Σαν σήμερα υπεγράφη το Πρωτόκολλο της Ανεξαρτησίας της Ελλάδας.

Μια από τις σημαντικότερες αλλά και άγνωστες στιγμές του νεοελληνικού μας έθνους είναι σίγουρα αυτή της 3ης Φεβρουαρίου του 1830 . Πρόκειται ουσιαστικά για την ημέρα υπογραφής της Συνθήκης του Λονδίνου, η οποία όριζε την δημιουργία ενός ανεξάρτητου ελληνικού κράτους. Είναι μια ιστορικής σημασίας συνθήκη, γιατί εκεί συναντάμε για πρώτη φορά την Ελλάδα ως επίσημο κράτος σε μια πολιτική συνθήκη βαρύνουσας σημασίας

Τι είχε προηγηθεί ιστορικά πριν την υπογραφή της συνθήκης 

Κατά την τελική φάση του ελληνικού αγώνα για εθνική αποκατάσταση , τα ελληνικά στρατεύματα με επικεφαλής τον Δημήτριο Υψηλάντη, κέρδισαν την τελευταία μάχη εναντίον των Τούρκων στη Στερεά Ελλάδα, στη θέση Πέτρα της Βοιωτίας, στις 12 Σεπτεμβρίου 1829. Είχε προηγηθεί η νίκη στη μάχη του Μαρτίνου στις 29 Ιανουαρίου 1829. Στο μεταξύ, γαλλικά στρατεύματα υπό τον στρατηγό Maison, εγκαταστάθηκαν στην Πελοπόννησο, για να αναγκάσουν τον αιγυπτιακό στρατό σε άμεση υποχώρηση H Ελληνική Επανάσταση πέτυχε μετά από έναν εννιάχρονο πολεμικό και διπλωματικό αγώνα, να οδηγήσει στη δημιουργία του ελληνικού κράτους. Προηγήθηκαν διάφορα κινήματα που τάραξαν την παγιωμένη κατάσταση, με ανατρεπτικά κηρύγματα, επαναστάσεις, ανταρσίες, την κλεφτουριά. Στις αρχές του 1828, έφθασε στο Ναύπλιο ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο οποίος είχε οριστεί Κυβερνήτης της Ελλάδας από την Γ' Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας τον Απρίλιο του 1827.

Το Σεπτέμβριο του 1828 έφτασαν στον Πόρο οι πρεσβευτές των Μεγάλων Δυνάμεων που ήσαν διορισμένοι στην Κωνσταντινούπολη. Είχαν οδηγίες να διαπραγματευτούν τον καθορισμό των συνόρων του νέου κράτους, αλλά οι οδηγίες αυτές δεν ανταποκρίνονταν στις επιδιώξεις της Ελλάδας. Η αγγλική πολιτική της εποχής εκφράστηκε με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου της 4/16 Νοεμβρίου 1828. Κύριος όρος του Πρωτοκόλλου διατύπωνε τα εξής: «Η Πελοπόννησος, αι παρακείμεναι νήσοι και αι κοινώς καλούμεναι Κυκλάδες, να τεθώσιν υπό την προσωρινήν εγγύησιν των τριών Αυλών, έως ότου να αποφασισθή οριστικώς η τύχη της Ελλάδος με την συγκατάθεσιν της Πύλης, χωρίς να εννοούν ότι με τούτο να προαποφασίσουν εις το παραμικρόν το περί των οριστικών ορίων της Ελλάδος ζήτημα...». Με την ανησυχία ότι η Ελλάδα θα περιοριζόταν στην Πελοπόννησο και τα νησιά, ο Καποδίστριας υπέβαλε υπόμνημα όπου ανάπτυσσε την επιχειρηματολογία του για συνοριακή γραμμή Παγασητικού-Αμβρακικού, στη Ρωσία και τη Γαλλία. Η Ρωσία, στο σημείο αυτό, άρχισε να προσανατολίζεται προς την αναγνώριση της ανεξαρτησίας του ελληνικού κράτους.

