Βασικά σημεία της ομιλίας του Βουλευτή Αρκαδίας Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλου στην συνεδρίαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ (22 Απριλίου 2017):
«Ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει πολιτικά, υπό το βάρος μίας ευθύνης που δεν μπορούσε και δεν ήθελε να επωμιστεί – οι άνθρωποι, για μια καρέκλα αγωνίστηκαν, όχι για να δουλεύουν νυχθημερόν! Καταρρέει το ηθικό πλεονέκτημα! Καταρρέει δημοσκοπικά, μπροστά στην αποκάλυψη των αμέτρητων ψεμάτων και της απροσμέτρητης πολιτικής απάτης. Έχει δίπλα του όμως τον ακροδεξιό Καμμένο, που θα το κάνει κούγκι αν βρεθεί κάποιος βουλευτής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που θα καταψηφίσει τα μέτρα. Στο μεταξύ, η Νέα Δημοκρατία δεν φαίνεται ακόμη να έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών. Την ευνοεί το κλίμα «να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ κι ας έρθει όποιος να’ναι», που προωθείται από διάφορα κατεστημένα – επιχειρηματικά ή μιντιακά. Όμως ακόμη δεν κερδίζει επαρκώς θετική ψήφο. Οι πολίτες είναι επιφυλακτικοί – και με το δίκιο τους: και το 2015, τα ίδια κατεστημένα, τους είχαν πει: «να φύγουν οι σαμαροβενιζέλοι, κι ας έρθει όποιος να’ναι». Και ήρθαν οι Τσιπροκαμμένοι, φέρνοντας μαζί τους την καταστροφή.
Σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία, οι πολίτες αναζητούν την προοδευτική λύση. Ένα αξιόπιστο και σοβαρό πολιτικό κόμμα, με ξεκάθαρο πολιτικό λόγο, με φιλοευρωπαϊκό προσανατολισμό, με σεβασμό στους δημοκρατικούς θεσμούς που τόσο βάναυσα κακοποιήθηκαν από την παρέα του κ.Τσίπρα, με αναπτυξιακό σχέδιο για θέσεις εργασίας, επενδύσεις, αξιοκρατία, κοινωνική πολιτική, υγεία για όλους, ποιοτική παιδεία. Να τους μιλήσει για την Ελλάδα του 2030. Οι πολίτες ψάχνουν, συντρόφισσες και σύντροφοι. Όμως δεν είμαστε ακόμα εκεί έξω, έτοιμοι να προχωρήσουμε μπροστά και να εκπροσωπήσουμε τις παραγωγικές δυνάμεις αυτής της χώρας. Είμαστε ακόμη εδώ μέσα, εγκλωβισμένοι στις δικές μας αδυναμίες, παγιδευμένοι στα δικά μας υπαρξιακά – ή ανύπαρκτα – αδιέξοδα.
Κρίμα για την παράταξη. Τεράστια σπατάλη για τη χώρα. Μεγάλο άδικο για τη γενιά μας.
Έχουμε χρέος να ξεφύγουμε από τον κακό μας εαυτό. Να προχωρήσουμε μπροστά, ανοίγοντας το δρόμο για την Παράταξή μας, αλλά και για τη χώρα.
«Ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει πολιτικά, υπό το βάρος μίας ευθύνης που δεν μπορούσε και δεν ήθελε να επωμιστεί – οι άνθρωποι, για μια καρέκλα αγωνίστηκαν, όχι για να δουλεύουν νυχθημερόν! Καταρρέει το ηθικό πλεονέκτημα! Καταρρέει δημοσκοπικά, μπροστά στην αποκάλυψη των αμέτρητων ψεμάτων και της απροσμέτρητης πολιτικής απάτης. Έχει δίπλα του όμως τον ακροδεξιό Καμμένο, που θα το κάνει κούγκι αν βρεθεί κάποιος βουλευτής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που θα καταψηφίσει τα μέτρα. Στο μεταξύ, η Νέα Δημοκρατία δεν φαίνεται ακόμη να έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών. Την ευνοεί το κλίμα «να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ κι ας έρθει όποιος να’ναι», που προωθείται από διάφορα κατεστημένα – επιχειρηματικά ή μιντιακά. Όμως ακόμη δεν κερδίζει επαρκώς θετική ψήφο. Οι πολίτες είναι επιφυλακτικοί – και με το δίκιο τους: και το 2015, τα ίδια κατεστημένα, τους είχαν πει: «να φύγουν οι σαμαροβενιζέλοι, κι ας έρθει όποιος να’ναι». Και ήρθαν οι Τσιπροκαμμένοι, φέρνοντας μαζί τους την καταστροφή.
Σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία, οι πολίτες αναζητούν την προοδευτική λύση. Ένα αξιόπιστο και σοβαρό πολιτικό κόμμα, με ξεκάθαρο πολιτικό λόγο, με φιλοευρωπαϊκό προσανατολισμό, με σεβασμό στους δημοκρατικούς θεσμούς που τόσο βάναυσα κακοποιήθηκαν από την παρέα του κ.Τσίπρα, με αναπτυξιακό σχέδιο για θέσεις εργασίας, επενδύσεις, αξιοκρατία, κοινωνική πολιτική, υγεία για όλους, ποιοτική παιδεία. Να τους μιλήσει για την Ελλάδα του 2030. Οι πολίτες ψάχνουν, συντρόφισσες και σύντροφοι. Όμως δεν είμαστε ακόμα εκεί έξω, έτοιμοι να προχωρήσουμε μπροστά και να εκπροσωπήσουμε τις παραγωγικές δυνάμεις αυτής της χώρας. Είμαστε ακόμη εδώ μέσα, εγκλωβισμένοι στις δικές μας αδυναμίες, παγιδευμένοι στα δικά μας υπαρξιακά – ή ανύπαρκτα – αδιέξοδα.
Κρίμα για την παράταξη. Τεράστια σπατάλη για τη χώρα. Μεγάλο άδικο για τη γενιά μας.
Έχουμε χρέος να ξεφύγουμε από τον κακό μας εαυτό. Να προχωρήσουμε μπροστά, ανοίγοντας το δρόμο για την Παράταξή μας, αλλά και για τη χώρα.
- Η ανεξαρτησία της πολιτικής μας. Να μη διστάσουμε να αντιπαρατεθούμε με μεγάλα συμφέροντα, από κάθε χώρο, την οικονομία, τα μέσα ενημέρωσης, την επιχειρηματικότητα. Συμφέροντα εντός και εκτός Ελλάδος, που στρέφονται ενάντια στο δημόσιο συμφέρον και στους πολίτες.
- Να προτάξουμε την εξωστρέφεια των πολιτικών μας προτάσεων, έναντι της εσωστρέφειας των εσωκομματικών μηχανισμών. Οι τομείς της Δημοκρατικής Συμπαράταξης έχουν ετοιμάσει προγραμματικό σχέδιο για τα κόκκινα δάνεια, για τα αγροτικά θέματα, για την υγεία, για πολλούς τομείς –γίνεται αξιόλογη δουλειά. Την ίδια ώρα, αντί ο κομματικός οργανισμός να ασχολείται με την προβολή και προώθηση του προγραμματικού σχεδίου στην κοινωνία, οργανώνει εκδηλώσεις στις οποίες καταλήγουμε να μιλάμε πάλι για τα εσωκομματικά, για τα οργανωτικά, τις τάσεις, τους εσωκομματικούς συσχετισμούς! Ουσιαστικά συζητήσεις για «μυημένους» έτσι ώστε να μεγαλώσουν κάποια εσωκομματικά, αλλά να οδηγήσουν ακόμη ένα κομμάτι εκτός παράταξης.
