Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα κίνδυνο, μπροστά σε ένα αναμενόμενο, δυστυχώς, γεγονός!!! Και αν συμβεί τότε όλοι οι Ζατουνίτες, θα θρηνούμαι πάνω στα αγκωνάρια…
Δεν πρόκειται για μια φανταστική «ιστορία». Πρόκειται για ένα πραγματικό γεγονός που θα πρέπει όλους μας να μας συνταράξει και να δούμε άμεσα τι πρέπει να γίνει.
Γράφουμε για το καμπαναριό – κωδωνοστάσιο του Αγίου Γεωργίου, που βρίσκεται στην πλατεία του χωριού, δίπλα στην ομώνυμη εκκλησία, στην είσοδο του χωριού και αποτελεί εδώ και 200 περίπου χρόνια, το σήμα αναγνωρίσεως της Ζάτουνας. Πριν εκθέσουμε το γεγονός, ας δούμε με λίγα λόγια κάτι σχετικό με τα καμπαναριά.
Πριν λίγες ημέρες, η εφημερίδα «Ορθόδοξη Αλήθεια», προσέφερε στους αναγνώστες της, ένα ειδικό θεματικό ένθετο βιβλίο, που έχει τίτλο: «ΚΑΜΠΑΝΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ». Στις λιγοστές σελίδες του, έχουν καταχωρηθεί περίτεχνα καμπαναριά της Ελλάδας. Στο βιβλίο παράλληλα καταχωρείται η θέση και η πορεία της καμπάνας στο χρόνο. Τα καμπαναριά ή κωδωνοστάσια είναι όλα τους σχεδόν περίτεχνα αρχιτεκτονήματα, σε μορφή πύργου, έτσι ώστε να μπορεί ο ήχος της καμπάνας, να ακούγεται όσο είναι δυνατόν πιο μακριά και με την βοήθεια του αέρα, της περισσότερες φορές. Όλα αυτά τα καμπαναριά, αποτελούν μνημεία και προστατεύονται τα περισσότερα από το Υπουργείο Πολιτισμού, είναι φωτεινοί φάροι της τοπικής ιστορίας του κάθε τόπου και, παράλληλα αποτελούν πολύτιμα ιστορικά τεκμήρια, που μας κάνουν γνωστή την ευμάρεια τον χαρακτήρα των κατοίκων, τον πολιτισμό του κάθε χωριού ιδιαίτερα. ΄
Ένα από αυτά τα περίτεχνα καμπαναριά της Πατρίδας μας, είναι και το καμπαναριό της Ζάτουνας, που έχει καταχωρηθεί στην πιο πάνω έκδοση. Επάνω του το καμπαναριό φέρει δυο σκαλιστές (ανάγλυφες) σφραγίδες. Η μια αναφέρεται στον μάστορά του και η άλλη στον Άγιο
Γεώργιο μαζί με την ημερομηνία 1832. Το καμπαναριό αυτό αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι της αρχικής εκκλησίας, η οποία καταστράφηκε, ανοικοδομήθηκε και ξανά γκρεμίστηκε ώστε να κτιστεί η σημερινή μικρή κομψή εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Το καμπαναριό, παρέμεινε από κτίσεως του στην θέση του, και είναι το δεύτερο παλαιότερο κτίσμα της Ζάτουνας. Περί τα 1935…, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ζατουνιτών γιατρός Παν. Λυμπερόπουλος, άνοιξε τον δρόμο μέσα στο χωριό. Από τότε άρχισαν να περνούν ριζά του καμπαναριού αυτοκίνητα. Η αρχική κίνηση μηδαμινή ! Στην δεκαετία του ’70, στις τέσσερες καμάρες –κυκλικά- του καμπαναριού τοποθετήθηκε ηλεκτρικό ρολόι, μεγάλων διαστάσεων, που συνδέθηκε με την καμπάνα του καμπαναριού, για να σημαίνει τις ώρες.
Εδώ και κάποια χρόνια, η τοπική εφημερίδα «Ζάτουνα», γράφει συνεχώς για τις ρωγμές που εντοπίστηκαν κάθετα στην μία πλευρά του καμπαναριού. Με την πάροδο των χρόνων οι ρωγμές αυξήθηκαν. Ο τ. Πρόεδρος του Συνδέσμου Ζατουνιτών, Γιάννης Δρούλιας, πραγματοποίησε πολλαπλές επισκέψεις στις αρμόδιες αρχαιολογικές (Μεταβυζαντινές) Υπηρεσίες, χωρίς ποτέ να βγάλει κάποια άκρη! Με τις διάφορες αλλαγές στις υπηρεσίες, η αρμόδια υπηρεσία έχει μεταφερθεί στην Κόρινθο. Ωστόσο δεν δέησε να φτάσει στο χωριό, παρ’ όλο ότι ο Σύνδεσμος δεσμεύτηκε να καλύψει τα έξοδα της σχετικής Μελέτης.
