άλματα έχουν αντί για θετικά,αρνητικά αποτελέσματα. Αυτό με φόβισε και δεν το έκανα. Ίσως να το κάνουν οι διάδοχοι…
Από το 1950 μέχρι σήμερα, τι γεύση σας έχει αφήσει η πορεία του “Τίποτα”; Είναι τόσο γλυκιά όσο και η ίδια του η γεύση;
Ωραία ερώτηση… Μου έχει αφήσει την εντύπωση, τη γεύση, όπως θέλετε πείτε το, της προσπάθειας για να ξεκινήσει κανείς από το τίποτα για να φτάσει στο τίποτα.
Επιτρέψτε μου να πω ότι και η απάντησή σας είναι πολύ ωραία…
Κοιτάξτε,η ηλικία μου είναι τέτοια που μου επιτρέπει να ζω περισσότερο με τις αναμνήσεις αυτής της προσπάθειας. Θυμάμαι ακόμη και το πρώτο διαφημιστικό φέιγ-βολάν, μιας και τότε δεν υπήρχε ούτε ραδιόφωνο ούτε τηλεόραση, το οποίο το δίναμε στον κόσμο για να πρωτογνωρίσει το ποτό. Δυστυχώς ένα τέτοιο δεν το έχω βαστήξει.
Θα μπορούσατε να ξεχωρίσετε κάποια ιδιαίτερα περιστατικά ή σχόλια που έχουν σχέση με το “Τίποτα”;
Υπάρχουν κάποια. Όταν υπηρετούσα στο στρατό, ήμουν κοντά στην Τρίπολη. Τότε τα πράγματα ήταν πολύ αυστηρά. Μία μέρα ζητούσαμε όλοι άδεια και φυσικά όλοι εισέπρατταν ένα μεγάλο όχι. Όταν ήρθε η σειρά μου και πάνω που ήμουν έτοιμος να δεχτώ την απόρριψη, επενέβη ο υπασπιστής του διοικητή και τον έπεισε. Εγώ φυσικά τον ρώτησα αν ήθελε να του φέρω κάτι από την Τρίπολη κι εκείνος μου απάντησε τίποτα. Την επόμενη μέρα που γύρισα είχα μαζί μου ένα μπουκάλι “Τίποτα”. Ο υπασπιστής όταν με είδε μου είπε: “Τι έχεις μέσα στην τσάντα Μπίρη;”, κι εγώ του απάντησα “Τίποτα κύριε λοχαγέ. Εσείς άλλωστε μου είπατε ότι δε θέλατε τίποτα από την Τρίπολη. Για εσάς είναι.” “Ευχαριστώ πολύ”, μου λέει. “Τίποτα κύριε λοχαγέ”, του απάντησα εγώ. Και μετά με έστειλε στο πειθαρχείο. Υπάρχει κι ένα άλλο περιστατικό που θυμάμαι. Μία φορά στην Καβάλα έγινε μία σοβαρή παρεξήγηση μεταξύ τουριστών κι ενός γκαρσονιού γιατί μία κυρία δεν παρήγγειλε τίποτα, κι αυτός της πήγε ένα ποτήρι μ’ ένα λικέρ, το οποίο βέβαια δεν ήταν το αυθεντικό “Τίποτα”. Η κυρία προσεβλήθη και κινήθηκε δικαστικά μέσω αγορανομίας και εισαγγελίας. Οι αρχές της Καβάλας βάλθηκαν να μάθουν τι είναι αυτό το “Τίποτα”μέσω των αρχών της Τριπόλεως. Όταν έληξε η υπόθεση τη δημοσίευσε μία εφημερίδα.Κάποιος που διάβασε την είδηση έστειλε το απόκομμα στον πατέρα μου γράφοντας ως παραλήπτη τον κύριο Τίποτα. Δυστυχώς δεν έχω κρατήσει ούτε αυτό το αναμνηστικό.
Σας ευχαριστώ πολύ κύριε Μπίρη.
Εγώ σας ευχαριστώ πολύ. Να είστε καλά και πάντα να έχετε επιτυχίες σε ό,τι κι αν προσπαθείτε να κάνετε.
Συμβουλή προς ναυτιλόμενους από τον ίδιο τον NickG. Biris...
Απολαύστε με τριμμένο πάγο και λίγες σταγόνες λεμόνι ή κονιάκ. Πάνω απ’ όλα όμως, αφήστε την έμπνευσή σας να δημιουργήσει.
(ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ)
Δημοσίευση σχολίου