Ο Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Άμυνας Δημήτρης Βίτσας, σήμερα Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2016, παρευρέθηκε εκπροσωπώντας την κυβέρνηση, στις εκδηλώσεις προς τιμή των 212 εκτελεσθέντων πατριωτών από τους Γερμανούς κατακτητές, στις Βίγλες της Μεγαλόπολης, το 1944.
Ο ΑΝΥΕΘΑ στην ομιλία του τόνισε τα ακόλουθα:
Τις πρώτες πρωινές ώρες της 23ης Φλεβάρη του 1944, στρατιωτική ομάδα κρούσης του ΕΛΑΣ, υπό τις διαταγές του ανθυπολοχαγού Γιώργου Κερκεμέζου έστησε ενέδρα στη θέση Βίγλες σε γερμανική στρατιωτική δύναμη 30 περίπου ανδρών από τους οποίους οι περισσότεροι ήταν αξιωματικοί. Από την επιθετική αυτή ενέργεια υπήρξαν 30 Γερμανοί σκοτωμένοι, ενώ από τους επιτιθέμενους κανείς δεν έπαθε τίποτα. Την ίδια μέρα τα πτώματα των Γερμανών στρατιωτών μεταφέρθηκαν στη Μεγαλόπολη.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι ήταν μια στρατιωτική επιχείρηση σ’ ένα πόλεμο, ο οποίος εξαπλωνόταν σε όλη την Ευρώπη. Την επόμενη μέρα οι Γερμανοί, οι ναζί, πήραν από τις φυλακές της Τρίπολης 209 κρατούμενους στους οποίους πρόσθεσαν τρεις αγρότες από την περιοχή της Μεγαλόπολης, τους μετέφεραν σε αυτή τη θέση, έστησαν τα πολυβόλα στο λόφο, τους έβαλαν στη σειρά και τους εκτέλεσαν εν ψυχρώ.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι πρόκειται για έγκλημα πολέμου. Οι περισσότεροι από αυτά τα παλικάρια αντιστασιακοί, κομμουνιστές, ήταν από την Καλαμάτα, την Τρίπολη, την Τεγέα, τη Λακωνία και πολλοί Μεγαλοπολίτες. Μετά την εκτέλεση είναι γνωστό σε όλους σας ότι οι Γερμανοί κατέβηκαν στη Μεγαλόπολη, συνέλαβαν πολλούς άνδρες και γυναίκες και τους έβαλαν να ανοίξουν λάκκους και να θάψουν τους εκτελεσμένους. Δεν ψάλθηκε για αυτούς καμία νεκρώσιμη ακολουθία αλλά ψάλθηκε η ακολουθία του ίδιου του λαού μας με σιωπηλά κλάματα, εθνική αξιοπρέπεια και οργή κατά των βαρβάρων εκτελεστών.
Εκπροσωπώντας την ελληνική κυβέρνηση είμαστε εδώ για να τιμήσουμε τα 212 παλικάρια, τους αγωνιστές οι οποίοι εκτελέστηκαν, ενώ παραβιαζόταν κάθε έννοια ανθρώπινου δικαιώματος σε περίοδο πολέμου. Σ’ αυτά όμως τα ψηλά βουνά, όπως και στα ψηλά βουνά σε όλη μας την πατρίδα, οι συνειδήσεις κρατήθηκαν ψηλά. Η επιθυμία για λευτεριά ζέστανε συνεχώς τις ψυχές των ανθρώπων στις πιο μαύρες και δύσκολες μέρες που πέρασε ο λαός μας. Γιατί η λευτεριά είναι σπόρος, που όμως δεν χρειάζεται νερό για να δέσει και ν’ ανθίσει. Χρειάζεται αγώνα και πολλές φορές χρειάζεται και αίμα.
Αυτός ο πόλεμος κερδήθηκε. Αυτός ο πόλεμος τελείωσε. Κι ένα μυριόστομο σύνθημα ήταν στα χείλη των ανθρώπων σε ολόκληρη την οικουμένη: "ποτέ πια φασισμός, ποτέ πια πόλεμος". Πάνω σ’ αυτό το σύνθημα στήθηκε η ανάγκη, στήθηκε η ελπίδα, στήθηκε η λαχτάρα για ειρήνη. Στήθηκαν οι αρχές της δημοκρατίας, της συνεργασίας και της αλληλεγγύης. Πάνω σε αυτές τις αρχές στήθηκε η ιδέα της ενωμένης Ευρώπης. Μιας Ευρώπης που θα μπορεί να συνεργάζεται, θα μπορεί να ανθεί, θα μπορεί να μεγαλώνει για τις επόμενες γενιές.
