Από την ομιλία
του βουλευτή Αρκαδίας του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία
Γιώργου Παπαηλιού
στην Ολομέλεια της Βουλής (22.4.2021)
κατά τη συζήτηση
1) του νομοσχεδίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης για τον Κώδικα Δικαστικών Υπαλλήλων
και 2) της τροπολογίας του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων για τη «σύμπραξη του e-ΕΦΚΑ με πιστοποιημένους επαγγελματίες»
1) Από την υγειονομική κρίση έχει πληγεί στον υπέρτατο βαθμό η δικαστική λειτουργία, αφού τα Δικαστήρια παραμένουν κλειστά εδώ και μήνες. Πρόκειται για κάτι πρωτοφανές, αφού η Δικαιοσύνη, μία από τις λειτουργίες του δημοκρατικού πολιτεύματος και ο βασικός πυλώνας του κράτους δικαίου βρίσκεται σε αναστολή λειτουργίας και οι πολίτες δεν έχουν πρόσβαση σ΄ αυτήν. Επιπλέον, η πολιτεία, ενώ είχε χρόνο να σχεδιάσει τον υγειονομικά ασφαλή τρόπο επαναλειτουργίας των δικαστηρίων, δεν το έχει πράξει.
Τα προβλήματα της Δικαιοσύνης είναι διαχρονικά και ζέοντα. Όμως, παρά τη νέα κρίση, υγειονομική και οικονομική, υπάρχει δυνατότητα, να προωθηθούν μεταρρυθμιστικές παρεμβάσεις, να αποκατασταθούν στο χώρο της δικαιοσύνης οι ισορροπίες που διαταράχτηκαν από τα «μνημόνια» και η δικαιοσύνη να ενισχυθεί, ώστε να μπορέσει να επιτελέσει τη συνταγματική αποστολή της.
Μείζον πρόβλημα της ελληνικής δικαιοσύνης η βραδύτητα απονομής της, που είναι απόρροια της υποστελέχωσης, της εντεινόμενης αποστελέχωσης, τόσο σε επίπεδο δικαστικών λειτουργών όσο και σε επίπεδο δικαστικών υπαλλήλων αλλά και της δυσαναλογίας δικαστικών υπαλλήλων και δικαστικών λειτουργών (1 προς 3), που είναι ακριβώς αντίστροφη προς όσα
επιτάσσουν η κοινή λογική, οι ανάγκες, αλλά και η αναλογία στην Ευρώπη (3 προς 1).
Σε αυτά προστίθενται το χαμηλό μισθολόγιο, η μη αποζημίωση των υπερωριών, ο φόρτος και οι κακές συνθήκες εργασίας των δικαστικών υπαλλήλων.
Η αντιμετώπιση του προβλήματος μπορεί να γίνει με την αναβάθμιση, θεσμικά και μισθολογικά, της θέσης των δικαστικών υπαλλήλων, νέες προσλήψεις και αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών.
Η τεκμηριωτική εργασία για το σχηματισμό της δικανικής κρίσης και την έκδοση δικαστικής απόφασης είναι απαραίτητη. Αυτή η τεκμηριωτική εργασία (που εντάσσεται στη δικαστική υποστήριξη) είναι τμήμα της δικανικής κρίσης. Όμως είναι αντισυνταγματική η οποιαδήποτε άμεση επικούρηση-υποβοήθηση στο παραπάνω έργο, που σημαίνει συμμετοχή στη δικαιοδοτική διαδικασία, η οποία επιχειρείται να εισαχθεί, με τους νέους κλάδους δικαστικών υπαλλήλων, αυτών της τεκμηρίωσης και επικουρίας του δικαστικού έργου και της δικαστικής επικοινωνίας και διεθνών σχέσεων.
Το έργο του δικαστή συνίσταται στο σχηματισμό δικαστικής-δικανικής κρίσης και εκπονείται από τον ίδιο αποκλειστικά. Κατά συνέπεια δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή η ανάθεση σε δικαστικούς υπαλλήλους καθηκόντων που στο υπό κρίση νομοσχέδιο διατυπώνονται γενικά και δεν οριοθετούνται σαφώς από το δικαστικό έργο – όπως αναφέρεται και στην Έκθεση της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής – αλλά και της προκαταρκτικής επεξεργασίας (προεργασίας) των υποθέσεων, δηλαδή καθηκόντων που ανήκουν στον πυρήνα της δικαιοδοτικής λειτουργίας, χωρίς (οι δικαστικοί υπάλληλοι) να είναι δικαστικοί λειτουργοί και συνακόλουθα χωρίς να απολαμβάνουν προσωπικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας.
