«Τῆς Σκέπης σου Παρθένε, ἀvυμνοῦμεν τάς χαρίτας, ἥν ὡς φωτοφόρον νεφέλην ἐφαπλοῖς ὑπέρ ἔννοιαν, καί σκέπεις τόν λαόν σου νοερῶς, ἐκ πάσης τῶν ἐχθρῶν ἐπιβουλῆς. Σέ γάρ σκέπην καί προστάτιν καί βοηθόν, κεκτήμεθα βοῶντές σοι· Δόξα τοῖς μεγαλείοις σου Ἁγνή, δόξα τῇ θείᾳ Σκέπῃ σου, δόξα τῇ πρός ἡμᾶς σου, προμηθείᾳ Ἄχραντε».
Μέσα σέ κλίμα συγκίνησης καί θρησκευτικῆς κατάνυξης ἑορτάστηκε ἡ ἑορτή τῆς Ἁγίας Σκέπης τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί ἡ Ἐθνική ἑορτή τῆς 28ης Ὀκτωβρίου τοῦ ἔπους 1940, στήν Ἱερά Μητροπόλη Μαντινείας καί Κυνουρίας.
Τό πρωί τῆς ἑορτῆς τῆς 28ης Ὀκτωβρίου τελέστηκε πανηγυρική Θεία Λειτουργία στό Μητροπολιτικό Ἱερό Ναό Ἁγίου Βασιλείου Τριπόλεως, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας, Μητροπολίτου Μαντινείας καί Κυνουρίας κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ καί συλλειτουργούντων ἱερέων τῆς Μητροπόλεως.
Μετά τό τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας τελέστηκε Δοξολογία στόν κατάμεστο ἀπό πλῆθος πιστῶν καί ἀρχόντων Μητροπολιτικό Ἱερό Ναό.
Μετά τό πέρας τῆς Δοξολογίας, ἐκφωνήθηκε ὁ πανηγυρικός τῆ ἡμέρας καί ἐν συνεχείᾳ, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας τέλεσε ἱερό Μνημόσυνο στό Μνημεῖο τῶν Πεσόντων τῆς Πλατείας Ἄρεως καί παρακολούθησε τήν καθιερωμένη παρέλαση.
28η Ὀκτωβρίου 1940.
1η Σεπτέμβρη 1939 - Τό ρολόι τοῦ κόσμου κτυπᾶ μεσάνυχτα.
Ἡ φασιστική Γερμανία ἐξαπολύει ἐπίθεση στήν Πολωνία. Ἀρχίζει ὁ Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος.
28η Ὀκτωβρίου 1940 - Οἱ Ἰταλοί σύμμαχοι τοῦ Χίτλερ ζητοῦν ἀπό τούς Ἕλληνες «γῆν καί ὕδωρ».
Ἡ τότε Ἑλληνική Κυβέρνηση, κάτω ἀπό τήν πίεση τῆς λαϊκῆς θέλησης, ἀπαντᾶ στό τελεσίγραφο τοῦ Μουσολίνι μέ ἕνα βροντερό «ΟΧΙ».
Ἡ Ἑλλάδα παρασύρεται στή δύνη τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Τόλμησαν τότε οἱ Ἕλληνες νά κάνουν αὐτό πού δέν τόλμησε νά κάνει ὁλοκληρῃ ἡ Εὐρώπη: Πρόβαλαν τήν πρώτη γενναία ἀντίσταση. Ἐπέφεραν τήν πρώτη πραγματική ἧττα στίς δυνάμεις τοῦ Ἄξονα, πού ἔγινε ἡ αἰτία ν' ἀλλάξει ἡ ἔκβαση τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Μέχρι τότε ἡ ναζιστική Γερμανία τοῦ Χίτλερ καί ἡ φασιστική Ἰταλία τοῦ Μουσολίνι ἦταν ἀήττητες.
Μόνο ἡ μικρή Ἑλλάδα ὕψωσε ἀνάστημα καί ἀντιστάθηκε, μέ τή βοήθεια τῆς Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ τοῦ Γένους μας, τῆς Παναγίας, τῆς Παναγίας μητέρας μας, ἡ ὁποία περιδιάβαινε τά βουνά καί ἐνίσχυε τούς Ἕλληνες φαντάρους, φυλάσσοντας τά παιδιά της, τά ἑλληνόπουλα, τά ὁποῖα πολεμοῦσαν ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ.
