23η Αυγούστου
Εορτή της Παναγίας Τσεμπερούς στο χωριό Πάπαρι Μαντινείας
Η Εκκλησιαστική Υμνογραφία βρίθει από Ύμνους και Ιερές Ακολουθίες, που έχουν συνταχθεί από Θεόπνευστους Υμνογράφους, και πλουτίζουν τα μουσικά βιβλία των Ιεροψαλτών. Εγκώμια που εξάρουν την Αγιότητά της.
Περικαλλείς Ιεροί Ναοί έχουν ανεγερθεί σε πόλεις προς τιμήν της. Σε χωριά μικροί απέριττοι Ιεροί Ναοί, μέσα σε βαθύσκιες ελατοσκεπείς πλαγιές, με μόνιμους πια κατοίκους από 2 έως 20. Και τούτο λόγω της αιμορραγίας της μεταναστεύσεως την δεκαετία του 1950. Από την άλλη πλευρά με την σύστασιν των Καποδιστριακών και Καλλικρατικών Δήμων. Εξωκκλήσια σε κακοτράχαλες βουνοκορφές. Μέσα σε απόκρημνους κόκκινους βράχους και σε σπηλαιώδεις κοιλότητες, κρεμασμένες σαν αετοφωλιές, να στέκουν Ιερές Μονές. Μέσα στα 400 χρόνια πικρής σκλαβιάς, οι Ιερές Μονές προσέφεραν ποικιλοτρόπως και παντοιοτρόπως, τις υπηρεσίες τους στο σκλαβωμένο ΓΕΝΟΣ. Τροφοδοτούσαν τους αγωνιστές. Προσέφεραν χρήματα όσα είχαν απομείνει για τον Αγώνα. Μέσα σε αυτές εύρισκαν καταφύγιον οι κυνηγημένες οικογένειες από τους Τούρκους. Μετετράπησαν σε πρόχειρα Νοσηλευτήρια για τους λαβωμένους Αγωνιστές. Οι Καλόγεροι με τον Σταυρό στο χέρι, και οι Αγωνισταί με το καριοφύλλι θυσίασαν τον εαυτόν τους, για την «ΠΙΣΤΙ και το ΓΕΝΟΣ». Αποκορύφωμα έγιναν τα κρυφά Σχολειά. Εκεί μαζεύονταν τα σκλαβωμένα Ελληνόπουλα μακρυά από το βλέμμα των Τούρκων, κάτω από την τρεμμάμενη φλόγα του καντηλιού, μπροστά από την εικόνα της Παναγίας με τον Καλόγερο να διαβάζει το ψαλτήρι και το κτοήχι, για να διατηρήσουν την πίστι και τη Ελληνική γλώσσα, ώσπου να έρθη η μέρα της Λευτεριάς. Μέχρι πρότινος οι Ιερές αυτές Μονές, μέσα στο διάβα των αιώνων, είχαν αρχίσει σιγά-σιγά να ορφανεύουν.
Τα κτίσματα πεπαλαιωμένα και αυτά, είχαν αρχίσει να εκπέμπουν το σήμα s.o.s. Ήλθε όμως η στιγμή που το σήμα αυτό αντήχησε στα ευήκοα ώτα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. Αλεξάνδρου. Ο οτρηρός και ακάματος αυτός Ιεράρχης ευθύς ως ανέλαβε την διαποίμανσιν της Ιεράς μας Μητροπόλεως, μετ΄ εμπόνου φερεπονίας και αδηρίτου ζήλου, μη δίδοντας ύπνον τοις κροτάφοις, και νυσταγμόν τοις οφθαλμοίς, ενεδύθη τον μεγάλον αγώνα, για την αναστήλωσιν και ανάπλασιν των Ιερών Μονών. Μικροί και μεγάλοι ρηγμένοι στη δουλειά, με μπροστάρη τον Σεβασμιώτατον, για την αποπεράτωσιν των έργων. Ο ίδιος να παρακολουθή από κοντά την πρόοδον των εργασιών, να ευλογή την τράπεζαν και να συντρώγη με τους τεχνίτες. Μαζί με τις εργασίες αποπεράτωσης των Ιερών Μονών, σημαντικές υπήρξαν οι προσπάθειες, του Σεβασμιωτάτου, για την επανδρωσίν τους. Μοναχικές κουρές, ρασοφορίες, χειροτονίες, συνθέτουν το μεγαλείον μέσα στο Καθολικό των Ιερών Μονών. Σήμερα, βλέπουμε τα Ιερά Μοναστήρια ανακατασκευασμένα να δέχονται τους ευλαβείς προσκυνητάς να συρρέουν για να προσευχηθούν, και να γεμίσουν τα πνευμόνια τους, με καθάριον αέρα μοσχοβολισμένον από το θυμίαμα που καίει το θυμιατήρι.
