Ο Φιλοτεχνικός Όμιλος Τρίπολης αποφάσισε να παρουσιάσει σε συνεργασία με το Πολεμικό Μουσείο, στις 31-10-20 διαδικτυακά και μόνο, λόγω της πανδημίας, την εκδήλωση με θέμα: «28 Οκτωβρίου 1940 – 28 Οκτωβρίου 2020, 80 χρόνια μετά…», που εδώ και καιρό προετοιμάζαμε για την ογδοηκοστή επέτειο της 28ης Οκτωβρίου του 1940.
Λυπούμαστε και ζητούμε συγγνώμη από τους φίλους που ήρθαν ως το Μουσείο και δεν τους επιτρέψαμε να μπουν. Λυπούμαστε και ζητούμε συγγνώμη από τους φίλους που, παρά τις προσπάθειές τους, δεν κατάφεραν να παρακολουθήσουν το πρόγραμμα. Λυπούμαστε και ζητούμε συγγνώμη από τους φίλους που διαμαρτυρήθηκαν για την ποιότητα του ήχου και της εικόνας. Μέσα στην πρωτόγνωρη κατάσταση που βιώνουμε, επιχειρήσαμε για πρώτη φορά κάτι πέρα από τις δυνάμεις μας, γιατί νιώθαμε πως η ανάγκη για μία εθνική γιορτή είναι μεγάλη. Και βέβαια όποιος τολμά, αναλαμβάνει και την ευθύνη.
Η απουσία κοινού ήταν έντονη. Τίποτε δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ζεστασιά της ζωντανής παρουσίας. Καθώς όμως διαμορφώνεται ένα νέο τοπίο δραστηριοτήτων και ανατρέπονται δεδομένα και σταθερές του παρελθόντος στη ζωή μας, που, μέρα με την μέρα αλλάζει, δεν έχουμε, προς το παρόν τουλάχιστον, άλλο τρόπο έκφρασης παρά μόνο τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Στις 28 Οκτωβρίου 1940, σε εποχή που οι δυνάμεις του φασιστικού Άξονα φαίνονταν ακατανίκητες, η Ελλάδα, κράτος μικρό, με πληθυσμό τότε επτά εκατομμύρια τριακόσιες χιλιάδες και οικονομικά και πολεμικά μέσα περιορισμένα, έδωσε απάντηση σύμφωνα με το πνεύμα του «μολών λαβέ» και άρχισε έναν αγώνα που εξέπληξε και διέψευσε εκείνους που πίστευαν και διακήρυσσαν ότι η αντίσταση της δεν ήταν δυνατόν να κρατήσει παρά λίγες μόνο μέρες. Με την στάση της αυτή, την εντυπωσιακά εμφανή, η οποία αναγνωρίστηκε και εγκωμιάστηκε έκτοτε, εισήλθε στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αν κάτι θα μπορούσε να κάνει την ογδοηκοστή επέτειο της 28ης Οκτωβρίου που πέρασε, χρήσιμη, αυτό θα ήταν, ανακαλώντας την ιστορική μνήμη να θυμηθούμε, χάρη στην ημέρα και στην επέτειο ότι είμαστε ένας ενωμένος λαός που τολμά να τα βάλει με τον εχθρό, όποιος κι αν είναι αυτός, ακόμη κι ένας τόσο δα μικρός αλλά ύπουλος ιός. Αυτό το μήνυμα προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε με όσους παρακολούθησαν την εκδήλωσή μας.