Στήν Παναγία μας χρωστᾶμε τό ὅτι εἴμαστε σήμερα ἐλεύθεροι. Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι οἱ δύο σημαντικότερες ἐθνικές γιορτές τοῦ Ἔθνους μας ἔχουν τό ἰδιαίτερο χαρακτηριστικό νά συνεορτάζονται μέ μιά γιορτή τῆς Παναγίας. Τήν 25η Μαρτίου γιορτάζουμε τόν Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου καί τήν 28η Ὀκτωβρίου τήν Ἁγία Σκέπη τῆς Θεοτόκου.
Δέν χωράει ἀμφιβολία ὅτι ἡ ἐποποιία τοῦ 1940, ἀποτελεῖ ἕνα θαῦμα, εἶναι ἕνα ἀπό τά πολλά θαύματα στήν ἱστορία τῶν Ἑλλήνων.
Δέν μπορεῖ νά εἶναι καρπός ἀποκλειστικά ἀνθρώπινου ἀγῶνα. Ἡ θεϊκή Χάρη συνεργάσθηκε μέ τήν ἀνθρώπινη προσπάθεια. Καί εἶναι δίκαιο, πού μαζί μέ τά θριαμβευτικά σαλπίσματα πάνω ἀπό τούς τάφους τῶν ἡρῴων, σήμαναν δοξαστικές καμπάνες γιά ἕνα «εὐχαριστῶ» στήν Παναγία, σ' ἐκείνη, στήν ὁποία ἡ ἐθνική συνείδηση ἀπέδωσε γιά μιά ἀκόμη φορά τά «νικητήρια», τή Σκέπη τῶν ἀγωνιστῶν, τήν Ἐλευθερώτρια τῶν σκλαβωμένων.
Γιατί στά κρίσιμα χρόνια τοῦ πολέμου οἱ Ἕλληνες ἐμπιστεύθηκαν στά χέρια τῆς Παναγίας τόν ἀγῶνα τους. Ζήτησαν τή μητρική προστασία της γιά νά ὑπερασπιστοῦν τά δίκαιά τους. Καί ἦταν τόση ἡ πίστη τους, ὥστε τήν ἔβλεπαν νά τούς ἐμψυχώνει καί νά τούς σκεπάζει, καθώς πολεμοῦσαν ἀπεγνωσμένα στά χιονισμένα βουνά τῆς Πίνδου καί τῆς Ἀλβανίας.
Ἡ ἄλλοτε «Ὑπέρμαχος Στρατηγός» τῶν Ρωμηῶν γίνεται ἡ Ἁγία Σκέπη τῶν ἀγωνιστῶν καί τό θαῦμα ἐπαναλαμβάνεται. Χάρη στήν πίστη, πού θερμαίνει τίς ψυχές τους, οἱ μαχητές περιφρονοῦν τή λογική τῶν ἀριθμῶν καί ἀντιστέκονται στίς σιδηρόφρακτες ἐχθρικές στρατιές μέ ἡρωισμό, πού κινεῖ τόν παγκόσμιο θαυμασμό.
Καί σήμερα ἡ πατρίδα μας διέρχεται κρισιμότατη περίοδο. Ἐμεῖς οἱ νεοέλληνες πρέπει ν' ἀποτιμήσουμε τήν προσφορά τῶν ἡρῴων τοῦ ἔπους τοῦ ‘40 καί νά τούς μοιάσουμε.
Νά μιμηθοῦμε τή γενναιότητα, τόν ἡρωϊσμό, τήν ἑνότητα, τήν ὁμοψυχία, τή θερμή πίστη στόν Θεό, τίς πύρινες προσευχές τους στή Σκέπη τῆς Παναγίας.
Ἡ θυσία τους γράφτηκε στήν ἱστορία μέ χρυσά γράμματα. Ἄς εἶναι γιά ὅλους μας αἰώνια θύμηση, σύμβολο τοῦ Ἔθνους μας γιά τά ἰδανικά τῆς ψυχῆς μας.
Πρέπει τάχιστα νά στρέψουμε ὅλοι οἱ Ἕλληνες τό μυαλό μας στήν Παναγία μητέρα μας καί νά τῆς ποῦμε: « Ὑπό τήν σήν εὐσπλαγχνίαν, καταφεύγομεν, Θεοτόκε, τάς ἡμῶν ἱκεσίας, μή παρίδῃς ἐν περιστάσει ἀλλ’ ἐκ κινδύνων λύτρωσαι ἡμᾶς, μόνη Ἁγνή, μόνη εὐλογημένη».
+ π. Ι. Σ.
Δημοσίευση σχολίου