Στην Ολομέλεια της Βουλής, κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για την κωδικοποίηση της ισχύουσας νομοθεσίας , ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Αρκαδίας Γιώργος Παπαηλιού είπε, μεταξύ των άλλων, τα εξής :
Το νομοσχέδιο για την κωδικοποίηση της ισχύουσας νομοθεσίας αφορά ένα αντικείμενο κομβικό για την πορεία της χώρας. Σε αυτό το πλαίσιο, εντάσσεται και η προσαρμογή της οργάνωσης, της λειτουργίας και των αρμοδιοτήτων της Κεντρικής Επιτροπής Κωδικοποίησης (Κ.Ε.Κ.) στα νέα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί ή είναι υπό διαμόρφωση (διεθνείς και ευρωπαϊκές πηγές νομοθέτησης, νέες τεχνολογίες κλπ).
Είναι κοινός τόπος, ότι η κωδικοποίηση-η συγκέντρωση-η τακτοποίηση της υφιστάμενης νομοθεσίας, ανά τομέα πεδίου βιοτικών σχέσεων, καθίσταται αναγκαία, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η δυσκολία στην ανεύρεση και τον εντοπισμό των εφαρμοστέων, κατά περίπτωση, διατάξεων, τόσο από την ίδια τη διοίκηση όσο και από τους πολίτες. Κατ΄ επέκταση, η δυσκολία συνδέεται με την ανασφάλεια δικαίου από την ύπαρξη πληθώρας νομοθετικών και κανονιστικών ρυθμίσεων, διάσπαρτων σε άσχετα νομοθετήματα, για το ίδιο θεματικό αντικείμενο, την ανομία και την αδιαφάνεια στις κινήσεις και τη δράση της διοίκησης, καθώς και τη δημιουργία αποτρεπτικού περιβάλλοντος για την άσκηση οικονομικών δραστηριοτήτων και την προσέλκυση επενδύσεων.
Επιπλέον η κωδικοποίηση κρίνεται σκόπιμη, προκειμένου να αρθούν η έλλειψη εμπιστοσύνης των πολιτών προς τη δράση της διοίκησης, η έλλειψη συντονισμού και η ανάλωση πολλού χρόνου στην ολοκλήρωση της δράσης της διοίκησης, η επιβάρυνση, χρονική και οικονομική, της επιχειρηματικής δραστηριότητας λόγω της γραφειοκρατίας και η καθυστέρηση στην απονομή της δικαιοσύνης
Αυτές οι παθογένειες οφείλονται στην πολυνομία, στην ύπαρξη δηλαδή για το ίδιο θεματικό αντικείμενο πληθώρας ρυθμίσεων, που προέρχονται πολλές
φορές, από διαφορετικές πηγές «παραγωγής» των ρυθμίσεων και που ανευρίσκονται σε νομοθετήματα με εντελώς άσχετο και διαφορετικό κύριο ρυθμιζόμενο περιεχόμενο.
Επίσης οφείλονται στην κακονομία. Αυτή στην ελληνική έννομη τάξη εκδηλώνεται κυρίως, με την ύπαρξη ρυθμίσεων με ασαφή και νομοτεχνικά ελλιπή διατύπωση, αποσπασματικού και αντιφατικού μεταξύ τους χαρακτήρα, καθώς και με τη θέσπιση νέων διατάξεων για συγκεκριμένο αντικείμενο, χωρίς ρητή ή με αμφίβολη κατάργηση των προγενέστερων ισχυουσών διατάξεων, με επαναλήψεις και επικαλύψεις με προηγούμενες ρυθμίσεις αλλά και με τις αλλεπάλληλες, συχνές και ριζικές μεταβολές των ρυθμίσεων, ακόμη και πριν προλάβουν να τύχουν εφαρμογής οι προηγούμενες. Επιπλεον και με την υιοθέτηση ρυθμίσεων άλλων εννόμων ταξεων που είτε δεν προσιδιάζουν στη δική μας είτε δεν αφομοιώνονται από αυτήν. .
