Τήν Κυριακή, 27 τοῦ μηνός Μαρτίου 2016, ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Μαντινείας καί Κυνουρίας κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ τέλεσε τή Θεία Λειτουργία στόν Ἐνοριακό Ἱερό Ναό Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου Νεστάνης Μαντινείας, ὅπου προέβη καί στήν εἰς Διάκονον Χειροτονία τοῦ Μοναχοῦ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Γοργοεπηκόου Νεστανης Μαντινείας Νεκταρίου (κατά κόσμον Δημητρίου Παπανικολάου).
Σέ ἕνα κλίμα συναισθηματικά φορτισμένο, πλῆθος κόσμου συμμετεῖχε στή Θεία Λειτουργία καί προσευχήθηκε γιά τόν νέο Ἱεροδιάκονο τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας καί τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Γοργοεπηκόου Νεστάνης Μαντινείας.
Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας ὁμίλησε μέ πατρική ἀγαπη πρός τόν νέο Κληρικό, νουθετώντας συγχρόνως τό ἐκκλησίασμα μέ τόν μεστό θεολογικό του λόγο.
Ὁ νέος Ἱεροδιάκονος, ἀντιφωνώντας, εὐχαρίστησε τήν Παναγία τήν Γοργοεπήκοο γιά τήν εὐλογία της, ἀλλά καί τόν Σεβ. Ποιμενάρχη μας, ἀναφέροντας στόν λόγο του χαρακτηριστικά: ...............
Δόξα τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι
Μέγα το όνομα της Αγίας Τριάδος
Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα, σεβαστοί Πατέρες, αγαπητοί αδελφοί, ευλογημένε λαέ του Θεού.
Αυτή την αγία και φοβερά ώρα της προσωπικής μου πεντηκοστής, δοξάζω τον Τριαδικό Θεό, ο οποίος παραβλέποντας τις αμαρτίες και τις ανθρώπινες αδυναμίες μου με αξιώνει να λάβω τον πρώτο βαθμό της αγίας ιερωσύνης. Ευρισκόμενος ήδη προ των θυρών του Ιερού Βήματος και αναλογιζόμενος το μέγεθος, την αξία και το μεγαλείο της ιερωσύνης, αναμετρώ τις λιγοστές δυνάμεις μου και δειλιάζω για το τόλμημα του εγχειρήματος. Φέρνω στο νου μου τα λόγια της ευχής «το γαρ διακονείν σοι μέγα και φοβερόν και αυταίς ταις επουρανίαις δυνάμεσιν» και τρέμω για την αναξιότητά μου.
Τα συναισθήματα μέσα μου πολλά. Αισθήματα δοξολογίας και ευχαριστίας προς τον Πανάγαθο Θεό και προς την Υμετέρα Σεβασμιώτητα, αλλά και αισθήματα φόβου και τρόμου. Αισθήματα ταραγμένα, τρικυμιώδη σαν τους ωκεανούς, τις θάλασσες και τα ορμητικά ποτάμια. Τρέμω και δειλιώ και δεν εντρέπομαι εν μέσω Εκκλησίας πληθούσης, συνηγμένης επί το αυτό, υπό τον Αρχιθύτη της να ομολογήσω ότι από το νου μου διήλθε η σκέψη να ενεργήσω ως ο Ιορδάνης ποταμός. Να στραφώ εις τα οπίσω και να εξέλθω του Ναού. Το ποτάμι δεν άντεξε το πυρ της Θεότητος και ανέστρεψε τη φυσική του πορεία, αναχαίτισε τα ύδατά του και εστράφη εις τα οπίσω. Με αυτόν τον τρόπο εκδήλωσε την αναξιότητά του μπροστά στην πανσθενουργό δύναμη της Θεότητος.
