στέκουν κάποιες στιγμές και κάποια περιστατικά, που συγκλονίζουν, που
στέκουν ορόσημο και παράδειγμα για τον άνθρωπο στο μέλλον.
Μας διδάσκει το παρελθόν, βιώνουμε το παρόν, και προετοιμαζόμεθα για
το μέλλον, χωρίς να γνωρίζομεν την διάρκειά του.
Παραμένομεν στο παρόν .
Η Ελλάδα μας σήμερα, ευρίσκεται δυστυχώς ενώπιον σοβαρών αλλαγών,
οι οποίες απαιτούν ακράδαντη Πίστι στο Θεό, επιστροφή στις Ελληνορθόδοξες
ρίζες μας και παραδόσεις μας, ενότητα και αλληλεγγύη μεταξύ μας,
προκειμένου να μην απολεσθώμεν ως Έθνος.
Εδώ μου έρχονται στη μνήμη, τα λόγια του Πατρός Ιωβ Τάλατες,
πνευματικού πατέρα των αστροναυτών της Ρωσίας: «Την έρευνα του
Σύμπαντος, πρέπει να την ξεκινώμε με την αναπόθεσιν της καρδιάς μας στον
Χριστό, με την τήρησιν των Αγίων Του εντολών.»
Συγκινητικά τα λόγια των αστροναυτών: «Είναι δύσκολο να περιγράψει
κανείς, τα όσα ζει εκεί επάνω. Εκεί είναι όλα διαφορετικά ακόμη και τα
αισθήματα. Η έλλειψις της βαρύτητας, μας κάνει να νοιώθουμε ελεύθεροι απ’
όλα, ακόμη και από τα πάθη μας, γιατί αυτά είναι που μας βαραίνουν
περισσότερο. Πάντα νοιώθουμε ότι ο θεός μας προστατεύει.»
Από την ημέρα που επήλθε η οικονομική κρίσις πολλώ μάλλον θεσμών και
αξιών, χτύπησε αλύπητα τα Ελληνικά νοικοκυριά που δεν ήσαν ικανά να
Η επιβαλλομένη λιτότητα, έχει καταστείσει τον Έλληνα πολίτη, θύμα της
επαίσχυντης, στυγνής και αχαλίνωτης συμπεριφοράς του Δ.Ν.Τ. - ΤΡΟΙΚΑΣ -
(Θεσμοί- κουαρτέτο), ΜΕΡΚΕΛ και SOIBLE. Μας εμπαίζουν και μας
λοιδορούν. Μας κατέστησαν να γίνωμε ζήτουλες στην Ευρωπαική Ένωση, που
κατά τη στάση της, της είμεθα απεχθείς. Απώτερος σκοπός των Ευρωπαικών
εταίρων να μας καταλύσουν. Ένα έθνος με αρχαίον πολιτισμόν, με ορθόδοξες
Χριστιανικές ρίζες, με ιστορία, με αγώνες προς απόκτησιν της Ελευθερίας από
τους εκάστοτε κατακτητάς. Δυστυχώς η Ελληνικές Κυβερνήσεις όλως
ανερυθριάστως να υπογράφουν Μνημόνια. Η Ελλάδα να εκχωρείται. Η
υπογραφή Μνημονίων, δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η δήλωσις υποταγής στους
δανειστές. Μια πλήρης υποτέλεια.
Αλλά όχι. Ο έξυπνος τούτος λαός, ο ελληνικός λαός, ο ψυχόπονος, που
άντεξε αιώνες τη σκλαβιά, και στάθηκε όρθιος, προστατεύοντας μέσα στον
κόρφο του, την γλώσσα του που την κατακρεουργούν, την ιστορία του που την
κλέβουν και την αφανίζουν, την θρησκεία του που ζητούν να την απαλείψουν,
και τέλος την Πατρίδα του, που καραδοκούν να την καρατομήσουν, δεν
γονατίζει. Ο ελληνικός λαός .έχει μεγάλη αρετή να μην υποτάσσεται.
