Θαυμάσαμε, ζητωκραυγάσαμε,
χαρήκαμε κι ενθουσιαστήκαμε αυτές τις μέρες με τις επιτυχίες των αθλητών μας
στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο και σίγουρα θα συνεχίσουμε να έχουμε ανάλογα
συναισθήματα μέχρι την λήξη και των Παραολυμπιακών. Άλλοι τα καταφέρνουν
καλύτερα κι άλλοι όχι τόσο καλά όμως όλοι οι αθλητές στοχεύουν ψηλά, προσπαθούν
τα μέγιστα και πονούν για να πετύχουν.
Φυσικά το ίδιο συμβαίνει σε όλους
τους στίβους, αθλητικούς και πνευματικούς, η διαφορά είναι ότι ένα μεγάλο
αθλητικό γεγονός όπως ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ή η κορωνίδα του αθλητισμού, οι
Ολυμπιακοί Αγώνες, συγκεντρώνουν το παγκόσμιο ενδιαφέρον κι έχουμε πολλές
μαζεμένες επιτυχίες εξ ου και ο μαζικός ενθουσιασμός. Δεν υποτιμούμε τα άλλα
επιτεύγματα της ανθρώπινης διανοίας· ας μην ξεχνάμε ότι η επιτυχία στον
αθλητισμό πραγματοποιείται σε συνάρτηση με την διάνοια. Χωρίς μυαλό οι μύες δεν
αποδίδουν.
Σκοποβολή, ιστιοπλοΐα, ενόργανη
γυμναστική, κολύμβηση, στίβος, όλα τα
αθλήματα απαιτούν μυαλό και ψυχή, οργάνωση και συγκέντρωση και πάνω απ’ όλα
στόχο! «Ναι, ρε φίλε!» λέει ο Λευτέρης Πετρούνιας όταν καταφέρνει τον στόχο
του. «Κουράστηκα πολύ, πόνεσα πολύ, όμως έκλεισα τα μάτια για να πετύχω τον
στόχο», δήλωσε ανάμεσα στ’ άλλα ο Σπύρος Γιαννιώτης. «Ο επιμένων νικά!» δήλωσε
ο Παύλος Καγιαλής. Αυτοί και πολλοί ακόμα αγωνίστηκαν ενάντια στις αντιξοότητες
– έλλειψη πόρων, κατάλληλων συνθηκών προπόνησης – αλλά και ενάντια στις
προκαταλήψεις που ήθελαν την Ελλάδα να μην κερδίζει καμία διάκριση αφού,
σύμφωνα με την Goldman Sachs,
μόνο οι χώρες που έχουν οικονομική ευρωστία είναι σε θέση να διακριθούν.
Αναρωτιέμαι τι έχουν να πουν για το χρυσό μετάλλιο των νησιών Φίτζι που νίκησαν
την Βρετανία στον τελικό του ράγκμπυ…
Η ψυχή, η θέληση αλλά και η σωστή
τοποθέτηση των στόχων είναι στοιχεία που οδηγούν στην αριστεία, στο πιο ψηλό
σκαλί, στην υψηλότερη βαθμολογία, στην καταξίωση. Το καλοκαίρι είναι περίοδος αποτελεσμάτων για
τους μαθητές τόσο στην ελληνική όσο και στην ξενόγλωσση εκπαίδευση. Πολλοί δεν τα
πήγαν καλά κι έτσι αναρωτιόμαστε: είχαν θέσει σωστά τους στόχους τους, είχαν
αξιολογήσει σωστά τις δυνατότητές τους; Με τους Ολυμπιακούς Αγώνες
ανακαλύπτουμε ότι μια πληθώρα Ελλήνων αθλητών ασχολείται με σπορ που δεν έχουν
χρήμα, δεν έχουν ακριβές μεταγραφές, δεν ασχολούνται μαζί τους τα πρωτοσέλιδα
των αθλητικών εφημερίδων – ούτε καν οι τελευταίες σελίδες – δεν τους αναφέρουν
στα αθλητικά δελτία της τηλεόρασης. Γιατί;
Πρώτα απ’ όλα γιατί δεν γίνεται
όλοι να κάνουμε το ίδιο αλλά δεν έχουμε και το ίδιο ταλέντο. Ο αθλητισμός βοηθά
να ανακαλύψουμε τις ιδιαίτερες κλίσεις μας και ευχής έργο θα ήταν και οι
δάσκαλοι των ακαδημαϊκών μαθημάτων να λειτουργούσαν σαν τους προπονητές. Ο
αθλητισμός διδάσκει την υπομονή, την επιμονή και την σκληρή δουλειά. Δεν
γίνεσαι πρωταθλητής από την μια μέρα στην άλλη και ομοίως δεν πετυχαίνεις τους
ακαδημαϊκούς στόχους διαβάζοντας τελευταία στιγμή. Ο μαθητής που στέκεται στην
ευφυΐα του και μόνο χωρίς να προσπαθεί και χωρίς να αξιολογείται ή που
στηρίζεται στην μονόπλευρη απόκτηση γνώσης – βλέπε σχολικά εγχειρίδια – δεν καταφέρνει
να επιτύχει μακροπρόθεσμους, υψηλούς
στόχους. Ο αθλητισμός διδάσκει την κλιμακωτή τοποθέτηση στόχων, την
καθημερινή αξιολόγηση. «Οι στιγμές χαράς είναι λιγότερες από τις στιγμές λύπης
αλλά ζεις και προσπαθείς για τις πρώτες» δήλωσε ο Λυκούργος Τσάκωνας.
Ευχή είναι μικροί και μεγάλοι να
ασχοληθούν από σήμερα κιόλας με κάποιο σπορ, εάν δεν το κάνουν ήδη, για να
καταλάβουν αυτό ακριβώς: θέτουμε στόχους
και δουλεύουμε για να τους πετύχουμε. Γνωρίζοντας τις δυνατότητές μας
μπορούμε να κάνουμε την υπέρβαση. Εάν απλώς νομίζουμε ότι μπορούμε να τα
καταφέρουμε δεν θα πάμε πουθενά. Τα ταλέντα διαφέρουν και δεν υπάρχει κλίση
αμελητέα ή άχρηστη· ομοίως δεν υπάρχουν άχρηστα επαγγέλματα ή επαγγέλματα χωρίς
ορίζοντα. Όποιος δουλεύει και προσπαθεί φτάνει στον στόχο. Οι υπόλοιποι μένουν
να γκρινιάζουν και να μέμφονται τους άλλους για την δική τους αποτυχία.
Δεν είσαι μικρός ούτε ασήμαντος·
απλά δεν έχεις αξιολογήσει σωστά τον εαυτό σου.
Κατερίνα Κολόκα MIL IoL
Γλωσσολόγος – Μεταφράστρια – Καθηγήτρια Αγγλικών
Δημοσίευση σχολίου