Πάμε σαν άλλοτεΠερπατώ στην παγωμένη Τρίπολη. Μουντός καιρός, θερμοκρασία κάτω από το μηδέν. Σε έναν πεζόδρομο κοντά στην κεντρική πλατεία, του Αγίου Βασιλείου, μου κλέβει το ενδιαφέρον ένα πολύ ιδιαίτερο μαγαζάκι, ένα καθεκλοποιείον! Στέκομαι να τραβήξω φωτογραφίες. Η εξώπορτα ανοίγει. «Ωχ», σκέφτομαι, «θα με βρίσουν»! Βγαίνει από μέσα ένας γλυκύτατος κύριος που με καλεί στο μαγαζί του που έχει δεκάδες καρέκλες στοιβαγμένες, άλλες έτοιμες για παράδοση, άλλες έτοιμες για επισκευή.
Ο κύριος Στάθης μού ανοίγει το μαγαζάκι του, μού ανοίγει όμως και την καρδούλα του. Εκεί πλάι στη σόμπα που κάνει τον χώρο να έχει μια οικογενειακή θαλπωρή, μού λέει πως πια δεν το «τρέχει» εκείνος το μαγαζί, αλλά ο γιος του, που όμως τώρα βρίσκεται έξω για κάτι ηλεκτρολογικές δουλειές.
Στο γραφείο μπροστά από το παράθυρο, ο κύριος Στάθης έχει ένα χαρτόνι που το κάνει μικρά κομμάτια και πάνω του βάζει μια σφραγίδα με την επωνυμία του καταστήματος, τη διεύθυνση και το τηλέφωνο. «Μετά θα βγω έξω και θα βάλω αυτά τα χαρτάκια στις κλειδαριές των αυτοκινήτων. Να τα βρουν οι οδηγοί», μου εκμυστηρεύεται σχεδόν συνομωτικά. Μάρκετινγκ! Πρωτόγονο μεν, μάρκετινγκ δε.
Τον τραβώ φωτογραφία. «Να ξαναπεράσεις, όταν δεν θα κάνει τόσο κρύο. Να τραβήξεις φωτογραφίες όταν θα έχουμε τις καρέκλες έξω. Και να μου τη στείλεις τη φωτογραφία», λέει καθώς εγώ απομακρύνομαι και χάνομαι σε ένα παρακάτω στενό. Συναντώ έναν φούρνο που αγοράζω ψωμί με προζύμι, σύκο και καρύδι. Η Τρίπολη δεν σταματά να με εκπλήσσει...
https://tobillog.blogspot.gr/2017/01/blog-post_7.html
Ο κύριος Στάθης μού ανοίγει το μαγαζάκι του, μού ανοίγει όμως και την καρδούλα του. Εκεί πλάι στη σόμπα που κάνει τον χώρο να έχει μια οικογενειακή θαλπωρή, μού λέει πως πια δεν το «τρέχει» εκείνος το μαγαζί, αλλά ο γιος του, που όμως τώρα βρίσκεται έξω για κάτι ηλεκτρολογικές δουλειές.
Στο γραφείο μπροστά από το παράθυρο, ο κύριος Στάθης έχει ένα χαρτόνι που το κάνει μικρά κομμάτια και πάνω του βάζει μια σφραγίδα με την επωνυμία του καταστήματος, τη διεύθυνση και το τηλέφωνο. «Μετά θα βγω έξω και θα βάλω αυτά τα χαρτάκια στις κλειδαριές των αυτοκινήτων. Να τα βρουν οι οδηγοί», μου εκμυστηρεύεται σχεδόν συνομωτικά. Μάρκετινγκ! Πρωτόγονο μεν, μάρκετινγκ δε.
Τον τραβώ φωτογραφία. «Να ξαναπεράσεις, όταν δεν θα κάνει τόσο κρύο. Να τραβήξεις φωτογραφίες όταν θα έχουμε τις καρέκλες έξω. Και να μου τη στείλεις τη φωτογραφία», λέει καθώς εγώ απομακρύνομαι και χάνομαι σε ένα παρακάτω στενό. Συναντώ έναν φούρνο που αγοράζω ψωμί με προζύμι, σύκο και καρύδι. Η Τρίπολη δεν σταματά να με εκπλήσσει...
https://tobillog.blogspot.gr/2017/01/blog-post_7.html
Δημοσίευση σχολίου