Ερχόμεθα λοιπόν στην πρωτόγνωρη οικτρά κατάσταση που βιώνει η χώρα
μας. Μέσα στην κοσμοχαλασιά και αβεβαιότητα που επικρατούν, με την
επιβολή δυσβάστακτων φόρων (χαράτσια, μειώσεις μισθών και συντάξεων,
απολύσεως υπαλλήλων, μειώσεις δαπανών, στους πιο ευαίσθητους τομείς
Υγείας και Παιδείας, η Ελλάδα μας που δέχτηκε το πιο βαρύ πλήγμα από τους
Ευρωπαίους εταίρους, αφού όπως διαφαίνεται τους είμεθα απεχθείς, ήταν
επόμενον να προκύψουν οι στρατιές πτωχών συνανθρώπων μας..Ένα γεγονός
που δόνησε τα φιλάνθρωπα αισθήματα όλων μας.
Συνάνθρωποί μας να πένωνται. Η δυστυχία ζωγραφισμένη στα σκυθρωπά
και αυλακωμένα από την κακή σίτιση πρόσωπά τους. Άτομα να σέρνουν βαριά
τα βήματά τους, για να φτάσουν κάπου, και να ζητήσουν ένα κομμάτι ψωμί.
Που θα βρούν; Μα που αλλού από την Εκκλησία; Την μεγάλη και στοργική
Μάννα Την προστάτιδα. Την εστία και τη φωλιά της ‘’ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ.’’
Δειλά δειλά χτύπησαν και χτυπούν την πόρτα της Εκκλησίας, το μοναδικό
καταφύγιο παρηγοριάς.
Η ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ, που το έργο της ανάγεται στο πρωταρχικό μέλημα
των Αγίων Αποστόλων δημιουργώντας έτσι μια ισχυρά παράδοση, που
μαρτυρείται μέσα από τα κείμενα της καινής Διαθήκης, Πρξ. Β΄42-47, Πρξ.
Θ΄36-43., των Πατέρων της Εκκλησίας, των πρώτων Χριστιανικών
κοινοτήτων. Ακαταμάχητον σύμβολον η πλειάδα Αγίων ανδρών και γυναικών,
που άσκησαν με ένθερμον ζήλον το έργον της ‘’ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ.’’ Άγιοι
Ανάργυροι, Ταβιθά. Αγία Παρασκευή.
Πατέρας της φιλανθρωπίας ανεδείχθη ο Μέγας Βασίλειος, (329-379), που
ως Επίσκοπος Καισαρείας, χρησιμοποίησε την περιουσία της μητέρας του,
και,από προσφορές φίλων ίδρυσε την ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΑ, ένα συγκρότημα Ευαγών
ιδρυμάτων (Γηροκομείον, Πτωχοκομείον, Ορφανοτροφείον, Νοσοκομείον).
Ο αδελφός του Άγιος Γρηγόριος Επίσκοπος Νύσσης, (355-394) υπήρξε
μεγάλος υποστηρικτής της Φιλανθρωπίας. Στις ομιλίες του τόνιζε: «οι πτωχοί
δεν είναι πάντοτε υπεύθυνοι για την κατάστασή τους, και ως κοινωνία οφείλει
να τους φροντίζη». Ο κηρυκτικός του λόγος πάντοτε μεστός και εναργής, με το
να θερμαίνη και να ανυψώνη ψυχές καθαρές χριστιανικές για το σπουδαίο
έργο της ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ.
Ας επισκεφθούμε τον Χριστό
Ας ντύσουμε τον Χριστό
Ας θρέψουμε τον Χριστό.
Ας τιμήσουμε τον Χριστό.
Ο πιο δημοφιλής Άγιος της Εκκλησίας μας, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος,
[344-407], Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως πάντοτε έλεγε: «Η
Ελεημοσύνη προς τους ενδεείς, είναι Ελεημοσύνη προς τον ίδιον τον
Χριστόν.» Ο Άγιος Νεομάρτυς Λουκιανός, ο οποίος μετά τον θάνατον των
γονέων του, μοίρασε την περιουσία των γονέων του στους φτωχούς, και
κατέγινε με την σπουδή της Αγίας Γραφής. Μαρτύρησε επί αυτοκράτορος
Μαξιμίνου (307-313).
Ο Όσιος Σαμψών, “ ο Πρεσβύτερος και Ξενοδόχος Ιουστιανού”, που
μετέτρεψε το σπίτι του σε ξενώνα των πτωχών, επί Αυτοκράτορος Ιουστιανού,
(527-565).