Αναλογίζεσθε το λοιπόν, εάν ένας άψυχος ποταμός συνταράχθηκε από την παρουσία του Αγίου Πνεύματος, πόσο συνταράζεται την ώρα αυτή η δική μου υπόσταση ενώπιον του μυστηρίου. Να στραφώ λοιπόν οπίσω και να εξέλθω του Ναού; Τούτο άλλωστε έπραξαν σπουδαίοι Άγιοι της Εκκλησίας μας, ασυγκρίτως τιμιώτεροι, αγνότεροι και καθαρότεροι από εμένα. Όταν έφθασε η ώρα της χειροτονίας τους εκρύβησαν «εν σπηλαίοις και εν όρεσι και εν ταις οπαίς της γης». Άλλοι δε, δε δίστασαν να αποκόψουν μέλη του σώματός τους, κολοβώνοντας την αρτιμέλειά τους για να αποφύγουν την ιερωσύνη. Ωστόσο όμως, ένας στίχος από τη Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου και συγκεκριμένα από την ευχή της αναφοράς με συγκρατεί εντός του Ναού, «Ου γαρ δια τας δικαιοσύνας ημών, ου γαρ εποιήσαμεν τι αγαθόν επί της γης, αλλά δια τα ελέη και τους οικτιρμούς σου θαρρούντες προσεγγίζομεν τω Αγίω σου θυσιαστηρίω». Είναι σαν να στρέφεται ο Ιερός Πατήρ και να μου λέγει «Ειρήνευε, αξιώνεσαι να προσεγγίσεις την Αγία Τράπεζα, όχι διότι επετέλεσες κάποιο αγαθό έργο, αλλ’ εξαιτίας του ελέους του Θεού». «Ουδείς άξιος των συνδεδεμένων ταις σαρκικαίς επιθυμίαις και ηδοναίς προσέρχεσθαι», αλλά παρέχεται από τον Θεό ως δώρο μέγα και ουράνιο, για να συνάζεται ο εσκορπισμένος λαός σε σώμα και να παρατείνεται η δόξα του Χριστού. Με αυτές τις επαγγελίες, Σεβασμιώτατε, αποτολμώ να σταθώ ενώπιον της Ωραίας Πύλης και εντός ολίγου να γονυκλινήσω στην Αγία Τράπεζα. Με φόβο και τρόμο για τη δική μου αναξιότητα, αλλά με ελπίδα στη δύναμη του Αγίου Πνεύματος που είναι ικανή να θεραπεύσει τα ασθενή και να αναπληρώσει τα ελλείποντα. Η ώρα αυτή αποτελεί το μετέωρο της υπάρξεώς μου. Όλα τα έτη της ζωής μου διέρχονται από μπροστά μου ως ημέρα μία και διαπιστώνω ότι όλα αυτά τα χρόνια δεν υπήρξα ποτέ μόνος. Είχα πάντοτε ανθρώπους, κληρικούς και λαϊκούς, που με στήριζαν, με ενίσχυαν και με κατεύθυναν.
Ανεχθείτε Σεβασμιώτατε, επ’ ολίγον παρακαλώ, παρέχοντάς μου τη δυνατότητα να ευχαριστήσω τους ευεργέτες μου.
Εν πρώτοις ευχαριστώ εσάς Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα της Αγιωτάτης Μητροπόλεως Μαντινείας και Κυνουρίας κύριέ μου, κύριε Αλέξανδρε, για την πατρική σας αγάπη, το ενδιαφέρον και τη φροντίδα.
Σεβασμιώτατε, από την πρώτη ημέρα της τοποθετήσεώς μας, και της δικής μου προσωπικά, αλλά και ολόκληρης της αδελφότητος, στην Ιερά Μητρόπολή σας και ιδιαιτέρως στην Ιερά Μονή Γοργοεπηκόου Νεστάνης, μας περιβάλλατε με αγάπη ελπίζοντας τόσο στην πνευματική μας άνοδο, όσο και στην πρόοδο της Μονής. Από σήμερα όμως και από τη στιγμή που θα θέσετε την τίμια δεξιά σας επί της κεφαλής μου, θα αρχίσει να μας συνδέει ένας νέος σύνδεσμος άρρηκτος εις τον αιώνα, ο σύνδεσμος του Επισκόπου με τον κληρικό του. Γι’ αυτή σας την απόφαση, Σεβασμιώτατε, να με χειροτονήσετε κληρικό σας, σας καθίσταμαι αιωνίως ευγνώμων. Δε διαθέτω τίποτα το αξιόλογο να σας αντιδωρίσω. Διαθέτω μονάχα την υπακοή μου, το σεβασμό μου και την αγάπη μου για το Ιερό και θεσμικό πρόσωπο του Επισκόπου. Τα καταθέτω ενώπιόν σας και σας διαβεβαιώ ότι θα τα βλέπετε διαρκώς αυξανόμενα και ουχ ελλατούμενα.
Επιτρέψατέ μου Σεβασμιώτατε, να ευχαριστήσω τους κατά σάρκα γονείς μου. Τον μακαριστό πατέρα μου Βασίλειο που με έφερε στον κόσμο, αλλά δυστυχώς δεν τον χάρηκα, δεν τον γνώρισα, γιατί τον έχασα όταν ήμουν μόλις 6 ετών. Ας είναι αιωνία του η μνήμη. Τη μητέρα μου Ευθυμία που με μεγάλωσε θυσιαστικά, με πολλές στερήσεις, αγωνία και πόνο.
Ευχαριστώ τον γέροντά μου και πνευματικό μου πατέρα, τον πολιό γέροντα, Αρχιμανδρίτη, πατέρα Νεκτάριο Μαρμαρινό, τον ακάματο αυτόν εργάτη του Ευαγγελίου, που κοντά του μαθήτευσα, εδιδάχθηκα, αγωνίστηκα και προσπαθώ για τη σωτηρία της ψυχής μου.
Ευχαριστώ τη μοναστική αδελφότητα στην οποία ανήκω, τους πατέρες της Ιεράς Μονής που με όλους σχεδόν είμαστε μαζί πολλά έτη. Τους ζητώ μια μεγάλη συγνώμη εάν τους έχω στενοχωρήσει. Τους αγαπώ και ξέρω ότι και αυτοί με αγαπούν και προσεύχονται αυτή την ώρα για εμένα.