Η Ιερά Μητρόπολις έχει το αξίωμα να είναι προικισμένη με Ιερούς Ναούς και Ιερές Μονές αφιερωμένες στην Δέσποινά μας Θεοτόκον, οι δυο Επαρχίες Μαντινείας και Κυνουρίας ενδύονται τα γιορτινά τους, για να υποδεχθούν τη μεγάλη αυτή γιορτή. Η Παναγία της Έλωνας, η Παναγία της Μαλεβής, οι Ιερές αυτές Μονές, που πήραν το όνομά τους από τα γύρωθεν τοπωνύμια. Ακολουθούν η Παναγία 2 Γοργοεπηκόου Νεστάνης, Παλιαοπαναγιά Κυνουρίας, Επάνω Χρέπα, Επισκοπή Τεγέας, η Παναγία στο ιστορικό Βαλτέτσι, Ιερά Μονή Κανδήλας που μετετράπη σε Νοσηλευτήριον το 1821. Όλες μαζί οι Ιερές Μονές και οι Ιεροί Ναοί, αποτελούν ένα περιδέραιον με πολύτιμα πετράδια. Δικαίως από παλαιόθεν εδόθη εις την Εύανδρον Αρκαδίαν, το όνομα «Άγιον Όρος της Πελοποννήσου». Ιερές Μονές και Ιεροί ναοί εορτάζουν πανηγυρικώς την ημέραν της Αποδόσεως της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στις 23 Αυγούστου.
Μέσα σε αυτές τος θρησκευτικές πανηγύρεις, εξέχουσαν θέσιν καταλαμβάνει η εορτή της Παναγίας της Τσεμπερούς στο χωριό Πάπαρι Μαντινείας, γενέτειρας του Σεβασμιωτάτου. Το εσπέρας της παραμονής εις τον Ιερόν Ναόν Κοιμήσεως Θεοτόκου Τσεμπερούς, που ανήκει στην πάλαι ποτέ Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου, σε ύψωμα άνωθεν του Χωρίου, μετά πάσης λαμπρότητος, και θρησκευτικής κατανύξεως, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας πλαισιούμενος από κληρικούς της Ιεράς Μητροπόλεως ετέλεσε την ακολουθίαν του Μεγάλου Εσπερινού, ως και την Ακολουθίαν των εγκωμίων της Υπεραγίας Θεοτόκου. Επακολούθησε η Περιφορά του Ιερού Επιταφίου της Παναγίας, εις τον αύλειον χώρον της πάλαι ποτέ Ιεράς Μονής. Ο Σεβασμιώτατος μετά το πέρας των Ιερών Ακολουθιών, με λόγον μεστόν και εναργή, παρουσίασε το τιμώμενον πρόσωπον της Παναγίας μας ειπών. Η Παναγία μας που είναι η Δέσποινα και Μητέρα του Λυτρωτού, δέχεται τις ικεσίες και παρακλήσεις μας, και απαλύνει το σωματικό και ψυχικό άλγος. Η μεγάλη μας και γλυκειά Μάννα. Των θλιβομένων η χαρά. Χριστιανών προστάτιδα: Η βακτηρία των τυφλών. Η λατρεία της Παναγίας μας, του Χριστού, των Αγίων Μαρτύρων και Νεομαρτύρων, και η προσευχή των πιστών, γίνεται σε ευκτηρίους οίκους, και αναπεμπεται ως ευώδες θυμίαμα ψηλά στον Πλάστη και Δημιουργό. Ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε τους ευλαβείς προσκυνητάς, που προσέτρεξαν στις Ιερές Ακολουθίες, και τους ευχήθηκε υγείαν μακροχρόνιον και ακλινή. Έδωσε μεγάλο βάρος στις συντονισμένες άοκνες προσπάθειες που καταβάλλονται για την αποπεράτωσιν των έργων, ήτοι της ανεγέρσεως των δυο 3 Ιερών Ναών, προς τιμήν της Παναγίας της Τσεμπερούς και των Αγίων Θεοδώρων, σε μια τώρα ανακαινισμένη περιοχή, επάνω στα απομεινάρια της παλαιάς Ιεράς Μονής, ούτως ώστε να ανθίση και πάλι ο ιστορικός αυτός χώρος, και να αναβιώση η παλιά αίγλη της Ιεράς Μονής. Ευχήθηκε όπως η Παναγία μας να είναι η ασφαλέστατη φρουρός. Η ελπίδα και το στήριγμά μας. Να είναι ο εύδειος λιμήν, για να προσαράξη το ανεμοδαρμένο από τα αχθηφόρα κύματα της ταραγμένης κοινωνίας καράβι της υπάρξεώς μας. Ο λόγος αυτός του Σεβασμιωτάτου, κτύπησε τις ευαίσθητες χορδές των προσκυνητών, λόγος που ενστάλαξε τα ζείδωρα νάματα της Ορθοδόξου Πίστεως, σε κεκαυμένες ψυχές που διψούν για Χριστό.