Η μέριμνα των Ποιμένων της Εκκλησίας, για τους ενδεείς αποτυπώθηκε
χαρακτηριστικά στα προσωνύμια που έλαβαν. Πατριάρχης Αλεξανδρείας
Ιωάννης, ονομάστηκε “ ΕΛΕΗΜΩΝ”, για το τεράστιο φιλανθρωπικό του έργο
για τους φτωχούς, τους πρόσφυγες, τους ζητιάνους, τους οποίους ο ίδιος
θεωρούσε “κυρίους και δεσπότες του”
Η Εκκλησία της Ελλάδος διάδοχος, και πιστά βασισμένη και αφοσιωμένη
στο πνεύμα και το ήθος που διαμόρφωσαν η ζωή του Κυρίου, και το
παράδειγμα των Αγίων Αποστόλων και Πατέρων, συνεχίζει απαρεγκλίτως το
πολύπλευρον και πολυσχιδές έργον της φιλανθρωπίας.
Η εκκλησία που διδάσκει την προστασία του πάσχοντος και την κοινωνική
αλληλεγγύη, όχι ως πολιτικό πρόγραμμα, ούτε ως μια απλή δέσμη προτάσεων.
Για την εκκλησία, οι φτωχοί είναι “ οι θυρωροί της βασιλείας του Θεού, οι
ανοίγοντες τας θύρας τοις χρηστοίς, και κλείοντες τοις δυσκόλοις και
μισανθρώποις.” (Άγιος Γρηγόριος Επίσκοπος Νύσσης, περί ευποιϊας).
Η Εκκλησία που θεωρεί τον μεγάλο θησαυρό, όχι την εύνοια των ισχυρών
της γης, αλλά τον πόνο των ανθρώπων. « Οι πονεμένοι είναι τα ιερά σκεύη της
Εκκλησίας, όπως μας λέγει πεφωτισμένος Ιεράρχης».
Για την εκκλησία μας κάθε άνθρωπος είναι μοναδική και ανεπανάληπτη
προσωπικότητα κατ΄ εικόνα Θεού, ασχέτως χρώματος, γλώσσας, θρησκείας,
και πολιτιστικών καταβολών, γεγονός που επιτάσσει την ειλικρινή διακονία
του ανθρώπου, σε πλήρη αναφορά προς τον Δημιουργό του. Και η Εκκλησία
είναι Σώμα Χριστού, δηλαδή κοινωνία προσώπων και πλήρωμα μελών εν
αγάπη, κατά το πρότυπον της Τριαδικής σχέσεως: «Και είτε πάσχει εν μέλος
συμπάσχει πάντα τα μέλη».
Εις την Ιεράν μας Μητρόπολιν το φιλανθρωπικόν έργον τελείται υπό την
αιγίδα και μέριμναν του Σεβασμιωτάτου, κ.κ.Αλεξάνδρου συνεπικουρουμένου
υπό του Ιερού κλήρου, ως και λαϊκών μελών.
Ο Σεβασμιώτατος, ο ακάματος και πιστός αυτός Ιεράρχης, δεσμευμένος
στην παράδοση της Εκκλησίας, με γνώμονα και οδηγό, τους Αποστολικούς και
Συνοδικούς κανόνες, με το να επιδίδεται εις έργα φιλανθρωπίας.
«Ως επίσκοπος επισκοπών», πάντοτε συμπαραστάτης και αρωγός σε κάθε
δοκιμαζόμενον άνθρωπον, έρχεται με τον μεστόν και εναργή τον λόγον, να
θερμάνη ψυχές παγωμένες, να αφυπνίση συνειδήσεις, να δώση χείρα βοηθείας
σε πεσμένες ανθρώπινες υπάρξεις, και τούτο μέσα από τον φιλανθρωπικόν
έργον της Ιεράς Μητροπόλεως.
Μέσω της ποιμαντικής και Προνοιακής δράσης, προσπαθεί να
εγκαθιδρύση στην πράξη, την αληθινή « εν Χριστώ κοινωνία ανθρώπων», εν
αγάπη και επ ελπίδι, και να εμπεδώση το μήνυμα της κοινωνικής αλληλεγγύης.
Εις την Ιεράν μας Μητρόπολιν, λειτουργούν υπό την επιμέλειαν του
Σεβασμιωτάτου τα κάτωθι ιδρύματα.
1) Δεκάζειον Γηροκομείον Τριπόλεως, να περιθάλπτη 65 άτομα.
