Κατά παράδοση, τή δεύτερη μέρα μετά τή μεγάλη Θεομητορική ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου ὁ Τεγεατικός Σύνδεσμος τελεῖ Αρχιερατική Θεία Λειτουργία καί ἱερό Μνημόσυνο ὑπέρ τῶν ἱδρυτῶν, εὐεργετῶν καί τῶν ὑπέρ Πατρίδος πεσόντων Τεγεατῶν στόν περικαλλή καί πανηγυρίζοντα Ἱερό Ναό Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου στήν Παλαιά Ἐπισκοπή Τεγέας.
Στόν ἱστορικό βυζαντινό Ναό, σήμερα, Δευτέρα 17 Αυγούστου 2020, χοροστάτησε τοῦ Ὄρθρου καί προεξῆρχε τῆς Εὐχαριστιακῆς Συνάξεως ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαντινείας καί Κυνουρίας κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, συμπαραστατούμενος ὑπό πλειάδος Ἱερέων καί Διακόνων.
Κατά τή διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας ὁ Σεβασμιώτατος χειροτόνησε σέ Πρεσβύτερο τόν Τεγεάτη Διάκονο Ἄρη Γκόρο, υἱό τοῦ Ἱερέως Κωνσταντίνου Γκόρου, Ἐφημερίου Ριζῶν Τεγέας, καί ἐγγονό τοῦ μακαριστοῦ Ἱερέως Ἀνδρέου Γκόρου, στόν ὁποῖο ἐπεσήμανε στόν λόγο του τήν ἀξία καί τό βάρος τῆς Ἱερωσύνης, τίς δυσκολίες, ἀλλά καί τήν Χάρη πού λαμβάνει ἀπό τό Πανάγιο καί Τελεταρχικό Πνεῦμα, καί εὐχήθηκε νά φανεῖ ἄξιος καί νά ἔχει καλύκαρπο Ἱερωσύνη.
Μετά τήν Ἀπόλυση τελέσθηκε ἐπιμνημόσυνος Δέησις στό Μνημεῖο τῶν Πεσόντων Τεγεατῶν κατά τούς Ἀγώνας τῆς Ἐλευθερίας τῆς Πατρίδος.
ΧΑΜπίτας
Χειροτονητήριος Λόγος Ἱερέως Ἄρη Γκόρου
Εὐχαριστῶ ἐκ βάθους καρδίας,
Σεβασμιώτατε Ἅγιε Δέσποτα,
ὅτι διά τῶν εὐχῶν καί εὐλογιῶν Σας, εἰσάγομαι εἰς τόν δεύτερον τῆς Ἱεροσύνης βαθμόν εὐεργετούμενος καί ἀλλοιούμενος ὑπό τῆς Θείας Χάριτος, τῆς θεραπευούσης τά ἀσθενῆ καί τά ἐλλείποντα ἀναπληρούσης.
Εἰσερχόμενος ἐν ταῖς λαμπρότησι τῶν Ἁγίων τοῦ Κυρίου αἰσθάνομαι βαρύτατο τόν ἔλεγχο τῆς ἀναξιότητός μου καί τήν ἀκαταλληλότητα τοῦ χιτῶνος φοβούμενος τήν ἀποπομπή μου ὑπό τῶν ἐπουρανίων δυνάμεων καί παρακαλῶ τόν Κύριο νά «καταφλέξῃ πυρί ἀΰλω τάς ἁμαρτίας μου δεόμενος «καθάρισον Κύριε τόν ρύπον τῆς ψυχῆς μου καί σῶσόν με ὡς φιλάνθρωπος».
Σᾶς βεβαιῶ, Σεβασμιώτατε, ὅτι ἡ βαρύτητα τούτου τοῦ συνειδησιακοῦ ἐλέγχου πού αἰσθάνομαι θά ἔχει διάρκεια στή ζωή μου, σέ μιά προσπάθεια αὐτός ὁ χιτών νά εἶναι εὐπρεπής, ὅσο μοῦ ἐπιτρέπει ὁ Κύριος, ὅτι τά «ἐνδύματα τοῦ Λόγου», ὡς λέγει ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, δηλαδή «τά ρήματα τῆς Ἁγίας Γραφῆς», μεταμορφώνονται σέ «λαμπρά τε καί ἐπίδοξα» ἐνδύματα γιά τόν πιστό πού ἀγωνίζεται καί συναντᾶ ζωντανά τόν Κύριο μέ τήν προσευχή.
