Γιώργος Παπαηλιού :
Η εγγύηση της ασφάλειας του κοινωνικού συνόλου δεν επιτυγχάνεται με τη γενίκευση της οπλοκατοχής, αλλά αντίθετα, με τον δραστικό περιορισμό της
Η συστηματική εκπαίδευση των μελών των σωμάτων ασφαλείας και ο ενδελεχής έλεγχός τους, ώστε να μη σημειώνονται φαινόμενα αυθαιρεσίας και βίας
Τα τελευταία γεγονότα στον ‘Έβρο και τα νησιά του ΒΑ Αιγαίου, με τη χρήση όπλων από αυτόκλητους φύλακες των συνόρων – τέτοιους δεν χρειάζεται ένα οργανωμένο κράτος, όπως η Ελλάδα – αλλά και από τους γνωστούς «κυνηγούς κεφαλών» της ακροδεξιάς δείχνουν το μέγεθος των κινδύνων αλλά και την ανάγκη παρέμβασης της πολιτείας.
Η κυβέρνηση σιωπά, επιδεικνύοντας καιροσκοπισμό και επιχειρώντας κομματική εκμετάλλευση της σημερινής δύσκολης συγκυρίας. Χρειάζεται προστασία της νομιμότητας στο πλαίσιο της ανάγκης, του πατριωτικού καθήκοντος και του δικαιώματος της χώρας να υπερασπιστεί την εδαφική ακεραιότητα και τα κυριαρχικά δικαιώματά της έναντι της τουρκικής επιθετικότητας
Ο βουλευτής Αρκαδίας του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Παπαηλιού, μιλώντας στην Ολομέλεια της Βουλής, κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για «εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με ... κοινοτική οδηγία που αφορά όπλα, πυρομαχικά, εκρηκτικές ύλες κλπ... » (11.3.2020), είπε μεταξύ των άλλων, τα εξής :
1) Ο έλεγχος της εμπορίας, της κατοχής και της χρήσης όπλων είναι επιβεβλημένος.
Με το νομοσχέδιο (για εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με κοινοτική οδηγία που αφορά όπλα, πυρομαχικά, εκρηκτικές ύλες κλπ) , υιοθετείται ένα αυστηρότερο θεσμικό πλαίσιο που πρέπει να διέπει την οπλοκατοχή και οπλοφορία.
Το νομοσχέδιο ανήκει στην κατηγορία των νομοθετικών πρωτοβουλιών που αποσκοπούν στον περαιτέρω έλεγχο και προστασία από την απόκτηση, κατοχή και κυκλοφορία όπλων στην αντιμετώπιση της παράνομης διακίνησής τους, του οργανωμένου εγκλήματος και της μείωσης των εγκλημάτων βίας και κατά συνέπεια στην ασφάλεια των πολιτών και στη δημόσια ασφάλεια.
Το νομοσχέδιο επηρεάζει το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας.
Ειδικότερα, το «οργανωμένο έγκλημα» συνιστά πολυδιάστατη απειλή που καταδεικνύει την αναγκαιότητα να ενταθεί ο αγώνας κατά της παράνομης διακίνησης των πυροβόλων όπλων που αυτό χρησιμοποιεί.
Περαιτέρω στις απειλές πρέπει να προστεθούν και τα «εγκλήματα τιμής» που οδηγούν σε τραγωδίες αλλά και τα ατυχήματα που οφείλονται, εκτός των άλλων, στην έλλειψη εκπαίδευσης (και) αυτών που κατέχουν νομίμως όπλα.
Και όλα αυτά έχουν και μία σοβαρή αρνητική οικονομική διάσταση
Έχει αποδειχθεί, ότι το πρόβλημα σε χώρες με υψηλά ποσοστά οπλοκατοχής είναι η έλλειψη νόμων που να έχουν ως στόχο τον (πραγματικό) έλεγχο των όπλων.
Όλα καταλήγουν, στο ότι η ύπαρξη αυστηρού νομοθετικού πλαισίου είναι ο μόνος τρόπος για να μειωθούν τα εγκλήματα βίας, διότι η εύκολη πρόσβαση σε όπλα προκαλεί τη βία. Η οπλοκατοχή δημιουργεί ψυχολογία χρήσης του όπλου.