Το Μάρτιο του 1829 η διάσκεψη του Λονδίνου για το ελληνικό ζήτημα ξανάρχισε τις εργασίες της. Ύστερα από αμοιβαίες υποχωρήσεις, το Πρωτόκολλο υπογράφηκε και υιοθετούσε τη γραμμή Παγασητικού -Αμβρακικού, περιλαμβάνοντας στα όρια του ελληνικού κράτους την Εύβοια και τις Κυκλάδες. Καθόριζε ακόμη τον ετήσιο φόρο υποτέλειας προς το σουλτάνο και τις αποζημιώσεις των μουσουλμάνων. Προβλεπόταν κληρονομικός ηγεμόνας της Ελλάδας, χριστιανός και ξένος προς τις βασιλικές οικογένειες των Εγγυητριών Δυνάμεων. Ακόμα, αναγγελλόταν γενική αμνηστία στους Έλληνες επαναστάτες.

Ακολούθησε η τελευταία περίοδος του Αγώνα και η νικηφόρα μάχη της Πέτρας. Η οθωμανική κυβέρνηση εξαιτίας της πίεσης του Pωσοτουρκικού Πολέμου (28 Απριλίου 1828-14 Σεπτεμβρίου1829) από τον Αύγουστο του 1829 άρχισε να υποχωρεί σταδιακά. Οι όροι της συνθήκης του Λονδίνου (6 Ιουλίου 1827) έγιναν τελικώς αποδεκτοί από το σουλτάνο με τη Συνθήκη της Αδριανούπολης της 14ης Αυγούστου 1829, όπου βάσει του άρθρου 10, η Οθωμανική Αυτοκρατορία αποδεχόταν, πέραν της αναφερόμενης συνθήκης, και το Πρωτόκολλο του Λονδίνου (10/22 Μαρτίου 1829).  Έτσι, για πρώτη φορά η Οθωμανική Αυτοκρατορία ρητά και επίσημα αναγνώριζε ως κράτος την Ελλάδα.

Πρωτόκολλο Λονδίνου 1830

Πίνακας της εποχής που απεικονίζει τις συνδιασκέψεις στο Λονδίνο το 1830

Στις 22 Ιανουαρίου/3 Φεβρουαρίου 1830, η Διάσκεψη του Λονδίνου διακήρυξε την πολιτική ανεξαρτησία της Ελλάδας, πράξη η οποία συνιστούσε διεθνή αναγνώριση του ελληνικού κράτους, και κατά συνέπεια την ίδρυση και την έναρξη της ύπαρξής του από την άποψη της διεθνούς κοινότητας. Η αρχή για τη γέννηση ενός κράτος στη Βαλκανική χερσόνησο ήταν πλέον απτή πραγματικότητα.

Η δημιουργία κράτους στην (σημερινή) Νότια Ελλάδα έδειχνε βέβαιη εκείνο το διάστημα, όμως η αρχικώς συμφωνηθείσα λύση προέβλεπε αυτονομία και όχι ανεξαρτησία, γεγονός που ανατράπηκε από την ήττα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στον Ρωσοτουρκικό πόλεμο. Πρώτος μονάρχης του νέου κράτους ορίστηκε ο πρίγκηπας Λεοπόλδος, ο οποίος όμως απέρριψε την πρόταση. Πέρα από την σημασία για την χώρα μας, η συνθήκη σηματοδότησε και την αρχή του τέλους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία επρόκειτο να απολέσει, τα επόμενα χρόνια, μεγάλο τμήμα των εδαφών της στα Βαλκάνια. Στην εικόνα, τα πρώτα σύνορα της Ελλάδας, ως τον Μαλιακό κόλπο. Δύο χρόνια αργότερα, ήρθε η επέκταση στην γραμμή Αμβρακικού-Παγασητικού.



Πηγή : Νομικός Παλμός
            LamiaReport.gr