Πριν ένα χρόνο, οι ρωγμές πολλαπλασιάστηκαν! Και συνεχίζουν να πολλαπλασιάζονται. Τον Αύγουστο που μας πέρασε ο Ζατουνίτης Μηχανικός Γεώργιος Πισιμίσης κατέγραψε αυτές τις ρωγμές και τις φωτογράφησε. Πριν λίγες ημέρες- ένα μήνα μετά- διαπίστωσε ότι ρωγμές διπλασιάστηκαν, στη φέρουσα λιθοδομή του, από όλες τις πλευρές του καμπαναριού, σε διάφορα σημεία από την βάση μέχρι την κορυφή του και, μάλιστα ορισμένες είναι διαμπερείς. Απλά έχουν κομματιαστεί τα αγκωνάρια, σε πολλά σημεία.
Κάποιοι –σχετικοί- κάνουν αναφορά και θέλουν ως υπεύθυνα, τα φορτηγά αυτοκίνητα που περνάνε με πολύ μεγάλο φορτίο δίπλα του!!! Ίσως, ποιος ξέρει.
Εκείνο που ξέρουμε και είναι άμεσα αναγκαίο είναι, ότι όλοι εμείς οι Ζατουνίτες, θα πρέπει να κινητοποιηθούμε, αξιοποιώντας ο κάθε ένας τις γνώσεις του και τις γνωριμίες του, ώστε συντομότατα να συνταχτεί μια Μελέτη αποκατάστασης των ζημιών, από την αρμόδια υπηρεσία του Υπουργείου Πολιτισμού, ενίσχυση του κτιρίου, και υλοποίηση της σχετικής Μελέτης. Αν μέσα σε ένα μήνα, οι ρωγμές διπλασιάστηκαν, όπως είπε ο Γ. Πισιμίσης, δεν θα πρέπει να είμαστε σίγουροι για το αύριο, που είναι μέσα στο καταχείμωνο!
Και το ακραίο σενάριο!!!! Αν η αδιαφορία μας επιτρέψει να καταρρίψει το καμπαναριό, αυτό το κειμήλιο που οι πρόγονοί μας, μας το κληροδότησαν και εμείς το δανειστήκαμε από τις επόμενες γενεές, τότε ένα σίγουρο. Όλοι μας θα αρχίσουμε να κλαίμε πάνω σε στάχτες!!!! Καμπαναριό σαν αυτό δεν ξανά χτίζεται, μα ούτε και στο ίδιο σημείο. Και η ντροπή θα μας ακολουθεί ιστορικά για πάντα. Ας συντονιστούμε όλοι μας, γιατί ο χειμώνας με τους πάγους, είναι μπροστά μας……
Δεν πρόκειται για μια φανταστική «ιστορία». Πρόκειται για ένα πραγματικό γεγονός που θα πρέπει όλους μας να μας συνταράξει και να δούμε άμεσα τι πρέπει να γίνει.
Γράφουμε για το καμπαναριό – κωδωνοστάσιο του Αγίου Γεωργίου, που βρίσκεται στην πλατεία του χωριού, δίπλα στην ομώνυμη εκκλησία, στην είσοδο του χωριού και αποτελεί εδώ και 200 περίπου χρόνια, το σήμα αναγνωρίσεως της Ζάτουνας. Πριν εκθέσουμε το γεγονός, ας δούμε με λίγα λόγια κάτι σχετικό με τα καμπαναριά.
Πριν λίγες ημέρες, η εφημερίδα «Ορθόδοξη Αλήθεια», προσέφερε στους αναγνώστες της, ένα ειδικό θεματικό ένθετο βιβλίο, που έχει τίτλο: «ΚΑΜΠΑΝΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ». Στις λιγοστές σελίδες του, έχουν καταχωρηθεί περίτεχνα καμπαναριά της Ελλάδας. Στο βιβλίο παράλληλα καταχωρείται η θέση και η πορεία της καμπάνας στο χρόνο. Τα καμπαναριά ή κωδωνοστάσια είναι όλα τους σχεδόν περίτεχνα αρχιτεκτονήματα, σε μορφή πύργου, έτσι ώστε να μπορεί ο ήχος της καμπάνας, να ακούγεται όσο είναι δυνατόν πιο μακριά και με την βοήθεια του αέρα, της περισσότερες φορές. Όλα αυτά τα καμπαναριά, αποτελούν μνημεία και προστατεύονται τα περισσότερα από το Υπουργείο Πολιτισμού, είναι φωτεινοί φάροι της τοπικής ιστορίας του κάθε τόπου και, παράλληλα αποτελούν πολύτιμα ιστορικά τεκμήρια, που μας κάνουν γνωστή την ευμάρεια τον χαρακτήρα των κατοίκων, τον πολιτισμό του κάθε χωριού ιδιαίτερα. ΄
Ένα από αυτά τα περίτεχνα καμπαναριά της Πατρίδας μας, είναι και το καμπαναριό της Ζάτουνας, που έχει καταχωρηθεί στην πιο πάνω έκδοση. Επάνω του το καμπαναριό φέρει δυο σκαλιστές (ανάγλυφες) σφραγίδες. Η μια αναφέρεται στον μάστορά του και η άλλη στον Άγιο
