ΤΟ ΕΡΓΟ
Μόλις έχει τελειώσει η δίκη για έναν φόνο εκ προμελέτης. Οι δώδεκα ένορκοι συγκεντρώνονται για να βγάλουν ετυμηγορία. Η πρόεδρος τους ζητάει να ψηφίσουν, όπως και το κάνουν. Όλοι ψηφίζουν την ενοχή του νεαρού αγοριού, εκτός από μία ένορκο, η οποία ζητάει από τους υπόλοιπους έντεκα να συνεδριάσουν για να αναλύσουν τη ζωή και το παρελθόν του νεαρού κατηγορουμένου. Στο τραπέζι "πέφτουν" όλα τα στοιχεία, οι αποδείξεις και οι καταθέσεις. Ποια όμως είναι η πραγματική αλήθεια;
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΔΑΣ
Ο συγγραφέας Ρέτζιναλντ Ρόουζ εμπνεύστηκε τους 12 Ένορκους μετά από προσωπική εμπειρία ως ένορκος σε υπόθεση ανθρωποκτονίας, που τον συγκλόνισε και τον προβλημάτισε βαθιά. Έγραψε το κείμενο στις αρχές της δεκαετίας του ‘50 για την τότε αμερικάνικη κοινωνία, με όλες τις προκαταλήψεις της, τον έντονο ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία, τη βία. Μίλησε για ανθρώπους θυμωμένους (ο τίτλος του έργου κατά λέξη είναι 12 Θυμωμένοι Άνδρες), σκληρούς, αμείλικτους, σχεδόν αμετανόητους. Άνθρωποι έτοιμοι να καταδικάσουν με μεγάλη ευκολία, αλλά αδύναμοι να κατανοήσουν, να εμβαθύνουν, να επικοινωνήσουν ουσιαστικά, να αποδεχτούν τον άλλο και τέλος να συγχωρήσουν.
Πρόκειται για καταστάσεις τρομακτικά διαχρονικές! Το έργο θα μπορούσε κάλλιστα να μιλάει για το σήμερα. Γι’ αυτό και η διασκευή που έγινε για τη δική μας παράσταση τονίζει τη διαχρονικότητα του κειμένου. Αναρωτιόμαστε και εμείς μαζί με το συγγραφέα αν υπάρχουν περιθώρια έστω και σήμερα να επικρατήσει η λογική ή αν ο θυμός είναι ισχυρότερος. Αναρωτιόμαστε αν υπάρχουν ακόμα υπερασπιστές του δικαίου, της αλήθειας και της συγχώρεσης.
Κάθε φορά που παρακολουθούμε τους 12 'Ένορκους να συνεδριάζουν στη σκηνή ή στο σινεμά και διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια μας η ίδια μάχη ιδεών, απόψεων και συναισθημάτων, οι ελπίδες μας αναπτερώνονται. Πιστεύουμε ξανά στη δύναμη του ανθρώπου που ορθώνει το ανάστημά του χωρίς να φοβάται το πλήθος και επιμένει να αναζητά την αλήθεια και να συγκρούεται με γενναιότητα, με στοχασμό και αξιοπρέπεια.
Δημοσίευση σχολίου