Όσον αφορά στο νέο κλάδο δικαστικής επικοινωνίας και διεθνών σχέσεων, η «ανάλυση των συνεπειών της ρύθμισης» και οι τοποθετήσεις των Υπουργού και Υφυπουργού Δικαιοσύνης επιβεβαιώνουν τις διατυπωθείσες αντιρρήσεις,
ενστάσεις και επιφυλάξεις, αφού τα μέλη αυτού του νέου κλάδου θα εμπλέκονται σε έργα που ανήκουν στις δικαστικές ενώσεις και έμμεσα ή μάλλον άμεσα θα αποτελούν τη φωνή των προϊσταμένων τους δικαστικών λειτουργών.
Πάντως δε, οι ανήκοντες σε αυτούς τους κλάδους δικαστικοί υπάλληλοι θα συνιστούν ένα ξεχωριστό σώμα (δικαστικών υπαλλήλων), αφού με αυτό τον τρόπο θα συγκροτηθεί μία προνομιούχος κατηγορία αποκομμένη από τις πραγματικές ανάγκες της οργάνωσης και της διοίκησης των δικαστηρίων.
2) Η κατακόρυφη αύξηση του αριθμού των εκκρεμών αιτήσεων συνταξιοδότησης (από 180.000 ανήλθαν σε 440.000 περίπου μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τη ΝΔ), αποτελεί μείζον θέμα. Το σύστημα «έχει μπλοκάρει», με συνέπεια οι εν δυνάμει συνταξιούχοι (ασφαλισμένοι) να βρίσκονται σε αδιέξοδο, αφού αναμένουν επί μεγάλο χρονικό διάστημα για τη χορήγηση της σύνταξής τους.
Με πρόσχημα τις εκατοντάδες χιλιάδες εκκρεμείς αιτήσεις συνταξιοδότησης και την επιτάχυνση της έκδοσής τους – η ρύθμιση δεν αφορά μόνον τις ήδη σωρευμένες αιτήσεις συνταξιοδότησης αλλά είναι μόνιμη χωρίς χρόνο λήξεως – η τροπολογία του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, προβλέπει την ανάθεση σε ιδιώτες (δικηγόρους και λογιστές, όμως στην ουσία σε μεγάλα δικηγορικά και λογιστικά γραφεία) σημαντικών αρμοδιοτήτων του e-ΕΦΚΑ, που αφορούν στην έκδοση αποφάσεων προσωρινής ή οριστικής κύριας και επικουρικής σύνταξης και εφάπαξ, δαπάναις των ασφαλισμένων, αφού η «ανάθεση» σε συγκεκριμένο πιστοποιημένο επαγγελματία γίνεται από τους ίδιους.
Στην πραγματικότητα, η ανάθεση εντάσσεται στο ευρύτερο σχέδιο της κυβέρνησης, να απαξιώσει, να υπονομεύσει και εντέλει να ιδιωτικοποιήσει τη δημόσια δωρεάν κοινωνική ασφάλιση.
Έτσι η κυβέρνηση, αντί να προβεί στη λειτουργική αναδιάρθρωση του e-ΕΦΚΑ, στην πρόσληψη καινούργιου προσωπικού και στην ενίσχυση της
υλικοτεχνικής υποδομής για τη στήριξή του, τον ακρωτηριάζει, τον υπονομεύει και ακυρώνει τους εν ενεργεία υπαλλήλους του.
Η ανάθεση σε ιδιώτες αντίκειται στο άρθρο 22 του Συντάγματος που προβλέπει ότι «το Κράτος μεριμνά για την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων …», αφού, πλήττοντας τον πυρήνα του δικαιώματος της κοινωνικής ασφάλισης, υπονομεύει τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της.
Μέσω αυτής :
Aπαξιώνεται ο e-ΕΦΚΑ, προσβάλλονται οι υπάλληλοί του, που μετατρέπονται σε προσωπικό των πιστοποιημένων επαγγελματιών, οι οποίοι θα λειτουργούν χωρίς ουσιαστικό και με ελλιπέστατο έλεγχο αλλά και χωρίς ουσιαστική πειθαρχική ευθύνη.
Eπιβαρύνεται οικονομικά το Δημόσιο, με τη δημιουργία φορέα πιστοποίησης των ιδιωτών, την εκπαίδευσή τους, την καταβολή σ΄ αυτούς κατ΄ αποκοπήν αποζημιώσεων για τις επιμέρους πράξεις που τους ανατίθενται κλπ.
Eπιβαρύνονται επιπρόσθετα οι ασφαλισμένοι, παρότι ο e-ΕΦΚΑ χρηματοδοτείται (και) από τους ίδιους.
Aμφισβητείται η προστασία των προσωπικών δεδομένων των ασφαλισμένων, αφού, λαμβάνουν γνώση αυτών (των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων) και οι ιδιώτες-πιστοποιημένοι επαγγελματίες.
Με άλλα λόγια, τίθενται σοβαρά ζητήματα νομιμότητας, διαφάνειας, αποτελεσματικότητας και προστασίας του δημοσίου συμφέροντο
Δημοσίευση σχολίου