Εόρτασε μέ κάθε μεγαλοπρέπεια τό ἱερό Μετόχι τῆς Μονῆς Γοργοεπηκόου Νεστάνης‏

Τή Δευτέρα 9η Μαΐου 2016, ἑόρτασε μέ κάθε μεγαλοπρέπεια τό ἱερό Μετόχι τῆς Μονῆς Γοργοεπηκόου Νεστάνης Μαντινείας στή Ζόγκα Ἀργολίδος (Ἑλληνικό Ἀργολίδος, θέση Μπούμπας) τήν ἀνακομιδή τῶν ἱερῶν Λειψάνων τοῦ ἁγίου Νικολάου, Ἐπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας τοῦ Θαυματουργοῦ, καί τόν Νεομάρτυρα ἅγιο Νικόλαο, τόν ἐν Βουνένοις.

Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς ἀπό πρωίας ἐψάλη ἡ Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου καί ἐν συνεχείᾳ τελέσθηκε ἡ πανηγυρική Θ. Λειτουργία μέ Ἀρτοκλασία.

Τήν Ἀκολουθία τέλεσαν οἱ νέοι Κληρικοί καί Πατέρες τῆς Μονῆς π. Νεκτάριος καί π. Παῦλος, συνεπικουρούμενοι ἐκ τοῦ Προέδρου τῆς Δ/Ε τῆς Μονῆς π. Ἰωάννου .

Ἀρκετοί ἦταν οἱ Ἀρκάδες καί Ἀργολιδεῖς, πού προσῆλθαν γιά νά λάβουν τήν εὐλογία τοῦ ἁγίου Νικολάου καί τῆς Παναγίας μας.

Στό τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας προσφέρθηκαν γλυκίσματα καί κέρασμα στούς προσκυνητές.

 

  Τό ἱερό Μετόχι τῆς Μονῆς Γοργοεπηκόου Νεστάνης Μαντινείας στή Ζόγκα Αργολίδος

Ἀνατρέχοντας κανείς σέ ἔγκυρες πηγές καί διαβάζοντας τόν Κώδικα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Νεστάνης, ὑπ' ἀριθμ. 1917 τοῦ 1536, ὁ ὁποῖος φυλάσσεται εἰς τήν Ἐθνική Βιβλιοθήκη τῆς Ἑλλάδος, βλέπουμε ὅτι τό 1572  νά ἀναφέρεται ὅτι «ἐκτίσαμε Μετόχιον ἐπί Ἡγουμενίας Ἰωάσαφ», καί ἄλλη ἀναφορά νά λέγει ὅτι τό 1796 ξαναδώσαμε τριανταπέντε γρόσια διά τήν ἐπισκευή τοῦ Μετοχίου τῆς Ἀργολίδος. Μέ κάθε ἐπιφύλαξη μποροῦμε νά ὑποθέσουμε ὅτι, ἴσως αὐτές οἱ ἀναφορές τοῦ Κώδικα τῆς Μονῆς ἀφοροῦν στό συγκεκριμένο Μετόχι. Ἐντύπωση προκαλεῖ, ἐπίσης, ἡ ἀναφορά τῆς προσευχῆς καί τοῦ γενομένου θαύματος τοῦ μοναχοῦ Γερασίμου πρός τόν ἅγιο Νικόλαο διά τήν ἀπόκτησιν τέκνου τοῦ Ἀγᾶ τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, περί τά 1830, ἐπ' ὀνόματι Σαλή Μπέη Χατζή - Μετόγλου. Ὅταν τό θαῦμα πραγματοποιήθηκε, ὁ Ἀγᾶς ἐπίστευσε εἰς τόν ἅγιον Νικόλαον καί προσέφερε, ὡς ἀντάλλαγμα, δῶρο εἰς τήν Μονή μεγάλη κτηματική περιφέρεια εἰς τήν περιοχήν ἐκείνην, παράλληλα ἀνακαίνισε καί τό Μετόχι τοῦ Ἁγίου καί ἔκανε καί τό θέλημα τοῦ Καλογέρου νά μήν βλάψουν οἱ κατακτητές τήν περιοχή, ὅπως καί ἔγινε, καί σέ αὐτό χρωστάει τήν ὀνομασία του τό χωριό Ἑλληνικό μέχρι σήμερα (ἑλληνικός τόπος, ἀπάτητος). Τελευταῖος ἐκπρόσωπος, ὁ ὁποῖος προσέφερε σάν ἀντίδωρο πρός τήν Παναγία μας καί τόν ἅγιο Νικόλαο τή Λειτουργία του καί τήν προστασία του, ἦταν ὁ ἀσκητικός καί μακαριστός Γέροντας Ἰωσήφ Μάντης, Καθηγούμενους τῆς Μονῆς, ὁ ὁποῖος, παρότι ὀλιγογράμματος, σεβάσθηκε τά ἐπάξια βήματα τῶν μακαριστῶν προκατόχων του, πού τίμησαν τό ἅγιο καί αἱματοβαμμένο ράσο, ἐνῷ διεφύλαξε παραλλήλως καί παρέδωσε σέ ἐμᾶς μέχρι σήμερα τήν ἱστορία καί τήν πορεία τῆς ἱστορικῆς Μονῆς

 

                                                                                                                                                                                                                                                                                                             + π.Ι.Σ.