- Να προτάξουμε τον διάλογο με την πραγματική «ελίτ», την Ελλάδα της παραγωγής, στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα, αντί για τη συνδιαλλαγή με μία δήθεν «ελίτ» που τόσα χρόνια προσπαθεί να καπελώσει είτε τους πολίτες, είτε τους πολιτικούς. Ο κ.Τσίπρας, ως γνήσιος λαϊκιστής, χειραγώγησε το αίσθημα απόγνωσης και θυμού των πολιτών από την κρίση, στρέφοντάς τους ενάντια στο έως τότε κατεστημένο. Στη συνέχεια, προσπάθησε να στήσει το δικό του κατεστημένο, απέτυχε, και προσάρτησε το παλαιό, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα τα δικά του και του στενού φιλικού του κύκλου.
Η αντίστροφη μέτρηση για τον κ.Τσίπρα ξεκίνησε από την επίθεση στην παιδεία. Σε αυτή την Ελλάδα απευθυνόμαστε εμείς: στην Ελλάδα της αξιοκρατίας, της διαφάνειας, της παιδείας, της καινοτομίας. Αυτές τις φωνές πρέπει να αφουγκραστούμε ξανά. Αυτές τις συνειδήσεις να ξυπνήσουμε. Αυτές τις δυνάμεις να εκπροσωπήσουμε. Χωρίς παρωπίδες, προκαταλήψεις, εμμονές.
- Να προτάξουμε την πολιτική ενότητα, αντί για τον εσωκομματικό κατακερματισμό. Η χώρα έχει ανάγκη μία ενιαία, συγκροτημένη πολιτική παράταξη με σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα και ξεκάθαρη δομή. Κατανοώ τις ισορροπίες, αλλά το να βαδίζουμε σε ένα τεντωμένο σχοινί στο ΠΑΣΟΚ και στη Δημοκρατική Συμπαράταξη δεν είναι οδηγός νίκης. Στο ΠΑΣΟΚ, η κομματική ιεραρχία που εκλέχθηκε είναι προϊόν των συσχετισμών του τελευταίου συνεδρίου και δεν ανταποκρίνεται στα νέα πολιτικά δεδομένα της παράταξης, ούτε και στις ανάγκες της κοινωνίας. Είναι το ίδιο μοντέλο 5 χρόνια τώρα. Ο εκλεγμένος Πρόεδρος και η εκλεγμένη πλειοψηφία προχωρούν μέσα από ισορροπίες και το αποτέλεσμα μέχρι στιγμής δεν ευνοεί την Παράταξη. Οι πρόεδροι αλλάζουν, αλλά η ίδια ομάδα ελέγχει το κόμμα. Σας θυμίζω ότι οι πολίτες παρακολουθούν ότι αυτοί που επέβαλαν οι συσχετισμοί στην κομματική ιεραρχία ζητούσαν κυνικά την παραίτηση του πρώην Προέδρου στην πιο δύσκολη στιγμή γι’ αυτόν και την παράταξη όταν την κράτησε όρθια στα δύσκολα και σήμερα με την ίδια ευκολία τον χειροκροτούν στην πρώτη σειρά των εκδηλώσεων του e-kyklos.
Η άποψή μου και τότε και τώρα είναι ότι αυτή η κομματική ιεραρχία εξυπηρετεί μηχανισμούς εντός ΠΑΣΟΚ και όχι τη θέση του ΠΑΣΟΚ στην κοινωνία.
Δεν είναι τυχαίο ότι τα τελευταία φαινόμενα σε επιστημονικούς και επαγγελματικούς φορείς μετά από τις εκλογές σε αυτούς, έχουν την σφραγίδα της ίδιας εσωκομματικής ομάδας. Όλα θυσιάστηκαν στο βωμό της επιβίωσης της «ομάδας».