Όμως τα πράγματα δεν γίνονται έτσι. Στη δικιά μας τη χώρα η απελευθέρωση ακολουθήθηκε από έναν εμφύλιο σπαραγμό και από μια μεγάλη, νέα στην ουσία προσπάθεια κατοχής. Παντού, όμως, σ’ όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, εξαπλώνεται η κατοχή των μεγάλων συμφερόντων, συμφερόντων οικονομικών, συμφερόντων πολιτικών, συμφερόντων γεωπολιτικής κυριαρχίας. Αυτά τα συμφέροντα σπέρνουν αίμα και πόλεμο σε ολόκληρους λαούς, αναγκάζουν ανθρώπους να φύγουν από τις εστίες τους, είτε λόγω πολέμου είτε λόγω φτώχειας.
Και σήμερα ζούμε μια νέα κατάσταση, όπου εκατομμύρια ανθρώπων ξεκινάνε από εμπόλεμες περιοχές σ’ ένα πόλεμο τον οποίο δεν ήθελαν και έρχονται, μέσω των παραλίων της Τουρκίας, να περάσουν από την Ελλάδα και να πάνε προς βόρειες χώρες. Έρχονται μέσα από την Ελλάδα, η οποία δεν συμμετείχε σε αυτό τον πόλεμο, δεν πήρε μέρος σε αυτές τις μάχες. Η Ελλάδα, όμως, καλείται να δείξει την αλληλεγγύη της, να δείξει τη συνεργασία της, να δείξει την ανθρωπιά της, γιατί οι Έλληνες πάντοτε ήταν ξένοι από σκέψεις, ιδέες και πρακτικές, που το πρώτο και το τελευταίο επιχείρημά τους είναι η απανθρωπιά και η βία. Και σήμερα η Ελλάδα είναι το οχυρό, το προκεχωρημένο οχυρό της Ευρώπης, μιας Ευρώπης της ειρήνης και της αλληλεγγύης.
Σήμερα η Ελλάδα προσπαθεί να φιλοξενήσει, να δώσει καταφύγιο αλλά συγχρόνως η Ελλάδα προσπαθεί να περιφρουρήσει την ιδέα της συνεργασίας της ενωμένης Ευρώπης. Ας το ξέρουν καλά όσοι απεργάζονται σχέδια, η Ελλάδα στη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκεται, την οικονομική και την κοινωνική, θα δώσει τη μάχη και θα τα καταφέρει, με φιλανθρωπία αλλά και με θυμό για όσους απεργάζονται το μέλλον της ως αποθήκη ψυχών.
Και σ’ αυτούς τους φίλους και τους εχθρούς, οι οποίοι απεργάζονται και άλλες κινήσεις, τους λέμε ξεκάθαρα ότι αυτή η χώρα έχει 135 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα, έχει 90 μεγάλα νησιά, έχει χιλιάδες βραχονησίδες και από αυτές τις βραχονησίδες, από κάθε σπιθαμή γης, δεν πρόκειται να κάνει ούτε ένα βήμα πίσω. Για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα δεν σηκώνουμε μύγα στο σπαθί μας.
Οι ανθρώπινες αξίες τις οποίες υπηρετούμε, η δημοκρατία στην οποία τασσόμαστε και υποτασσόμαστε και η φιλανθρωπία και το γεγονός ότι υπακούμε σε αξίες που θέλουν να πάνε ακόμα παραπέρα την ανθρωπιά, είναι αυτά που μας οδηγούν.
Ξέρουμε τις δυσκολίες, ξέρουμε ότι πολλοί μας βλέπουν με καχύποπτο μάτι. Ξέρουμε ποιο είναι το καθήκον μας και να είστε σίγουροι ότι θα τα καταφέρουμε.
Θέλω να τονίσω άλλη μια φορά από το σημείο της θυσίας των 212 συμπατριωτών μας, ότι εμείς θα συνεχίσουμε. Εμείς θα συνεχίσουμε αυτό τον αγώνα και ξεκινώντας απ’ τα ιδανικά της λευτεριάς θα κερδίσουμε.
Κάνουμε το ελάχιστο τιμούμε τη μνήμη τους. Αφήνουμε παρακαταθήκη στη νέα γενιά τη θυσία τους. Ξέρουμε ότι οι λαοί που κρατούν ζωντανή τη μνήμη και την ιστορία προχωρούν με βήματα σταθερά προς το μέλλον, ένα μέλλον ανάπτυξης.