Ευχαριστώ τη γερόντισσα Αντωνία Μοναχή για την αγάπη της, τις συμβουλές της και τις προσευχές της.
Ευχαριστώ τη διοικούσα επιτροπή της Ιεράς Μονής, τον πρόεδρο αυτής πατέρα Ιωάννη Σουρλίγγα, που με προσοχή και ενδιαφέρον νοιάζεται για το καλό, την πρόοδο και το πνευματικό ανάστημα της Ιεράς Μονής.
Ευχαριστώ τον Άγιο Καθηγούμενο, Αρχιμανδρίτη, πατέρα Καλλίνικο Πουλή, ηγούμενο της Ιεράς Μονής Παμμέγιστων Ταξιαρχών Αιγιαλείας. Με τον γέροντα συνδεόμαστε εδώ και 37 έτη και έχει προσφέρει τα μέγιστα στην πνευματική μου πορεία.
Ευχαριστώ τον Άγιο Καθηγούμενο, Αρχιμανδρίτη, πατέρα Δαμασκηνό Παγανό, ηγούμενο της Ιεράς Μονής Αιμυαλών Δημητσάνης. Με τον γέροντα συνδεόμαστε σχεδόν 20 έτη και είναι αυτός που, με εντολή και ευλογία του μακαριστού Μητροπολίτη Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κυρού Θεοφίλου, τέλεσε την εις Μοναχόν ρασοφορία μου και από τότε μας συνδέουν άρρηκτοι δεσμοί φιλίας και αμοιβαίας εν Χριστώ αγάπης.
Ευχαριστώ όλους εκείνους που με έχουν βοηθήσει και με βοηθούν όλα αυτά τα χρόνια, τους Κορίνθιους (από όπου κατάγομαι), τους ντόπιους Αρκάδες, τους απανταχού Νεστανιώτες και όλους τους προσκυνητές της Ιεράς Μονής Γοργοεπηκόου. Ευχαριστώ όλους, τους άρχοντες και το λαό, που παρευρίσκονται αυτή τη στιγμή στη χαρά της προσωπικής μου Πεντηκοστής και τους παρακαλώ όπως προσευχηθούν για την ελαχιστότητά μου, την ενδυνάμωσή μου και τη σωτηρία της ψυχής μου.
Προσεύχομαι στον πανάγαθο Θεό και ζητώ το έλεός Του, ζητώ τις πρεσβείες της Υπεραγίας μητρός Του, της οποίας το μοναστήρι διακονώ και του Αγίου Νεκταρίου, του οποίου φέρω το όνομα και τους παρακαλώ να με ενισχύουν, να με ενδυναμώνουν και να με προστατεύουν στην πορεία της ζωής μου.
Σεβασμιώτατε, τελειώνοντας θα ήθελα μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου, για μια ακόμα φορά να σας ευχαριστήσω για το ιερό αυτό αξίωμα που μου δίνετε και την εμπιστοσύνη σας προς το πρόσωπό μου. Σας ευχαριστώ και θα προσπαθήσω δια πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου και πάντων των Αγίων να σταθώ άξιος αυτής της αποφάσεώς σας, της εις διάκονον χειροτονίας μου.
Ήλθε το πλήρωμα του χρόνου· μεγαλύτερος, ωριμότερος, πιο κατασταλαγμένος.
Σεβασμιώτατε, «Νυν επέστη ο καιρός».
Γενηθήτω το θέλημα του Κυρίου.
Αμήν.
Ἐκ μέρους τῆς Ἐνορίας ἡ Ἐκκλησιαστική Σύμβουλος ...... ὁμίλησε, εὐχαριστώντας τόν Σεβ. Μητροπολίτη γιά τήν εὐλογία πού ἔδωσε στήν Ἐνορία τῆς Νεστάνης, εὐχόμενη πρός τόν νέοἹεροδιάκονο τά ἔτη του νά εἶναι πολλά καί εὐλογημένα καί νά εἶναι πάντα ἄξιος, ἐνῶ κλείνοντας, προσέφερε πρός τόν Ἱεροδιάκονο ἕνα χρηστικό δῶρο, τό ὁποῖο θά χρησιμεύσει στήν ἱερατική πορεία τοῦ νεοχειροτονηθέντος.
Μετά τή Χειροτονία τό ἐκκλησίασμα ἀναφώνησε τό «ἄξιος», ἐνῶ ἐν συνεχείᾳ Κλῆρος καί Λαός ἀναφώνησαν: «Αὕτη ἡ ἀλλοίωσις τῆς δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου», καί ἔψαλαν: «Τίς Θεός μέγας, ὡςὁ Θεός ἡμῶν».
ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
ΠΑΤΡΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
Η ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ π. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΕΙΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΗΝ 10Η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2016 ΣΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΝΑΟΝ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΑΠΑΡΙ ΜΑΝΤΙΝΕΙΑΣ
+π.Ι.Σ.
Δημοσίευση σχολίου