Η οπλοκατοχή και (η συνεπαγόμενη) οπλοχρησία ως μία «ελευθερία» που παραχωρείται στον πολίτη προκειμένου να προστατεύσει τον εαυτό του είναι ένας παράγοντας που αυξάνει την εν δυνάμει θυματοποίηση του πολίτη, αλλά και την ανασφάλειά του, ενώ, σύμφωνα με μελέτες, οδηγεί σε εγκληματογέννεση.
Στην εποχή μας, η ελεύθερη πρόσβαση στην πληροφορία και η χρήση νέων τεχνολογιών, όπως το διαδίκτυο, το ηλεκτρονικό εμπόριο, οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, διευκολύνουν τη διοχέτευση όπλων στην (παράνομη) αγορά.
Οι σύγχρονες τεχνολογίες πρέπει να χρησιμοποιηθούν, προκειμένου να δημιουργηθούν βάσεις δεδομένων και συστήματα αρχειοθέτησης, ώστε τα κράτη να έχουν όσο το δυνατόν πληρέστερο έλεγχο των όπλων που διακινούνται, αλλά και των κατόχων τους.
2) Η εγγύηση της ασφάλειας του κοινωνικού συνόλου δεν επιτυγχάνεται με τη γενίκευση της οπλοκατοχής, αλλά αντίθετα, με τον δραστικό περιορισμό της.
Είναι σαφές και απολύτως συμβατό με το Σύνταγμά μας και το ενωσιακό δίκαιο, ότι η οπλοκατοχή δεν αποτελεί ατομικό δικαίωμα που μπορούν να ασκήσουν οι ιδιώτες χωρίς περιορισμούς από την πολιτεία. Χρειάζονται αυστηρότατοι περιορισμοί και αυστηρότατος έλεγχος της τήρησής τους.
3) Όσον αφορά τα σώματα ασφαλείας είναι αναγκαίοι η συστηματική εκπαίδευση και ο ενδελεχής έλεγχός των μελών τους,, ώστε να μη σημειώνονται φαινόμενα αυθαιρεσίας και βίας που δεν συνδέονται με την άσκηση των καθηκόντων τους. Και δυστυχώς τέτοιου είδους ενέργειες και συμπεριφορές πληθαίνουν επί της σημερινής κυβέρνησης (ενδεικτικά το περιστατικό με τον ειδικό φρουρό στο προαύλιο της ΑΣΟΕΕ και τον επίσης ειδικό φρουρό εκτός υπηρεσίας, που, χρησιμοποιώντας το υπηρεσιακό όπλο του, διαπληκτίστηκε με πολίτες, εκθέτοντάς τους σε κίνδυνο κ.α.).
4) Τα τελευταία γεγονότα στον ‘Έβρο και τα νησιά του Β.Α. Αιγαίου, με τη χρήση όπλων από αυτόκλητους φύλακες των συνόρων – τέτοιους δεν χρειάζεται ένα οργανωμένο κράτος, όπως η Ελλάδα – αλλά και από τους γνωστούς «κυνηγούς κεφαλών» της ακροδεξιάς δείχνουν το μέγεθος των κινδύνων αλλά και την ανάγκη παρέμβασης της πολιτείας.
Μέχρι στιγμής κρατική παρέμβαση δεν υπήρξε : Η κυβέρνηση σιωπά, επιδεικνύοντας καιροσκοπισμό και επιχειρώντας κομματική εκμετάλλευση της σημερινής δύσκολης συγκυρίας. Χρειάζεται πολιτική
βούληση για το αυτονόητο, την προστασία της νομιμότητας στο πλαίσιο της ανάγκης, του πατριωτικού καθήκοντος και του δικαιώματος της χώρας να υπερασπιστεί την εδαφική ακεραιότητα και τα κυριαρχικά δικαιώματά της έναντι της τουρκικής επιθετικότητα
Δημοσίευση σχολίου