Να είναι αθάνατοι και να μας οδηγούν.
Ο ΑΝΥΕΘΑ στην ομιλία του τόνισε τα ακόλουθα:
Τις πρώτες πρωινές ώρες της 23ης Φλεβάρη του 1944, στρατιωτική ομάδα κρούσης του ΕΛΑΣ, υπό τις διαταγές του ανθυπολοχαγού Γιώργου Κερκεμέζου έστησε ενέδρα στη θέση Βίγλες σε γερμανική στρατιωτική δύναμη 30 περίπου ανδρών από τους οποίους οι περισσότεροι ήταν αξιωματικοί. Από την επιθετική αυτή ενέργεια υπήρξαν 30 Γερμανοί σκοτωμένοι, ενώ από τους επιτιθέμενους κανείς δεν έπαθε τίποτα. Την ίδια μέρα τα πτώματα των Γερμανών στρατιωτών μεταφέρθηκαν στη Μεγαλόπολη.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι ήταν μια στρατιωτική επιχείρηση σ’ ένα πόλεμο, ο οποίος εξαπλωνόταν σε όλη την Ευρώπη. Την επόμενη μέρα οι Γερμανοί, οι ναζί, πήραν από τις φυλακές της Τρίπολης 209 κρατούμενους στους οποίους πρόσθεσαν τρεις αγρότες από την περιοχή της Μεγαλόπολης, τους μετέφεραν σε αυτή τη θέση, έστησαν τα πολυβόλα στο λόφο, τους έβαλαν στη σειρά και τους εκτέλεσαν εν ψυχρώ.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι πρόκειται για έγκλημα πολέμου. Οι περισσότεροι από αυτά τα παλικάρια αντιστασιακοί, κομμουνιστές, ήταν από την Καλαμάτα, την Τρίπολη, την Τεγέα, τη Λακωνία και πολλοί Μεγαλοπολίτες. Μετά την εκτέλεση είναι γνωστό σε όλους σας ότι οι Γερμανοί κατέβηκαν στη Μεγαλόπολη, συνέλαβαν πολλούς άνδρες και γυναίκες και τους έβαλαν να ανοίξουν λάκκους και να θάψουν τους εκτελεσμένους. Δεν ψάλθηκε για αυτούς καμία νεκρώσιμη ακολουθία αλλά ψάλθηκε η ακολουθία του ίδιου του λαού μας με σιωπηλά κλάματα, εθνική αξιοπρέπεια και οργή κατά των βαρβάρων εκτελεστών.
Εκπροσωπώντας την ελληνική κυβέρνηση είμαστε εδώ για να τιμήσουμε τα 212 παλικάρια, τους αγωνιστές οι οποίοι εκτελέστηκαν, ενώ παραβιαζόταν κάθε έννοια ανθρώπινου δικαιώματος σε περίοδο πολέμου. Σ’ αυτά όμως τα ψηλά βουνά, όπως και στα ψηλά βουνά σε όλη μας την πατρίδα, οι συνειδήσεις κρατήθηκαν ψηλά. Η επιθυμία για λευτεριά ζέστανε συνεχώς τις ψυχές των ανθρώπων στις πιο μαύρες και δύσκολες μέρες που πέρασε ο λαός μας. Γιατί η λευτεριά είναι σπόρος, που όμως δεν χρειάζεται νερό για να δέσει και ν’ ανθίσει. Χρειάζεται αγώνα και πολλές φορές χρειάζεται και αίμα.
Αυτός ο πόλεμος κερδήθηκε. Αυτός ο πόλεμος τελείωσε. Κι ένα μυριόστομο σύνθημα ήταν στα χείλη των ανθρώπων σε ολόκληρη την οικουμένη: "ποτέ πια φασισμός, ποτέ πια πόλεμος". Πάνω σ’ αυτό το σύνθημα στήθηκε η ανάγκη, στήθηκε η ελπίδα, στήθηκε η λαχτάρα για ειρήνη. Στήθηκαν οι αρχές της δημοκρατίας, της συνεργασίας και της αλληλεγγύης. Πάνω σε αυτές τις αρχές στήθηκε η ιδέα της ενωμένης Ευρώπης. Μιας Ευρώπης που θα μπορεί να συνεργάζεται, θα μπορεί να ανθεί, θα μπορεί να μεγαλώνει για τις επόμενες γενιές.