Γεώργιο μαζί με την ημερομηνία 1832. Το καμπαναριό αυτό αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι της αρχικής εκκλησίας, η οποία καταστράφηκε, ανοικοδομήθηκε και ξανά γκρεμίστηκε ώστε να κτιστεί η σημερινή μικρή κομψή εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Το καμπαναριό, παρέμεινε από κτίσεως του στην θέση του, και είναι το δεύτερο παλαιότερο κτίσμα της Ζάτουνας. Περί τα 1935…, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ζατουνιτών γιατρός Παν. Λυμπερόπουλος, άνοιξε τον δρόμο μέσα στο χωριό. Από τότε άρχισαν να περνούν ριζά του καμπαναριού αυτοκίνητα. Η αρχική κίνηση μηδαμινή ! Στην δεκαετία του ’70, στις τέσσερες καμάρες –κυκλικά- του καμπαναριού τοποθετήθηκε ηλεκτρικό ρολόι, μεγάλων διαστάσεων, που συνδέθηκε με την καμπάνα του καμπαναριού, για να σημαίνει τις ώρες.Εδώ και κάποια χρόνια, η τοπική εφημερίδα «Ζάτουνα», γράφει συνεχώς για τις ρωγμές που εντοπίστηκαν κάθετα στην μία πλευρά του καμπαναριού. Με την πάροδο των χρόνων οι ρωγμές αυξήθηκαν. Ο τ. Πρόεδρος του Συνδέσμου Ζατουνιτών, Γιάννης Δρούλιας, πραγματοποίησε πολλαπλές επισκέψεις στις αρμόδιες αρχαιολογικές (Μεταβυζαντινές) Υπηρεσίες, χωρίς ποτέ να βγάλει κάποια άκρη! Με τις διάφορες αλλαγές στις υπηρεσίες, η αρμόδια υπηρεσία έχει μεταφερθεί στην Κόρινθο. Ωστόσο δεν δέησε να φτάσει στο χωριό, παρ’ όλο ότι ο Σύνδεσμος δεσμεύτηκε να καλύψει τα έξοδα της σχετικής Μελέτης.
Πριν ένα χρόνο, οι ρωγμές πολλαπλασιάστηκαν! Και συνεχίζουν να πολλαπλασιάζονται. Τον Αύγουστο που μας πέρασε ο Ζατουνίτης Μηχανικός Γεώργιος Πισιμίσης κατέγραψε αυτές τις ρωγμές και τις φωτογράφησε. Πριν λίγες ημέρες- ένα μήνα μετά- διαπίστωσε ότι ρωγμές διπλασιάστηκαν, στη φέρουσα λιθοδομή του, από όλες τις πλευρές του καμπαναριού, σε διάφορα σημεία από την βάση μέχρι την κορυφή του και, μάλιστα ορισμένες είναι διαμπερείς. Απλά έχουν κομματιαστεί τα αγκωνάρια, σε πολλά σημεία.
Κάποιοι –σχετικοί- κάνουν αναφορά και θέλουν ως υπεύθυνα, τα φορτηγά αυτοκίνητα που περνάνε με πολύ μεγάλο φορτίο δίπλα του!!! Ίσως, ποιος ξέρει.
Εκείνο που ξέρουμε και είναι άμεσα αναγκαίο είναι, ότι όλοι εμείς οι Ζατουνίτες, θα πρέπει να κινητοποιηθούμε, αξιοποιώντας ο κάθε ένας τις γνώσεις του και τις γνωριμίες του, ώστε συντομότατα να συνταχτεί μια Μελέτη αποκατάστασης των ζημιών, από την αρμόδια υπηρεσία του Υπουργείου Πολιτισμού, ενίσχυση του κτιρίου, και υλοποίηση της σχετικής Μελέτης. Αν μέσα σε ένα μήνα, οι ρωγμές διπλασιάστηκαν, όπως είπε ο Γ. Πισιμίσης, δεν θα πρέπει να είμαστε σίγουροι για το αύριο, που είναι μέσα στο καταχείμωνο!
Και το ακραίο σενάριο!!!! Αν η αδιαφορία μας επιτρέψει να καταρρίψει το καμπαναριό, αυτό το κειμήλιο που οι πρόγονοί μας, μας το κληροδότησαν και εμείς το δανειστήκαμε από τις επόμενες γενεές, τότε ένα σίγουρο. Όλοι μας θα αρχίσουμε να κλαίμε πάνω σε στάχτες!!!! Καμπαναριό σαν αυτό δεν ξανά χτίζεται, μα ούτε και στο ίδιο σημείο. Και η ντροπή θα μας ακολουθεί ιστορικά για πάντα. Ας συντονιστούμε όλοι μας, γιατί ο χειμώνας με τους πάγους, είναι μπροστά μας……
Δημοσίευση σχολίου