Το σπήλαιο Κάψια κατατάσσεται στα 10 πιο αξιόλογα σπήλαια της Ελλάδας και συγκαταλέγεται στα 100 κατάλληλα για αξιοποίηση σπήλαια του ελληνικού χώρου (από τα 7500 συνολικά).
Βρίσκεται 1,5 χιλιόμετρα βόρεια του χωριού Κάψια και ανήκει στο περίπλοκο σύστημα καταβοθρών του οροπεδίου της Μαντινείας.
Η μέχρι σήμερα εξερευνημένη του έκταση είναι περίπου 6500 τμ.
Ο πρώτος που αντίκρισε το πανέμορφο σπήλαιο ήταν ο Γάλλος αρχαιολόγος Γουστάβος Φουζέρ το 1887 ενώ πραγματοποιούσε ανασκαφές στην αρχαία Μαντινεία. Η πρώτη έρευνα του σπηλαίου έγινε στις 20 Αυγούστου 1892 από ελληνογαλλική αποστολή με υπεύθυνο τον νομομηχανικό Αρκαδίας Νικόλαο Σιδερίδη και δύο Γάλλους μηχανικούς. Η δημοσίευση της μελέτης του για το σπήλαιο και τις καταβόθρες της περιοχής στο γαλλικό επιστημονικό περιοδικό Spelunga το 1911 φέρνει το σπήλαιο στην παγκόσμια δημοσιότητα. Η δημοσίευση αυτή είναι το σπουδαιότερο ελληνικό σπηλαιολογικό άρθρο της εποχής και αποτελεί την αρχή για το ξύπνημα του ενδιαφέροντος της μελέτης των ελληνικών σπηλαίων. Το 1974 πραγματοποιήθηκε νέα ελληνογαλλική αποστολή με υπεύθυνο τον Ι. Ιωάννου και ανακαλύφθηκε και νέο τμήμα του σπηλαίου που ήταν άγνωστο στους πρώτους ερευνητές. Στο σπήλαιο βρέθηκαν ίχνη παλιάς πλημμύρας και πλήθος από θραύσματα ανθρώπινων οστών και κρανίων, σκεπασμένα από λάσπη (πάχους μισού μέτρου) που καλύπτει το δάπεδο του σπηλαίου. Επίσης βρέθηκαν λυχνάρια που πιθανόν να ανήκουν στους ύστερους ελληνικούς χρόνους (4ος & 5ος μ.Χ αιώνας). Στην αίθουσα των «Θαυμασίων» παρουσιάζονται οι σπανιότεροι χρωματισμοί λιθωματικού υλικού από κάθε άλλο γνωστό ελληνικό σπήλαιο. Κόκκινα της φωτιάς, κίτρινα της ώχρας και πρασινογάλαζα ανάμικτα με το κατάλευκο των σταλακτιτών, προσφέρουν ένα μοναδικό θέαμα φυσικής τέχνης.
Το Σπήλαιο Κάψια βρίσκεται 15 χιλιόμετρα μακριά από την Τρίπολη και 1,5 χιλιόμετρο από το χωριό Κάψια. Οι ειδικοί το έχουν κατατάξει στον κατάλογο των 10 πιο αξιόλογων σπηλαίων της ελληνικής επικράτειας. Βρίσκεται στην περιφέρεια της κλειστής γεωλογικής λεκάνης του Μαντινειακού οροπεδίου και συνδέεται με το περίπλοκο σύστημα από φυσικές καταβόθρες που χαρακτηρίζουν τον υδροφόρο ορίζοντα. Ανάμεσα στα ευρήματα του σπηλαίου συγκαταλέγονται ανθρώπινα οστά και πήλινα καθημερινά σκεύη.
Το σπήλαιο ερευνήθηκε πρώτη φορά από το Γάλλο αρχαιολόγο Γουσταύο Φουζέρ το 1887 στο πλαίσιο των ανασκαφών του στη Μαντίνεια Αρκαδίας. Το 1911 γίνεται η επίσημη ανακοίνωση για τον σπηλαιολογικό αυτό θησαυρό και αποτελεί γεγονός που σηματοδοτεί το παγκόσμιο ενδιαφέρον για την ελληνική κρυφή γη. Το 1974 ανακαλύπτεται και νέο τμήμα του σπηλαίου, προκαλώντας ρίγη συγκίνησης στους φυσιοδίφες και τους ρέκτες. Το σπήλαιο αποδεικνύεται βιβλίο καταγραφής γεωλογικών συμβάντων. Πάνω του έχει αφήσει πιστοποιημένα ίχνη μια μεγάλη πλημμύρα. Και ταυτόχρονα έρχονται στο φως μέσα από τα βάθη της γης λυχνάρια, εργαλεία, δαλυχόποδα (γρύλος των σπηλαίων), θραύσματα οστών που διηγούνται την ιστορία της επιβίωσης.
Ένας από τους χώρους του σπηλαίου της Κάψιας έχει το όνομα «Αίθουσα των Θαυμάσιων». Χρώματα εκρηκτικά, κόκκινα και κίτρινα και γαλάζια δημιουργούν ένα έργο τέχνης απαράμιλλης ομορφιάς φτιαγμένο από την ίδια τη φύση.
με πληροφορίες spilaiokapsia wikipedia
ΦΩΤΟ: ΣΠΗΛΑΙΟ, ΜΑΝΤΙΝΕΙΑΚΟ ΟΡΟΠΕΔΙΟ, ΚΑΤΑΒΟΘΡΕΣ
Δημοσίευση σχολίου