Την κυριώνυμον ημέραν της Εορτής, 23 Αυγούστου, θα ψάλη η Ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία Πανηγυρική Θεία Λειτουργία, μετά Ιερού Μνημοσύνου, υπέρ αναπαύσεως των ψυχών του απανταχού Παπαραίων.
Σήμερα δυστυχώς ζούμε σε μια ταραγμένη κοινωνία. Οι θεσμοί και οι αξίες να ευτελίζωνται. Η Ελλαδική Εκκλησία να δέχεται έναν απηνή διωγμόν. Το «ΧΩΡΙΣΜΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΥΣ», να πλανάται παντού. Ο Ελληνικός λαός αλυσοδεμένος πίσω από το άρμα της Ε.Ε. Υποτέλεια. Κατατρεγμός. Η φωνή της Ελλάδος ισχνή, να μην μπορεί να βροντοφωνίση εκείνο το ηρωικό ΟΧΙ του 1940. Το μολών λαβέ του Λεωνίδα. Την απάντησον της φρουράς των Μεσολογγιτών στις διαταγές του Κιουταχή τα έτη 1825-1826, να παραδώσουν το ανοχύρωτο ΚΑΛΥΒΑΚΙ, που απήντησαν: «τα κλειδιά του Μεσολογγίου είναι κρεμασμένα στις μπούκες των κανονιών μας». Είναι λοιπόν επιτακτική η ανάγκη, όλοι μαζί σαν το καρπισμένο δεμάτι δεμένοι σφιχτά, να αναπέμψωμεν δεήσεις και ικεσίες στην Υπεραγίαν Θεοτόκον αιτούμενοι την προστασίαν της. «Σκέπη Ορθοδόξων Χριστιανών υπάρχεις Παρθένε πάντα σκέπουσα τους πιστούς, Ελλάς πάντας προστρέχει και πίστει μεγαλύνει 4 την προστασία σου».
Εδώ οφείλω να παραθέσω αυτούσια την ΙΚΕΣΙΑ, του Εκκλησιαστικού ρήτορος Ηλία Μηνιάτη, προς την Θεοτόκον, το έτος 1688 από τον άμβωνα του Ελληνικού Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου στη Βενετία.
Κεχαριτωμένη Παρθένε..., πίπτοντας εις τους Παναχράντους σου πόδας, άλλο δεν επιθυμώ από εσέ, παρά την άμαχόν σου προστασίαν, προς βοήθειαν και συντήρησιν του φιλοχρίστου στρατού, προς διωγμόν και εξολόθρευσιν του αντιθέου Τυράννου.. Έως πότε πανακήρατε κόρη, το τρισάθλιον γένος των Ελλήνων, έχει να ευρίσκεται εις τα δεσμά της ανυποφόρου δουλείας... Ας σε παρακινήσουν αι φωναί και οι παρακαλέσες των Αγίων σου, όπου ακαταπαύστως φωνάζουσιν από όλα τα μέλη της τρισαθλίου Ελλάδος.(Αρχείον Σπύρου Δημητρακόπουλου).
Δημοσίευση σχολίου