Όλα αυτά προκαλούν αβεβαιότητα ως προς το εφαρμοστέο δίκαιο
Η συγκέντρωση της υφιστάμενης νομοθεσίας, η απλοποίηση της και η ένταξή της σε ενιαίο ή ενιαία κείμενα αποσκοπούν :
-) Στην επίτευξη μεγαλύτερης σαφήνειας του περιεχομένου των ρυθμίσεων, στην ευκολότερη πρόσβαση της διοίκησης, του επιχειρηματικού και νομικού κόσμου και των πολιτών στην ισχύουσα νομοθεσία,
-) στην ευχερέστερη εύρεση του αρμόδιου προς δράση οργάνου και του εφαρμοστέου, κατά περίπτωση, κανόνα δικαίου, και κατά συνέπεια στη μείωση του χρόνου δράσης της διοίκησης,
-) στην ενίσχυση της διαφάνειας, της δημοκρατικής νομιμοποίησης, της ασφάλειας δικαίου και του αισθήματος εμπιστοσύνης του πολίτη προς το κράτος,
-) στην αποφυγή θέσπισης νέων κανόνων δικαίου για θεματικές οι οποίες έχουν ήδη αποτελέσει αντικείμενο ρύθμισης άλλων κανόνων δικαίου που είναι διάσπαρτοι σε διάφορα και άσχετα νομοθετήματα,
-) στην αποσαφήνιση του ισχύοντος δικαίου που θα επιτευχθεί με την ανάδειξη της ύπαρξης αντιφατικών μεταξύ τους ρυθμίσεων για το ίδιο αντικείμενο ή διατάξεων που έχουν καταργηθεί ρητά ή για τις οποίες συνάγεται κατά αναμφισβήτητο ερμηνευτικό τρόπο ότι έχουν καταργηθεί σιωπηρά, και συνακόλουθα στην αποκατάσταση της εσωτερικής συνοχής του δικαίου,
-) στην επικαιροποίηση της νομοθεσίας και τη σύγκλιση του ρυθμιστικού πεδίου με τα νέα δεδομένα που ισχύουν στον τεχνολογικό και οικονομικό τομέα,
-) στη δημιουργία ενός ασφαλέστερου πλαισίου προσέγγισης και διευκόλυνσης αναπτυξιακών επενδύσεων,
-) στην υλοποίηση διεθνών υποχρεώσεων της χώρας,
-) και τέλος, στην επιτάχυνση της απονομής της δικαιοσύνης.
Όλα αυτά δεν μπορούν παρά να επιτευχθούν με τη στήριξη των νέων τεχνολογιών, τη δημιουργίας ηλεκτρονικής πύλης και κεντρικής βάσης δεδομένων, ώστε στην πορεία να υπάρχει πρόσβαση όλων των ενδιαφερομένων στο ισχύον δίκαιο.
Έτσι διασφαλίζονται η εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος, η βελτίωση των οικονομικών δεικτών και της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, αφού αυτές συναρτώνται άμεσα με την ποιότητα της νομοθετικής ύλης, όπως αυτή «παράγεται» πρωτογενώς από το νομοθέτη και υλοποιείται δευτερογενώς μέσω της κανονιστικώς δρώσας διοίκησης.
Βάσει των παραπάνω, η μέριμνα για την τήρηση της καλής νομοθέτησης, της οποίας βασικά μέσα είναι η κωδικοποίηση και η «αναμόρφωση» ή μάλλον η αναδιάρθρωση του δικαίου, δεδομένου ότι ο όρος «αναμόρφωση» σημαίνει νέα νομοθέτηση που ανήκει στις αρμοδιότητες της Βουλής και όχι της Κ.Ε.Κ., επιβάλλεται να αποτελεί επιδιωκόμενο σκοπό κάθε ευνομούμενης πολιτείας. Δεν συνιστά αυτοσκοπό και ζήτημα νομοτεχνικής αισθητικής, αλλά αναγκαία προϋπόθεση για την αποτελεσματικότητα υλοποίησης δημόσιων πολιτικών και για τη δόμηση σχέσεων εμπιστοσύνης μεταξύ των φορέων της δημόσιας εξουσίας, της κοινωνίας των πολιτών και των οικονομικών «παικτών», δηλαδή όσων αναπτύσσουν οικονομική δραστηριότητα.
Σε αυτό το πλαίσιο, επιβάλλεται ο επανασχεδιασμός του ρόλου της Κ.Ε.Κ., η οποία καλείται να επιτελέσει στο πεδίο της κωδικοποίησης του δικαίου, τον κεντρικό μηχανισμό υλοποίησης της αντίστοιχης Εθνικής Στρατηγικής.
Είναι ευνόητο, ότι όλα αυτά θα κριθούν στην πράξη. Πάντως η συνολική νομοθέτηση για το θέμα της κωδικοποίησης της νομοθεσίας αποτελεί εκ των ων ουκ άνευ όρο για την ανάπτυξη και εν τέλει την πορεία της χώρας προς το μέλλον.
Δημοσίευση σχολίου