Δεν εκπλήσσομαι που τα φαινόμενα αυτά δεν καταγγέλλονται πια από άλλες εσωκομματικές τάσεις, αλλά από μέλη της ίδιας της ομάδας, που δεν ανέχονται άλλο τον αυτοεξευτελισμό τους στο όνομα της «ομάδας» και του «Αρχηγού» της ομάδας.
Αναρωτιέμαι, τέτοιες συμπεριφορές δεν διώχνουν το νέο κόσμο; Δεν στέλνουμε το μήνυμα ότι κάποια νέα μυαλά είναι χειρότερα από τα παλιά;
Η κοινωνία, η χώρα, το ΠΑΣΟΚ δεν χρειάζεται άλλους «Τσίπρες». Η Παράταξη δεν σηκώνει άλλες απογοητεύσεις από «Τσίπρες», που επιχειρούν να απαξιώσουν τη νέα γενιά του ΠΑΣΟΚ, αυτή που έμεινε στα δύσκολα και κράτησε την Παράταξη όρθια και ζωντανή.
Οι ασκήσεις ισορροπίας εντός Δημοκρατικής Συμπαράταξης δεν δίνουν δυναμική στο εγχείρημα. «Τράβα ο ένας, τράβα ο άλλος», σπαταλούμε δυνάμεις μόνο στις εσωκομματικές κόντρες, χάνοντας μάχες στην κοινωνία.
Δεν είναι αυτό το ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι αυτή η προοδευτική Παράταξη. Δεν είναι αυτό το όραμά μας για το παρόν και το μέλλον.
Το ίδιο μοντέλο των ισορροπιών επιχειρείται μ’έναν τρόπο και στη Δημοκρατική Συμπαράταξη. Πολιτικές εκδηλώσεις με τρείς ή τέσσερις ομιλητές κάθε φορά που κουράζουν και κάποιες φορές διχάζουν ανάλογα τους ομιλητές. Όμως, η Δημοκρατική Συμπαράταξη δεν μπορεί να συνεχίσει για πολύ κρατώντας κι εδώ τις «ισορροπίες». Σε μια Συμπαράταξη που το 80% είναι ΠΑΣΟΚ, είναι ανόητο να σπαταλάμε δυνάμεις σε αντιπαραθέσεις.
Ευτυχώς, οι αμετανόητοι είναι ελάχιστοι. Όμως κάποιοι με ή χωρίς σκοπιμότητες με τη βοήθεια των Μ.Μ.Ε. αναπαράγουν τη δήθεν «κόντρα» σε social media, οργανώσεις και ο δημόσιος διάλογος καλά κρατεί.
Δεν μπορεί να συνεχιστεί το «ήξεις- αφήξεις» για πολύ. Χρειαζόμαστε έναν οδικό χάρτη για την πολιτική και οργανωτική ενοποίηση του χώρου. Έχω ακούσει το πάθος με το οποίο υπερασπίζονται στελέχη κομμάτων και κινήσεων στο να μην υπάρχει εκλογή συνέδρων και κατανοώ τα διλλήματα που μπαίνουν και σε εμάς. Όμως από δω και πέρα πρέπει να αρχίσουμε να παίρνουμε δύσκολες αποφάσεις αν θέλουμε να πρωταγωνιστήσουμε.
Τα μεγάλα διλήμματα που θα θέσουμε εμείς προς τους πολίτες, αλλά και τα διλήμματα που θα μας θέσουν οι πολίτες μετά τις εκλογές, θα πρέπει να αποφασιστούν συλλογικά, ώστε να δεσμευτούμε όλοι μας.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, εδώ δεν κρίνεται απλώς η κομματική επιβίωση πέντε, δέκα ή είκοσι κομματικών «μουτζαχεντίν» ή κάποιων πολιτικών σχημάτων ή κινήσεων. Εδώ κρίνεται το μέλλον της Παράταξης και της χώρας. Η χώρα χρειάζεται ισχυρή προοδευτική Παράταξη και όχι ένα μικρό κόμμα στα μέτρα των μηχανισμών.
