Ἐδῶ καί τρεῖς ἑβδομάδες διανύουμε μία ἀπό τίς πνευματικότερες περιόδους τῆς λειτουργικῆς μας ζωῆς καί, συγκεκριμένα, τῆς περίοδο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς.
Πρόκειται, ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, γιά τήν κατεξοχήν ἱερή περίοδο τοῦ ἔτους, ἡ ὁποία περιλαμβάνει 6 συνολικά ἑβδομάδες νηστείας καί μιά σειρά ἀπό ἰδιαίτερες Ἀκολουθίες, πού τελοῦνται μόνο κατά τήν περίοδο αὐτή καί ποτέ ἄλλοτε κατά τήν ὑπόλοιπη χρονιά.
Ἡ Ἐκκλησία, μέ τόν συνδυασμό ὅλων αὐτῶν τῶν Ἀκολουθιῶν, στοχεύει στήν πνευματική μας προετοιμασία γιά τή Μεγάλη Ἑβδομάδα καί τό Ἅγιο Πάσχα, «τήν ἑορτή τῶν ἑορτῶν».
Ἐπιθυμεῖ, ἀνακαινισμένοι, νά βιώσουμε καί νά νιώσουμε ὅτι διαδραματίζονται ἐκείνη τήν ὥρα μπροστά μας τά Πάθη τοῦ Χριστοῦ, τά σωτήρια γιά ὅλη τήν ἀνθρωπότητα γεγονότα τῆς Σταυρώσεως καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Θεανθρώπου, ἀντλώντας ἔτσι τήν ἀπαραίτητη δύναμη γιά νά ἀνταπεξέλθουμε στίς δυσκολίες τῶν καιρῶν.
Ἡ σημερινή Κυριακή βρίσκεται στή μέση της Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, τοῦ πνευματικοῦ αὐτοῦ ταξιδιοῦ μας, πού κάθε ἄλλο παρά εὔκολο εἶναι.
Τήν τρίτη Κυριακή τῶν Νηστειῶν ἡ Ἐκκλησία μας τήν ὀνομάζει «Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως».
Πρίν ἀπό εἴκοσι αἰῶνες ὁ σταυρός ἦταν ὄργανο ἀτιμωτικῆς τιμωρίας καί φρικτοῦ θανάτου. Οἱ Ρωμαῖοι καταδίκαζαν στήν ποινή τῆς σταυρώσεως τούς πιό μεγάλους ἐγκληματίες.
Ἀπό τότε, πού πάνω στόν Σταυρό σταυρώθηκε καί πέθανε γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, τό ὄργανο αὐτό τῆς τιμωρίας ἔγινε ὄργανο σωτηρίας: «Οὐ γάρ ἔτι καταδίκης ἐστι τιμωρία, ἀλλά τρόπαιον ἐδείχθη ἠμῖν σωτηρίας».
Σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας προβάλει στό μέσο τοῦ Ναοῦ τόν τίμιο Σταυρό τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τό σύμβολο τῆς θυσίας Του καί τό σύμβολο τοῦ Χριστιανισμοῦ, πού γιά μᾶς τούς χριστιανούς εἶναι σημάδι σωτηρίας καί χάριτος.
Μᾶς καλεῖ νά τόν προσκυνήσουμε, ὥστε νά ἀναθαρρήσουμε καί νά συνεχίσουμε μέ ἀκόμη περισσότερη ἔνταση, κουράγιο καί δύναμη τόν πνευματικό μας ἀγῶνα.
Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό καύχημα τῆς Ἐκκλησίας μας καί τό ἀήττητο ὅπλο κατά τῶν δυνάμεων τοῦ κακοῦ. Πάνω σέ αὐτόν συντρίφτηκε τό κράτος τοῦ διαβόλου καί ἐκμηδενίστηκε ἡ δύναμή του. Ἀπό αὐτόν πήγασε ἡ ἀπολύτρωση καί ἡ ἀθανασία στό ἀνθρώπινο γένος.
Τό ἐκκλησιαστικό τυπικό ὁρίζει σήμερα ὅτι μετά ἀπό τή Δοξολογία, στό τέλος τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου, ὁ Σταυρός νά μεταφέρεται ὑπό τοῦ Ἱερέως μέ πομπή, συνοδευόμενη ἀπό μικρά παιδάκια, πού κρατούν λαμπάδες καί ἑξαπτέρυγα, στό κέντρο τοῦ Ναοῦ, ὅπου ἐκεῖ τελεῖται ἡ τελετή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως.
Οἱ ἐκκλησιαζόμενοι ἀσπάζονται τόν τίμιο Σταυρό καί λαμβάνουν ἀπό τά χέρια τοῦ Ἱερέως εὐλογία ἀπό ἄνθη καί δεντρολίβανο.
Ὁ τίμιος Σταυρός παραμένει στό κέντρο τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ ὅλη τήν ὑπόλοιπη ἑβδομάδα, ὅπου στό τέλος κάθε Ἀκολουθίας γίνεται προσκύνησή του.
Καλό ὑπόλοιπο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς.
+π.Ι.Σ.
Δημοσίευση σχολίου