Ο βουλευτής ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Αρκαδίας Γιώργος Η. Παπαηλιού, μιλώντας στην Ολομέλεια της Βουλής (13.6.2018) για το πολυνομοσχέδιο που αφορά τα προαπαιτούμενα της 4ης αξιολόγησης και το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής, είπε, μεταξύ των άλλων :
1. Στο πολυνομοσχέδιο περιλαμβάνονται τα προαπαιτούμενα για την ολοκλήρωση της 4ης αξιολόγησης του τρίτου «μνημονιακού» προγράμματος, η οποία θα ανοίξει το δρόμο για την έξοδο της χώρας από το πλέγμα και το μηχανισμό των μνημονιακών πολιτικών και τη διευθέτηση του δημόσιου χρέους.
Αυτό σημαίνει επιστροφή στην κανονικότητα, χωρίς αυτή η επιστροφή να συνιστά επιστροφή στο παρελθόν. Σημαίνει ότι εφεξής η χώρα θα έχει μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων και συνεπώς επιλογών. Θα παύσει η σκληρή επιτροπεία και, κατά τούτο, το νομοσχέδιο είναι το τελευταίο της μνημονιακής περιόδου. Θα υπάρχει εποπτεία, η οποία υφίσταται για όλες τις χώρες-μέλη της ΕΕ, έστω και αν, στην περίπτωσή μας, θα είναι ενισχυμένη.
Και βέβαια η χώρα θα έχει και την ευθύνη για τις μετά τα «μνημόνια» πολιτικές.
2. Σε όλες τις τοποθετήσεις των συναδέλφων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ υπήρξαν σκόπιμες παραλείψεις :
Δεν είπαν λέξη για το πότε, επί ποιών κυβερνήσεων και μετά από ποιές πολιτικές πτώχευσε η χώρα. Η πτώχευση συνέβη μετά μια περίοδο επίπλαστης ευημερίας υπό καθεστώς διαπλεκόμενης διαφθοράς
Δεν είπαν λέξη για το επί ποιάς κυβέρνησης επεβλήθη το μνημόνιο
Δεν είπαν λέξη για την περίοδο 2010-2014, όταν το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 25 %, οι συντάξεις μειώθηκαν 11 φορές, χιλιάδες επιχειρήσεις έκλεισαν, η ανεργία εκτοξεύτηκε σε δυσθεώρητα ύψη και η χώρα αιμορράγησε με τη φυγή χιλιάδων επιστημόνων στο εξωτερικό (brain drain).
Την αφωνία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για τις δικές τους ευθύνες επιβεβαίωσε και ο εισηγητής της ΝΔ που είπε «δεν ασχολούμεθα με το παρελθόν».
Δυστυχώς, όμως, το παρελθόν βαραίνει, βαραίνει τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και έχει συνέχεια και συνέπειες στο παρόν και στο μέλλον.
Δεν είπαν λέξη, ότι, μετά την «αποτυχία της στρατηγικής» της «αριστερής παρένθεσης» και τις επανειλημμένες διαψεύσεις των προβλέψεών τους,
τα 3 τελευταία χρόνια έχουν συντελεστεί και πάντως δρομολογηθεί:
o η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης
o η βελτίωση όλων των μακροοικονομικών δεικτών
o η σταδιακή μείωση της ανεργίας
o η αύξηση των εξαγωγών
θεσμικές αλλαγές που προσδιορίζουν το πλαίσιο σε πολλούς τομείς της δημόσιας ζωής, αλλαγές που έπρεπε να είχαν πραγματοποιηθεί εδώ και πολλά χρόνια
το «ολιστικό» αναπτυξιακό σχέδιο μετά και τα περιφερειακά αναπτυξιακά συνέδρια, όπου υπήρξε ευρύτατη συμμετοχή των οργανωμένων τοπικών κοινωνιών.
3.1 Το πολυνομοσχέδιο περιλαμβάνει, εκτός από δεσμεύσεις που στηρίζονται στο «μνημόνιο» του Αυγούστου 2015, και θετικά μέτρα στα πεδία των εργασιακών σχέσεων, της επιχειρηματικότητας, της υγείας κλπ.
Στο χώρο της εργασίας, ενισχύεται η μεσολάβηση, αποκαθίσταται η συλλογική αυτονομία, επεκτείνονται οι κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, επαναφέρεται η αρχή της εύνοιας
Αυτές οι ρυθμίσεις αποτυπώνουν τη διαφορά μας από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της ΝΔ. Και κυρίως αποτυπώνουν τη διαφορά μας κατά τη μεταμνημονιακή εποχή, δηλαδή τη διαφορά μας στην προοπτική του χρόνου, κατά την οποία θα υπάρξει αντίστιξη της πολιτικής του κοινωνικού κράτους με την πολιτική της νεοφιλελεύθερης αυθαιρεσίας, της νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητας.
3.2 Οι θεσμικές τομές (μεταρρυθμίσεις) σε όλα τα πεδία αποτελούν προϋπόθεση για την εφαρμογή του αναπτυξιακού σχεδίου, το οποίο μπορεί να αλλάξει το παραγωγικό υπόδειγμα της χώρας και τον προσανατολισμό της οικονομίας. Η χώρα αποκτά επιτέλους κτηματολόγιο, δασικούς χάρτες, σαφείς χρήσεις γης, οργανωμένες δομές υποδοχής επιχειρήσεων, ένα ενιαίο νόμο για τις δημόσιες συμβάσεις, σύγχρονο εταιρικό δίκαιο, νέα απλά καθεστώτα αδειοδότησης και λειτουργίας των επιχειρήσεων, ενώ υλοποιούνται και πάντως δρομολογούνται και άλλες μεταρρυθμίσεις στο δικαστικό σύστημα και τη δημόσια διοίκηση.
Έτσι προσδοκάται βάσιμα, ότι θα αυξηθούν οι επενδύσεις και θα μειωθεί περαιτέρω η ανεργία.
3.3 Εκτός από όλα αυτά, επιχειρείται η ριζική αντιμετώπιση της διαπλοκής και των φαινομένων διαφθοράς.
Ας μη λησμονείται, ο εναγκαλισμός του παλαιού κομματικού συστήματος με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, επιχειρηματικά συμφέροντα και τις τράπεζες.
Τα απλήρωτα δάνεια των κομμάτων που κυβέρνησαν τη χώρα, η κατάρρευση ιστορικών εκδοτικών συγκροτημάτων, τα τραύματα στην αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος θυμίζουν ένα παρελθόν που πρέπει να αφήσουμε πίσω μας οριστικά και που ο λαός το έχει καταδικάσει.
4. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ επιμένουν στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Απέναντί τους και στο πλέγμα συμφερόντων που τις στηρίζει, χρειάζεται ενιαίο κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο.
Η μεταμνημονιακή εποχή πρέπει να είναι περίοδος
ανάπτυξης, παραγωγικής ανασυγκρότησης, δίκαιης διανομής του παραγόμενου πλούτου
Για να έχουν προοπτική η χώρα και οι πολίτες.
Δημοσίευση σχολίου