Στις εκλογές θα κριθεί η τύχη της χώρας, αλλά και η τύχη της Κεντροαριστεράς. Από εμάς εξαρτάται ποιον ρόλο θέλουμε. Μια μικρή Παράταξη που θα γίνει απλό συμπλήρωμα στις επόμενες εκλογές, θα κλείσει και τον κύκλο της Παράταξης.
Εμένα – και είμαι βέβαιος, και άλλους πολλούς – με ενδιαφέρει ένα μεγάλο ΠΑΣΟΚ. Η δική μου φιλοδοξία και η φιλοδοξία της πλειοψηφίας είναι για μία μεγάλη προοδευτική Παράταξη, που θα πρωταγωνιστήσει. Χαίρομαι που όλοι σήμερα θέτουν ως πρώτο στόχο τη δεύτερη θέση στις επόμενες εκλογές.
Η πρότασή μας: Το Συνέδριο προγραμματικών θέσεων της Δημοκρατικής Συμπαράταξης να είναι το πρώτο βήμα για την πολιτική και οργανωτική ενοποίηση του χώρου. Να έχει θεσμικό χαρακτήρα και να μην εκλέξει όργανα. Αμέσως μετά να προχωρήσουν οι διαδικασίες για το Ιδρυτικό Συνέδριο του ενιαίου φορέα με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα. Επειδή οι ερμηνείες για τη μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ που ακούστηκαν σήμερα είναι πολλές (νέο κόμμα, Επινέ, Ελιά, κλπ) σε κάθε περίπτωση θα προηγηθεί Συνέδριο ΠΑΣΟΚ που θα αποφασίσει για την μορφή ένταξης στο Ιδρυτικό Συνέδριο.»
Δεν είναι τυχαίο ότι τα τελευταία φαινόμενα σε επιστημονικούς και επαγγελματικούς φορείς μετά από τις εκλογές σε αυτούς, έχουν την σφραγίδα της ίδιας εσωκομματικής ομάδας. Όλα θυσιάστηκαν στο βωμό της επιβίωσης της «ομάδας».
Δεν εκπλήσσομαι που τα φαινόμενα αυτά δεν καταγγέλλονται πια από άλλες εσωκομματικές τάσεις, αλλά από μέλη της ίδιας της ομάδας, που δεν ανέχονται άλλο τον αυτοεξευτελισμό τους στο όνομα της «ομάδας» και του «Αρχηγού» της ομάδας.
Αναρωτιέμαι, τέτοιες συμπεριφορές δεν διώχνουν το νέο κόσμο; Δεν στέλνουμε το μήνυμα ότι κάποια νέα μυαλά είναι χειρότερα από τα παλιά;
Η κοινωνία, η χώρα, το ΠΑΣΟΚ δεν χρειάζεται άλλους «Τσίπρες». Η Παράταξη δεν σηκώνει άλλες απογοητεύσεις από «Τσίπρες», που επιχειρούν να απαξιώσουν τη νέα γενιά του ΠΑΣΟΚ, αυτή που έμεινε στα δύσκολα και κράτησε την Παράταξη όρθια και ζωντανή.
Οι ασκήσεις ισορροπίας εντός Δημοκρατικής Συμπαράταξης δεν δίνουν δυναμική στο εγχείρημα. «Τράβα ο ένας, τράβα ο άλλος», σπαταλούμε δυνάμεις μόνο στις εσωκομματικές κόντρες, χάνοντας μάχες στην κοινωνία.
Δεν είναι αυτό το ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι αυτή η προοδευτική Παράταξη. Δεν είναι αυτό το όραμά μας για το παρόν και το μέλλον.
