Γιώργος Παπαηλιού
Βουλευτής Αρκαδίας
(ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία)
Κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης για τις τροποποποιήσεις του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, στην αρμόδια Επιτροπή (5.10.2021) και στην Ολομέλεια της Βουλής (11.10.2021), ο βουλευτής Αρκαδίας του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Γιώργος Παπαηλιού είπε, μεταξύ των άλλων, τα εξής :
Ο ομογάλακτος του Έλληνα πρωθυπουργού καγκελάριος της Αυστρίας Σεμπάστιαν Κούρτς οδηγήθηκε σε αναγκαστική παραίτηση λόγω σκανδάλου που συνίσταται στη χρησιμοποίηση, εν τέλει στη διασπάθιση δημοσίου χρήματος, για τη χρηματοδότηση της προβολής, της αναβάθμισης και της ωραιοποίησης της εικόνας του ιδίου και του κόμματός του. Αυτό έγινε, αφού οι δικαστικές αρχές της Αυστρίας επελήφθησαν της υπόθεσης.
Δυστυχώς στη χώρα μας το Υπουργείο Δικαιοσύνης και οι αρμόδιες δικαστικές αρχές αδρανούν.
Έτσι ο πρόεδρος και η ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία κατέθεσαν αίτημα δια σύσταση εξεταστικής επιτροπής, προκειμένου να διερευνηθούν η αδιαφανής χρηματοδότηση από δημόσιους πόρους μέσων μαζικής ενημέρωσης και η ανάθεση των δημοσίων σχέσεων του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης της ΝΔ, σε εταιρίες προβολής και δημοσκοπήσεων, με δημόσιους πόρους, προκειμένου να χειραγωγηθεί η κοινή γνώμη.
Οι ομοιότητες των δύο περιπτώσεων είναι εμφανείς, αλλά η προσέγγισή τους δικαστικά και πολιτικά διαφορετική.
Ο τίτλος του νομοσχεδίου «Ταχεία πολιτική δίκη, προσαρμογή των διατάξεων της πολιτικής δικονομίας για την ψηφιοποίηση της πολιτικής δικαιοσύνης» παραπέμπει σε μεγάλες αλλαγές προς την κατεύθυνση της ουσιαστικής επιτάχυνσης της απονομής της δικαιοσύνης και μέσω της ψηφιοποίησης. Είναι γεγονός, ότι οι χρόνοι διεκπεραίωσης των δικαστικών υποθέσεων σε όλα τα αντικείμενα είναι μεγάλοι και η επιτάχυνση της απονομής, εν προκειμένω, της πολιτικής δικαιοσύνης είναι απολύτως αναγκαία για την αποτελεσματική διασφάλιση των δικαιωμάτων των πολιτών αλλά και για την οικονομική ανάπτυξη.
Όμως ο τρόπος επιτάχυνσης επιχειρείται με εσφαλμένο τρόπο.
Με το άρθρο 2 εισάγεται ο θεσμός της πιλοτικής δίκης στα πολιτικά δικαστήρια. Προβλέπεται ότι μπορεί να εισαχθεί στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου οποιοδήποτε ένδικο βοήθημα ή μέσο που «ασκήθηκε ενώπιον οποιουδήποτε πολιτικού δικαστηρίου», παρέχοντας τη δυνατότητα σε πολύ πρώιμο στάδιο να ασχοληθεί ο Άρειος Πάγος με «νέα δυσχερή ερμηνευτικά νομικά ζητήματα», «γενικότερου ενδιαφέροντος», που αφορούν-έχουν συνέπειες για ευρύτερο κύκλο προσώπων. Πρόκειται για μία πολύ γενική διάταξη που θα δημιουργήσει σωρεία ερμηνευτικών (προβλημάτων) και προβλημάτων ουσίας. Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να προσδιοριστούν τα κριτήρια βάσει των οποίων θα κρίνεται ποια είναι τα γενικότερου ενδιαφέροντος νέα δυσχερή ερμηνευτικά νομικά θέματα και ποιός είναι ο ευρύτερος κύκλος προσώπων, για τον οποίο αυτά θα έχουν συνέπειες. Αν αυτό δεν γίνει και εν προκειμένω δεν γίνεται, οι αυθαιρεσίες θα είναι στην ημερήσια διάταξη.
Αυτό επιτείνεται από το γεγονός, ότι η υπόθεση («το νέο δυσχερές ερμηνευτικό ζήτημα») προβλέπεται ότι θα παραπέμπεται στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου χωρίς η σχετική απόφαση, να υπόκειται σε ένδικα μέσα «με απλή πράξη τριμελούς επιτροπής που αποτελείται από τον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου, τον αρχαιότερο Αντιπρόεδρο και τον Πρόεδρο του αρμόδιου καθ΄ ύλην τμήματος», μετά από αίτημα ενός εκ των διαδίκων που «κατατίθεται ενώπιόν της» ή μετά από προδικαστικό ερώτημα που υποβάλλεται από το δικαστήριο της ουσίας.
