Τὴν κοινὴν Ἀνάστασιν, πρὸ τοῦ σοῦ Πάθους πιστούμενος, ἐκ νεκρῶν ἢγειρας τὸν Λάζαρον Χριστὲὁ Θεός, ὅθεν καὶ ἡμεῖς ὡς οἱ Παῖδες, τὰ τῆς νίκης σύμβολα φέροντες, σοὶ τῷ Νικητῇ τοῦ θανάτου βοῶμεν, Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Κυριακή των Βαιών
Ο Κύριος εισέρχεται σήμερα αδελφοί μου, θριαμβευτικά στα Ιεροσόλυμα.
Πλήθος κόσμου ξεχύθηκε στους δρόμους, για να τον υποδεχθεί κρατώντας κλαδιά από φοίνικες.
Ευλογημένος ο ερχόμενος, φώναζαν, εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ.
Τα βαΐα των φοινίκων συμβολίζουν την νίκη του Χριστού και προμήνυαν τότε όπως και τώρα την ανάστασή του.
Ποιοί ήταν αυτοί που αποτελούσαν τα πλήθη;
Μήπως ήταν οι άρχοντες ή οι άνθρωποι της ανωτέρας τάξεως;
Μήπως οι μεγάλοι και τρανοί της εποχής εκείνης;
Όχι.
Ο απλός λαός έτρεξε να Τον προϋπαντήσει και με τρόπο απλό και αυθόρμητο εκδήλωνε τον σεβασμό του και την αναγνώρισή του προς τον Χριστό.
Τον επευφημούσε ως βασιλέα και επίγειο άρχοντά του.
Τον αποκαλούσε ευλογημένο και απεσταλμένο του Θεού, δηλαδή Μεσσία.
Φώναζαν, ωσαννά εν τοις υψίστοις, που πάει να πει, σώσε μας, συ ο Ύψιστος.
Στη γη πατούσαν, μα στον ουρανό βρισκόντουσαν.
Σώμα είχαν, αλλά με τους αγγέλους ήσαν ανακατεμένοι.
Ιουδαίοι στο όνομα, χριστιανοί στην πραγματικότητα.
Όλο το πλήθος από τον ουρανό, από πάνω έλαβε την μαρτυρία και τον φωτισμό.
Πως αλλιώς γνώριζε ο όχλος, ότι ο Χριστός είναι βασιλιάς, αφού δεν τον έβλεπαν να φοράει βασιλικό διάδημα;
Δεν φορούσε βασιλικά ενδύματα, δεν τον συνόδευε στρατιωτικό άγημα, δεν προηγείτο ιππικό και χρυσοποίκιλτα άρματα.
Πως το κατάλαβαν; από που ήξεραν, ότι είναι βασιλιάς;
Πάνω σ ένα φτωχικό και άσημο γαϊδουράκι καθόταν, ξένο και αυτό. Μόνο δώδεκα μαθητές είχε μαζί του.
Οι περισσότεροι απλοϊκοί, αγράμματοι ψαράδες.
Γνώριζαν όμως αυτό που λέει η Γραφή, Δηλαδή: ότι τον υπηρετούν μυριάδες αγγέλων και του παραστέκουν χιλιάδες αρχαγγέλων.
Δεν ζητούσαν ίππους και άρματα.
Ήξεραν, ότι αυτός είναι που παρέλαβε στον ουρανό τον προφήτη Ηλία με πύρινο άρμα.
Γνώριζαν, ότι αναπαύεται στα Χερουβείμ και στα Σεραφείμ.
Όλα αυτά τους ήταν γνωστά από τους προφήτες, από αποκάλυψη Θεού.
Τα γνώριζαν, γιατί μελετούσαν την Αγία Γραφή.
Μέχρι εδώ όλα αυτά καλά και άγια.
Επαινετά και πρέποντα
. Όμως αύριο, μετά από λίγες ημέρες ο ίδιος ο λαός θα αποδοκιμάσει τον Διδάσκαλο.
Θα τον διώχνει από την ζωή του, θα τον παραδώσει στο θάνατο. Αυτόν τον ευεργέτη του, τον τίμιο, τον δίκαιο, τον αθώο.
Θα ζητάει την σταυρική του καταδίκη.
Που είναι τα ωσαννά και οι ζητωκραυγές;
Αυτά τώρα λησμονήθηκαν, πετάχθηκαν στην άκρη.
Τώρα ωρύονται και αγριεμένοι φωνάζουν σταυρωθήτω.
Γιατί όλα αυτά;
Γιατί η παρουσία του Χριστού για κάποιους ήταν ενοχλητική τότε όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα .
Οι άρχοντες, οι μεγάλοι και ισχυροί έβαλαν σε ενέργεια το πονηρό σχέδιό τους.
Ζούμε παρόμοιες καταστάσεις.
Με δημαγωγικό και υποκριτικό τρόπο έπεισαν τον λαό, ότι ο Ιησούς ο Ναζωραίος είναι επικίνδυνος για τον τόπο.
Και ο λαός παρασύρεται από αυτούς.
Ξέχασε τα θαύματα.
Λησμόνησε τα θαυμάσια λόγια του.
Έκλεισε τα μάτια του στα θαύματα και στις θεραπείες.
Πλέον δεν ακούει και δεν θυμάται ούτε τις δικές του προηγούμενες ζητωκραυγές.
Ο πλείστος όχλος, οι περισσότεροι, συνειδητά η ασυνείδητα στέκονται απέναντι στον Ιησού και ζητούν την θανάτωσή του.
Και να σκεφθεί κανείς, ότι όλοι αυτοί ήσαν θρησκευόμενοι, που ήρθαν από διάφορα μέρη του Ισραήλ, ανέβηκαν στα Ιεροσόλυμα, για να προσκυνήσουν στο ναό του Σολομώντος και να γιορτάσουν την μεγάλη γιορτή του Εβραϊκού Πάσχα.
Πήγαν να λατρεύσουν τον Θεό, αλλά έγιναν κακούργοι και εγκληματίες.
Έγιναν θεοκτόνοι.
Εφόνευσαν τον Υιόν του Θεού.
Αυτό, αγαπητοί μου, πρέπει να μας προβληματίσει, να βάλει όλους μας σε σκέψεις.
Ευρισκόμεθα προ εξ ημερών του Πάσχα.
+π.Ι.Σ
Δημοσίευση σχολίου