Τον Απρίλιο του 2015 ενισχύθηκε με
Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου με 30 εκατ. ευρώ η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης.
Για μερικούς αυτό σήμαινε ότι έτσι έγινε το πρώτο ‘σωτήριο’ βήμα για τη διάσωση
των Ελλήνων τευτλοπαραγωγών και ενδεχομένως σημαντικό για την ελληνική αγροτική
οικονομία.
Σήμερα, όμως, κάτι ‘μη σωτήριο’
συμβαίνει. Η κυβέρνηση αναζητεί μια βιώσιμη λύση, καθώς στερεύει η ρευστότητα
των 30 εκατ. ευρώ, ενώ την ίδια στιγμή οι τευτλοπαραγωγοί κινδυνεύουν να μην
πληρώνονται (ήδη προέβησαν στις πρώτες οργανωμένες διαμαρτυρίες). Η ελληνική
ζάχαρη αδυνατεί να ανταγωνιστεί, τιμολογιακά τουλάχιστον, τη ζάχαρη πολλών
άλλων χωρών.
Όμως δεν είναι μόνο αυτό το
πρόβλημα.
Η εμμονή σε μια ζημιογόνο επιχείρηση αποτελεί το οικονομικό κομμάτι της υπόθεσης. Εδώ, πέρα από όλα τα άλλα υπάρχει εμμονή σε ένα προϊόν ζημιογόνο για την υγεία. Δεν έχει γίνει μια οργανωμένη προσπάθεια ένταξης καινοτόμων, φιλικών για το περιβάλλον και την υγεία εναλλακτικών καλλιεργειών προς τη ζάχαρη (πχ στέβια). Είναι απαραίτητο σε αυτό το σημείο βαθμιαία την παραγωγή ζάχαρης να την μειώνεις μέσω δεσμευτικού χρονοδιαγράμματος και με τη βοήθεια σύμπραξης επιστημόνων να βρεις τις καλύτερες επενδυτικά και κυρίως θετικές όσον αφορά τη δημόσια υγεία λύσεις. Τι περιβαλλοντικό κόστος έχει η καλλιέργεια πχ στέβιας; Είναι αποδοτική; Μπορεί να βελτιωθεί η απόδοση; Είναι evidence-based ή έστω ισχυρά τα πλεονεκτήματά της έναντι της ζάχαρης μακροπρόθεσμα; Αυτά τα ερωτήματα για να απαντηθούν χρειάζεται η βούληση, η αυθεντική προσήλωση και η ρήξη με τις ψευδαισθήσεις καμιά φορά..
Η εμμονή σε μια ζημιογόνο επιχείρηση αποτελεί το οικονομικό κομμάτι της υπόθεσης. Εδώ, πέρα από όλα τα άλλα υπάρχει εμμονή σε ένα προϊόν ζημιογόνο για την υγεία. Δεν έχει γίνει μια οργανωμένη προσπάθεια ένταξης καινοτόμων, φιλικών για το περιβάλλον και την υγεία εναλλακτικών καλλιεργειών προς τη ζάχαρη (πχ στέβια). Είναι απαραίτητο σε αυτό το σημείο βαθμιαία την παραγωγή ζάχαρης να την μειώνεις μέσω δεσμευτικού χρονοδιαγράμματος και με τη βοήθεια σύμπραξης επιστημόνων να βρεις τις καλύτερες επενδυτικά και κυρίως θετικές όσον αφορά τη δημόσια υγεία λύσεις. Τι περιβαλλοντικό κόστος έχει η καλλιέργεια πχ στέβιας; Είναι αποδοτική; Μπορεί να βελτιωθεί η απόδοση; Είναι evidence-based ή έστω ισχυρά τα πλεονεκτήματά της έναντι της ζάχαρης μακροπρόθεσμα; Αυτά τα ερωτήματα για να απαντηθούν χρειάζεται η βούληση, η αυθεντική προσήλωση και η ρήξη με τις ψευδαισθήσεις καμιά φορά..
Το να εκδηλώνεις τη διάθεση να
βοηθήσεις ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων (πχ τευτλοπαραγωγοί), ιδιαίτερα αν είναι
ευπαθείς αποτελεί ευαισθησία. Όμως μεγαλύτερη ευαισθησία χρειάζεται όταν πρέπει
να κατεδαφίσεις ψευδαισθήσεις ατομικές και ομαδικές και να λειτουργήσεις με
έναν τρόπο συναφή όσον αφορά το συνολικό καλό. Στην παρούσα χρειάζεται να
παρακινήσεις και να στρέψεις πολλούς μαζί στην καλή-καθαρή-αποδοτική
καλλιέργεια, που θα έχει αντίκτυπο στην υγεία και στην οικονομική ευμάρεια. Απλά
αυτό ενδεχομένως χρειάζεται περισσότερο κόπο, δεν είναι έτοιμη λύση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΜΠΕΡΤΖΕΛΕΤΟΣ
Κλινικός Διαιτολόγος-Διατροφολόγος,
MSc,MEd
Ομάδα Ειδικών Δημόσιας Υγείας
Ομάδα Ειδικών Αθλητικής Διατροφής
Γρηγορίου Ε’ 29, Τρίπολη
τηλ: 2710 232364
e-mail:
bertzeletos@gmail.com
site:
www.bertzeletos.gr
blog:nutripolitics.blogspot.gr
Δημοσίευση σχολίου