Τούτη τήν ὥρα τῆς χειροτονίας μου τό βεβαιωτικό της ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί Πατρός πρός τόν Ἀβραάμ, «Εὐλογῶν εὐλογήσω σε», ἠχεῖ στά ὦτα τῆς ψυχῆς μου ὡς ἰσχυρή παρώθηση νά ἐπιχειρήσω νά ἀτενίσω ὅπως ὁ κάθε πιστός «ὡς δι’ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι» ἐντός τοῦ Ἁγίου Βήματος τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, προσευχόμενος ὅπως ἀπεκδυσάμενος τόν παλαιόν ἄνθρωπον ἐνδυθῶ, διά τῶν εὐλογιῶν Ὑμῶν, Σεβασμιώτατε, «τόν καινόν ἄνθρωπον τόν κατά Θεόν κτισθέντα ἐν δικαιοσύνῃ καί ὁσιότητι τῆς Ἀληθείας» (Ἐφεσ. 4,24)
Ἐκφράζω ὅμως ταυτοχρόνως τήν ἀγωνία μου διερωτώμενος διά τῶν λόγων τοῦ Ἁγίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου, ἐάν ἐμεῖς οἱ ἴδιοι δέν γνωρίζουμε σέ αὐτή τή ζωή τό «πῶς δεῖ ἀναστρέφεσθαι… πῶς τοῦ δεσποτικοῦ ποιμνίου τήν φυλακήν ἐγχειρισθῶμεν καί ἐπιμέλειαν; Πῶς ποιμάνωμεν αὐτό κατά τό θέλημα τοῦ ἀρχιποίμενος Χριστοῦ καί ἐπί νομάς ἐξαγάγωμεν αὐτό ἀειζώους;». Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης ἀπαιτεῖ ἀπό τούς Ἱερεῖς νά διδαχθοῦν τό τῆς Ἱεροσύνης ἀξίωμα προσεγγίζοντας τό Θεό σάν τόν Μωυσῆ, «ἐν τῷ δυσθεωρήτῳ γνόφῳ διά πίστεως», ὥστε νά καταστοῦν θεοδίδακτοι καί θεόκλητοι.
Ἡ ἑπτάμηνος παρ’ Ὑμῖν διακονία μου, Σεβασμιώτατε, κατέστη δι’ ἐμέ ἐξόχως εὐεργετική καί διδακτική διότι μέ διδάξατε νά πορεύομαι μέ τίς ἀρετές τίς ἀπαιτούμενες διά τόν Ἱερέα, αὐτές τῆς εἰς τόν Θεόν πίστεως, τῆς εἰλικρινείας, τῆς δικαιοσύνης καί τῆς εὐθύτητος, δι’ ὅ καί σᾶς εὐχαριστῶ καί πάλιν.
Ἔτι δέ εὐχαριστῶ, διά τάς προσευχάς των, τό Τίμιον Πρεσβυτέριον καί τό εὐσεβές ἐκκλησίασμα.
Παρακαλῶ τόν Κύριον, τό Πνεῦμα τό Ἅγιον νά μήν μέ ἐγκαταλείπει ποτέ ἔρημο, ὥστε «ὅταν τά πάντα κρίνηται καί διευθύνηται» μή εἴπω τότε κατακρινόμενος, «φόβος ὅν ἐφοβούμην ᾖλθέ μοι καί ὅν ἐδεδοίκειν συνήντησέ μοι», ἀλλά «νοῶν τό τοῦ πράγματος μέγεθος, στῶ τῆς φρικτῆς λατρείας ὡς συνετός» (Ὁσ. Θεογνώστου, Περί Ἱεροσύνης). Ἀμήν!
Δημοσίευση σχολίου