Τους ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον που επέδειξαν. Ο αριθμός των προβολών ήταν εντυπωσιακός για εμάς. Ευχαριστώ από καρδιάς τον Διευθυντή του Πολεμικού Μουσείου Τρίπολης, Δημήτρη Φωτόπουλο καθώς και το προσωπικό του Μουσείου για την άψογη συνεργασία, τον Αντιπρόεδρο Γιώργο Βλάση και τα μέλη του Δ.Σ του Ομίλου μας για την στήριξη και την εμπιστοσύνη στο πρόσωπό μου, την Ηλιάνα την Καρύδη και τον Μαρίνο τον Δελή για την πρόθυμη ανταπόκριση και συμβολή τους, την υπεύθυνη του τμήματος φωτογραφίας, Μαρία Κούτσελα για την υπομονή και τον χρόνο που διαθέτει κάθε φορά να βιντεοσκοπεί με υπευθυνότητα και σωστό επαγγελματισμό, αφιλοκερδώς, κάθε μας εκδήλωση, τον Νίκο Παρασκευόπουλο για την φωτογράφιση, τους φιλολόγους Μίλτα Πετροπούλου και Παναγιώτη Υψηλάντη για την βιβλιογραφική έρευνα, την Διεύθυνση της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Τρίπολης, για την διάθεση του αρχειακού υλικού. Ευχαριστώ την Μαρία Σταματοπούλου, Εκπαιδεύτρια-Νοσηλεύτρια του Περιφερειακού τμήματος Ε.Ε.Σ. Τρίπολης για την ενημέρωση που μας έκανε σχετικά με την δράση των εθελοντριών του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού στα χρόνια του Πολέμου και της Κατοχής και την αναφορά της στο αρχείο του Άξελ Πέρσον. Η εκδήλωσή μας ήταν αφιερωμένη στις αφανείς ηρωίδες του Ερυθρού Σταυρού που έδιναν τον δικό τους αγώνα να περιθάλπουν τους τραυματίες, να διοργανώνουν συσσίτια και να διανέμουν είδη ρουχισμού. Τα λόγια είναι λίγα, για να περιγράψω μ’ αυτά, τα συναισθήματα που ένιωσα ακούγοντας τους «ΡΕΜΠΕlution» να ερμηνεύουν τραγούδια που έγραψαν οι ρεμπέτες μας για να εμψυχώσουν τους φαντάρους μας στα βουνά της Αλβανίας. Οι υποτιμημένοι ρεμπέτες του ’40, βασίστηκαν στις μελωδίες του ρεμπέτικου τραγουδιού, άλλαξαν τους στίχους προσαρμόζοντάς τους στην επικαιρότητα της εποχής και δημιούργησαν επιτυχίες που δυστυχώς δεν έγιναν «σουξέ» και ευτυχώς που ο Χατζιδάκις τους έβγαλε αργότερα από το περιθώριο και την αφάνεια με την περίφημη διάλεξή του στο Θέατρο Τέχνης. Η Άννα Ζαχαροπούλου (φωνή), η Χριστίνα Προκοπίου (μπουζούκι), ο Γιώργος Μαρκόπουλος (κιθάρα) και ο Παναγιώτης Μαρκόπουλος (ακορντεόν) «ζωντάνεψαν» το χώρο του Μουσείου και «φώτισαν» το Σαββατόβραδο. Άρτιες καλλιτεχνικές ερμηνείες, μουσικότητα χωρίς έπαρση, μαρτυρία μιας νέας γενιάς κι ενός αυθεντικού ήθους που μας κάνει να ελπίζουμε για το μέλλον της μουσικής. Ζέσταναν την καρδιά μου. Τους χρωστάω το θερμό χειροκρότημα που λόγω της ιδιαίτερης κατάστασης δεν μπόρεσα να τους δώσω. Ευχαριστίες πολλές και στην Δημοτική Ραδιοφωνία Τρίπολης για την απευθείας κάλυψη της εκδήλωσης, στην ΕΡΤ Τρίπολης, στην Αρκαδική Τηλεόραση, τα τηλεοπτικά κανάλια Super, Ιόνιαν και Λύχνο που θα την προβάλουν, ώστε να την δουν και όσοι δεν είναι εξοικειωμένοι με την τεχνολογία. Με την ελπίδα πως θα ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και θα απολαύσουμε, υπό κανονικές συνθήκες, πολιτιστικές στιγμές,
η Πρόεδρος του Φ.Ο.Τ. Εύη Μεντή
Δημοσίευση σχολίου