2) Κοντορρούπειον Εκκλησιαστικόν Γηροκομείον Λεωνιδίου, περιθάλπτει
10 άτομα
3) Ίδρυμα χρονίως πασχόντων Τριπόλεως «ΟΣΙΟΣ ΔΑΒΙΔ Ο ΓΕΡΩΝ» του
οποίου τα εγκαίνια εγένουτο υπό του Παναγιωτάτου Οικουμενικού
Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου στις 22-9-2009.
4) Ίδρυμα χρονίως πασχόντων και ηλικιωμένων Λεωνιδίου Κυνουρίας, “Ο
ΑΓΙΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ’’.
Το φιλανθρωπικόν έργον συνίσταται επίσης, στην κοινωνικήν μέριμνα, με
οικονομικά βοηθήματα, αναξιοπαθούντων συνανθρώπων μας.
1) Γενική Φιλόπτωχος Αδελφότης. Υπεύθυνος ο Πανοσιολογιώτατος
Αρχιμανδρίτης, πρωτοσύγκελλος Θεόκλητος Ντούλιας.
2) Οικονομικόν Βραβείον χορηγούμενον εις αρίστους φοιτητάς του
Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.
3) Εκκλησιαστικός Παιδικός Σταθμός εις περιβάλλοντα χώρον Ιερού
ΕξωκκλησίουΖωοδόχου πηγής καρτσόβης. Φιλοξενεί 60 νήπια
4) Τράπεζα ενδυμάτων, με φροντίδα ομάδος γυναικών η ‘’ΣΥΝΑΞΙ’’, Εις
ΤΟ Πνευματικό Κέντρον της Ιεράς Μητροπόλεως, επί της Πλατείας Εθνάρχου
Μακαρίου.
5) Τράπεζα αγάπης, εις Λεωνιδιον, όπου σιτίζονται οι έχοντες ανάγκη.
6)Οικονομικόν ετήσιον βραβείον, εις έναν μαθητήν Δημοτικού, έναν
Γυμνασίου, και δυο Λυκείου, επωνομαζόμενον ‘’ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΟΣ ΔΩΡΕΑ.’’
Και τούτο ως συνέχεια των Κανόνων της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου (451 μ.χ)
ως και των Επισκοπικών Εγκυκλίων, που έπρεπε οι Επίσκοποι να διαθέτουν το
πλεόνασμα των Επισκοπών τους, για φιλανθρωπίες που τότε ονομάζονταν
«πτωχικά».
Μέσα στις τραγικές καταστάσεις της φτώχειας και της απελπισίας των
τελευταίων 7 ετών, που ταλανίζουν την Πατρίδα μας, δεν θα ήτο ποτέ δυνατόν
να κωφεύει η Ιερά μας Μητρόπολις.
Ο Σεβασμιώτατος προχώρησε σε μια κίνηση φιλανθρωπίας ονομαζομένη
«ΤΟ ΚΑΛΆΘΙ ΤΟΥ ΠΤΩΧΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ.» Ένα καλάθι τοποθετημένο εις
τον πρόναον εκάστου Ιερού Ναού, όπου θα εναποθέτουν οι πιστοί την αγάπη
τους. Κάτωθεν του Ιερού Μητροπολικού Ναού Αγίου Βασιλείου Τριπόλεως.Ο
Σεβασμιώτατος εγκαινίασε το ‘’ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΟ.’’
Η παντός είδους βοήθεια, αποτελεί για την Ιερά μας Μητρόπολη φως και
ελπίδα, ως και εφαλτήριον, για την περαιτέρω πορείαν και ενίσχυσιν του
φιλανθρωπικού έργου της Ιεράς μας Μητροπόλεως.
Ο Σεβασμιώτατος έμπλεος συγκινήσεως με ικετευτικά λόγια μας λέγει ‘’ας
καταθέτει ο καθένας από μας, εκ του υστερήματος του, ότι είναι δυνατόν,
ώστε:
ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΙΝΑΣΗ ΚΑΝΕΙΣ
ΝΑ ΜΗΝ ΠΟΝΕΣΗ ΚΑΝΕΙΣ
ΝΑ ΜΗΝ ΜΕΙΝΕΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΚΑΝΕΙΣ
ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΣΤΑ ΠΑΓΚΑΚΙΑ, ΚΑΙ
ΣΤΟΥΣ ΣΤΑΘΜΟΥΣ ΛΕΟΦΟΡΕΙΩΝ
ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕΙΝΗ ΧΩΡΙΣ ΨΩΜΙ, ΧΩΡΙΣ ΖΕΣΤΑΣΙΑ,
ΧΩΡΙΣ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΚΑΝΕΙΣ.
Τα λόγια αυτά να γίνουν εγερτήριον και ορμητήριον σάλπισμα, για να
αφυπνισθούν ψυχές καθαρές, ανθρώπινες χριστιανικές, για να στηρίξουν και
ενισχύσουν το φιλανθρωπικόν έργον.
Αυτό το κάλεσμα για αναψυχή των αδελφών μας, έπιασε και πιάνει τόπο,
αφού ο ευσεβής λαός μας, ευαισθητοποιήθηκε τα μέγιστα, και εκ της
ειλικρινούς αγαπώσης καρδίας του, καταθέτει ότι του είναι δυνατόν. Εκείνο
που συγκινεί, είναι η προσφορά από καρδιάς εκ του υστερήματος ανθρώπων,
οι οποίοι αν και λίγα η και ελάχιστα αγαθά διαθέτουν, τα προσφέρουν εις τους
πάσχοντας που δεν επαρκούν , ούτε και γι’ αυτούς που τα δίνουν, ούτε για
αυτούς που τα λαμβάνουν. Έτσι ούτως ώστε να απολαμβάνουν και οι δυο τα
ίσα.
Αυτές όμως οι προσφορές, μας διδάσκουν το μεγαλείο της αγάπης. Η
λάμψη της αγάπης έχει την δύναμιν να εμπνέη και να γλυκαίνη τη ζωή. Αγάπη
που σημαίνει, ενδιαφέρον, φροντίδα συμπαράσταση.
Όταν απουσιάζη η αγάπη από τις καρδιές, αλλοιώνονται οι ηθικές αξίες,
και προβάλλουν πολλοί απειλητικοί κίνδυνοι. Όταν δεν ανθίζη η πνευματική
ζωή, καν δεν αγγίζει τις ψυχές θεία ακτινοβολία, το κακό παίρνει διαστάσεις.
Πρέπει λοιπόν να αναζητώμεν το φως και την χάριν του Ιησού, και να
νοιώθουμε ψυχικά ανακουφισμένοι.
Τότε και μόνον όταν θα γίνωμε Φιλόπονοι-Φιλάνθρωποι-Φιλόθεοι-
Ελεήμονες.
ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ.
ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΙΣΤΗ ΑΡΕΤΗ
ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΙΟΝ ΔΙΔΑΓΜΑ.
ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ ΚΑΘΑΡΙΖΕΙ ΨΥΧΙΚΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΝ
Εδώ χρειάζεται μεγάλη προσοχή, το που και σε ποιόν θα κάνεις
ελεημοσύνη. Αγιορείτης Γέροντας είχε πει: «Αν δώσης εις επαίτην ένα ψάρι,
θα χωρισμός φορά. Αν του μάθης να ψαρεύη, θα τρώη κάθε μέρα, και αυτός
και οι οικογένειά του. Έτσι θα πάψη να επαιτή.»
Διαχρονικά τα θεόπνευστα λόγια των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας για
το απύθμενο βάθος της Ελεημοσύνης
• Λύτρον ψυχής εστίν ελεημοσύνη
• Δος άρτον και λαβέ Παράδεισον
• Δος μικρά και λαβέ μεγάλα
• Δος θνητά και λαβέ αθάνατα
• Δος φθαρτά και λαβέ άφθαρτα.
Μικρές οι φράσεις, αλλά μεγάλα τα νοήματα. Οφείλομεν να κάμωμεν
κτήμα μας τα Αγιοπατερικά, αυτά λόγια. Έτσι θα νοιώσουμε το τι εστί ζωή και
τι εστί αγάπη προς τον πλησίον.
Ο Σεβασμιώτατος συνιστά στους πιστούς να πρωτοστατούν με καλά έργα
όπως: “της δε ευποιϊας και κοινωνίας μη επιλανθάνεσθε, τοιαύταις γαρ θυσίαις
ευαρεστείται ο Θεός.”
Ας συνεχίσωμεν λοιπόν να κτίζωμεν το φιλανθρωπικόν έργον με
προμετωπίδα το : «Ο ΕΛΕΩΝ ΠΤΩΧΟΝ ΔΑΝΙΖΕΙ ΘΕΩ».
Δημοσίευση σχολίου