Το ίδιο μοντέλο των ισορροπιών επιχειρείται μ’έναν τρόπο και στη Δημοκρατική Συμπαράταξη. Πολιτικές εκδηλώσεις με τρείς ή τέσσερις ομιλητές κάθε φορά που κουράζουν και κάποιες φορές διχάζουν ανάλογα τους ομιλητές. Όμως, η Δημοκρατική Συμπαράταξη δεν μπορεί να συνεχίσει για πολύ κρατώντας κι εδώ τις «ισορροπίες». Σε μια Συμπαράταξη που το 80% είναι ΠΑΣΟΚ, είναι ανόητο να σπαταλάμε δυνάμεις σε αντιπαραθέσεις.
Ευτυχώς, οι αμετανόητοι είναι ελάχιστοι. Όμως κάποιοι με ή χωρίς σκοπιμότητες με τη βοήθεια των Μ.Μ.Ε. αναπαράγουν τη δήθεν «κόντρα» σε social media, οργανώσεις και ο δημόσιος διάλογος καλά κρατεί.
Δεν μπορεί να συνεχιστεί το «ήξεις- αφήξεις» για πολύ. Χρειαζόμαστε έναν οδικό χάρτη για την πολιτική και οργανωτική ενοποίηση του χώρου. Έχω ακούσει το πάθος με το οποίο υπερασπίζονται στελέχη κομμάτων και κινήσεων στο να μην υπάρχει εκλογή συνέδρων και κατανοώ τα διλλήματα που μπαίνουν και σε εμάς. Όμως από δω και πέρα πρέπει να αρχίσουμε να παίρνουμε δύσκολες αποφάσεις αν θέλουμε να πρωταγωνιστήσουμε.
Τα μεγάλα διλήμματα που θα θέσουμε εμείς προς τους πολίτες, αλλά και τα διλήμματα που θα μας θέσουν οι πολίτες μετά τις εκλογές, θα πρέπει να αποφασιστούν συλλογικά, ώστε να δεσμευτούμε όλοι μας.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, εδώ δεν κρίνεται απλώς η κομματική επιβίωση πέντε, δέκα ή είκοσι κομματικών «μουτζαχεντίν» ή κάποιων πολιτικών σχημάτων ή κινήσεων. Εδώ κρίνεται το μέλλον της Παράταξης και της χώρας. Η χώρα χρειάζεται ισχυρή προοδευτική Παράταξη και όχι ένα μικρό κόμμα στα μέτρα των μηχανισμών.
Στις εκλογές θα κριθεί η τύχη της χώρας, αλλά και η τύχη της Κεντροαριστεράς. Από εμάς εξαρτάται ποιον ρόλο θέλουμε. Μια μικρή Παράταξη που θα γίνει απλό συμπλήρωμα στις επόμενες εκλογές, θα κλείσει και τον κύκλο της Παράταξης.
Εμένα – και είμαι βέβαιος, και άλλους πολλούς – με ενδιαφέρει ένα μεγάλο ΠΑΣΟΚ. Η δική μου φιλοδοξία και η φιλοδοξία της πλειοψηφίας είναι για μία μεγάλη προοδευτική Παράταξη, που θα πρωταγωνιστήσει. Χαίρομαι που όλοι σήμερα θέτουν ως πρώτο στόχο τη δεύτερη θέση στις επόμενες εκλογές.
Η πρότασή μας: Το Συνέδριο προγραμματικών θέσεων της Δημοκρατικής Συμπαράταξης να είναι το πρώτο βήμα για την πολιτική και οργανωτική ενοποίηση του χώρου. Να έχει θεσμικό χαρακτήρα και να μην εκλέξει όργανα. Αμέσως μετά να προχωρήσουν οι διαδικασίες για το Ιδρυτικό Συνέδριο του ενιαίου φορέα με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα. Επειδή οι ερμηνείες για τη μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ που ακούστηκαν σήμερα είναι πολλές (νέο κόμμα, Επινέ, Ελιά, κλπ) σε κάθε περίπτωση θα προηγηθεί Συνέδριο ΠΑΣΟΚ που θα αποφασίσει για την μορφή ένταξης στο Ιδρυτικό Συνέδριο.»
Δημοσίευση σχολίου