Όμως τα πράγματα δεν γίνονται έτσι. Στη δικιά μας τη χώρα η απελευθέρωση ακολουθήθηκε από έναν εμφύλιο σπαραγμό και από μια μεγάλη, νέα στην ουσία προσπάθεια κατοχής. Παντού, όμως, σ’ όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, εξαπλώνεται η κατοχή των μεγάλων συμφερόντων, συμφερόντων οικονομικών, συμφερόντων πολιτικών, συμφερόντων γεωπολιτικής κυριαρχίας. Αυτά τα συμφέροντα σπέρνουν αίμα και πόλεμο σε ολόκληρους λαούς, αναγκάζουν ανθρώπους να φύγουν από τις εστίες τους, είτε λόγω πολέμου είτε λόγω φτώχειας.
Και σήμερα ζούμε μια νέα κατάσταση, όπου εκατομμύρια ανθρώπων ξεκινάνε από εμπόλεμες περιοχές σ’ ένα πόλεμο τον οποίο δεν ήθελαν και έρχονται, μέσω των παραλίων της Τουρκίας, να περάσουν από την Ελλάδα και να πάνε προς βόρειες χώρες. Έρχονται μέσα από την Ελλάδα, η οποία δεν συμμετείχε σε αυτό τον πόλεμο, δεν πήρε μέρος σε αυτές τις μάχες. Η Ελλάδα, όμως, καλείται να δείξει την αλληλεγγύη της, να δείξει τη συνεργασία της, να δείξει την ανθρωπιά της, γιατί οι Έλληνες πάντοτε ήταν ξένοι από σκέψεις, ιδέες και πρακτικές, που το πρώτο και το τελευταίο επιχείρημά τους είναι η απανθρωπιά και η βία. Και σήμερα η Ελλάδα είναι το οχυρό, το προκεχωρημένο οχυρό της Ευρώπης, μιας Ευρώπης της ειρήνης και της αλληλεγγύης.
Σήμερα η Ελλάδα προσπαθεί να φιλοξενήσει, να δώσει καταφύγιο αλλά συγχρόνως η Ελλάδα προσπαθεί να περιφρουρήσει την ιδέα της συνεργασίας της ενωμένης Ευρώπης. Ας το ξέρουν καλά όσοι απεργάζονται σχέδια, η Ελλάδα στη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκεται, την οικονομική και την κοινωνική, θα δώσει τη μάχη και θα τα καταφέρει, με φιλανθρωπία αλλά και με θυμό για όσους απεργάζονται το μέλλον της ως αποθήκη ψυχών.
Και σ’ αυτούς τους φίλους και τους εχθρούς, οι οποίοι απεργάζονται και άλλες κινήσεις, τους λέμε ξεκάθαρα ότι αυτή η χώρα έχει 135 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα, έχει 90 μεγάλα νησιά, έχει χιλιάδες βραχονησίδες και από αυτές τις βραχονησίδες, από κάθε σπιθαμή γης, δεν πρόκειται να κάνει ούτε ένα βήμα πίσω. Για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα δεν σηκώνουμε μύγα στο σπαθί μας.
Οι ανθρώπινες αξίες τις οποίες υπηρετούμε, η δημοκρατία στην οποία τασσόμαστε και υποτασσόμαστε και η φιλανθρωπία και το γεγονός ότι υπακούμε σε αξίες που θέλουν να πάνε ακόμα παραπέρα την ανθρωπιά, είναι αυτά που μας οδηγούν.
Ξέρουμε τις δυσκολίες, ξέρουμε ότι πολλοί μας βλέπουν με καχύποπτο μάτι. Ξέρουμε ποιο είναι το καθήκον μας και να είστε σίγουροι ότι θα τα καταφέρουμε.
Θέλω να τονίσω άλλη μια φορά από το σημείο της θυσίας των 212 συμπατριωτών μας, ότι εμείς θα συνεχίσουμε. Εμείς θα συνεχίσουμε αυτό τον αγώνα και ξεκινώντας απ’ τα ιδανικά της λευτεριάς θα κερδίσουμε.
Κάνουμε το ελάχιστο τιμούμε τη μνήμη τους. Αφήνουμε παρακαταθήκη στη νέα γενιά τη θυσία τους. Ξέρουμε ότι οι λαοί που κρατούν ζωντανή τη μνήμη και την ιστορία προχωρούν με βήματα σταθερά προς το μέλλον, ένα μέλλον ανάπτυξης.
Να είναι αθάνατοι και να μας οδηγούν.
Δημοσίευση σχολίου