Αλλά (θα παραπέμπεται) και απευθείας, δηλαδή με παράκαμψη της τριμελούς επιτροπής, με απλή πράξη του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου.
Η εισαγωγή του θεσμού της πιλοτικής δίκης αποσκοπεί στον ασφυκτικά συγκεντρωτικό έλεγχο της νομολογίας προς συγκεκριμένη κατεύθυνση, προς την κατεύθυνση της ευνοϊκής μεταχείρισης των οικονομικά ισχυρών, δεδομένου ότι πολλά κατώτερα δικαστήρια εκδίδουν αποφάσεις που έρχονται σε αντίθεση με αυτές των ανωτέρων δικαστηρίων, του Αρείου Πάγου συμπεριλαμβανομένου.
Επιπλέον, η εισαγωγή του θεσμού της πιλοτικής δίκης στερεί κατ’ αποτέλεσμα από τους πολίτες την κρίση και την προστασία στους προβλεπόμενους βαθμούς δικαιοδοσίας. Παρακάμπτεται η αρχή της δικαστικής προστασίας, αφού ο Άρειος Πάγος καθίσταται «ένα δικαστήριο για όλα», εμφανιζόμενος, ως μη ώφειλε, ως γνωμοδοτικό ή συμβουλευτικό όργανο. Βέβαια οι αποφάσεις του θα έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα, αφού εκ των πραγμάτων θα είναι δεσμευτικές.
Στο πλαίσιο των ήδη ψηφισμένων ρυθμίσεων ουσίας, όπως ενδεικτικά η κατάργηση της προστασίας της πρώτης κατοικίας, οι οποίες στηρίζουν τα συμφέροντα των μεγάλων και ισχυρών, των τραπεζών, των funds κλπ, η κυβέρνηση της ΝΔ εμφανώς ενδιαφέρεται για την επίσπευση μόνον των δικών που αφορούν σε υποθέσεις τραπεζών, funds και οικονομικά ισχυρών ομάδων. Και αυτό διότι είναι βέβαιον, ότι σε επίπεδο πρακτικής εφαρμογής, στο ρυθμιστικό πλαίσιο της πιλοτικής δίκης θα υπαχθούν κυρίως υποθέσεις τραπεζικών συμβάσεων και δανείων όπως ενδεικτικά
υποθέσεις ελβετικού φράγκου, εργατικών διαφορών, συμβασιούχων και υπερχρεωμένων νοικοκυριών. Δηλαδή θα θιγούν εν τέλει οι πιο αδύναμοι και ευάλωτοι διάδικοι, οι οποίοι χρήζουν μείζονος προστασίας.
Με την πιλοτική δίκη, εισάγεται εκ πλαγίου και ένα είδος Συνταγματικού Δικαστηρίου, το οποίο όμως δεν υφίσταται στο ελληνικό δικαιϊκο σύστημα και αντίκειται στις διατάξεις των άρθρων 87 παρ. 2 και 93 παρ. 4 του Συντάγματος. Είναι βέβαιον, ότι σκοπός του νομοσχεδίου είναι να περιλάβει στα ζητήματα που θα απασχολούν την πιλοτική δίκη και τα ζητήματα συνταγματικότητας, πλην όμως η ρητή αναφορά της «Ανάλυσης Συνεπειών της Ρύθμισης» του νομοσχεδίου για τη διατήρηση του διάχυτου και παρεμπίπτοντος ελέγχου συνταγματικότητας, τον καθιστά ανενεργό. Μάλιστα αφού η διάταξη του άρθρου 563 ΚΠολΔ για ενασχόληση της Ολομέλειας του ΑΠ με ζητήματα συνταγματικότητας ή γενικότερου ενδιαφέροντος ή για την ενότητα της νομολογίας, είναι πληρέστερη και απολύτως συμβατή με το ισχύον δικαιϊκό σύστημα, η πιλοτική δίκη δεν είναι αναγκαία.
Η εισαγωγή της πιλοτικής δίκης στα πολιτικά δικαστήρια περιορίζει τελικά την ελεύθερη κρίση των δικαστών και πλήττει την ανεξαρτησία τους. Άλλωστε διαφωνούν με τη θέσπισή της όλοι οι φορείς που εκπροσωπούν τους δικαστικούς λειτουργούς και τους δικηγόρους, που ακούστηκαν κατά την ακρόαση των φορέων.
‘Ολοι διαφωνούν, πλην «Λακεδαιμονίων», εκτός από τους εκπροσώπους των Τραπεζών. Αυτό και μόνον αποδεικνύει τα συμφέροντα που εξυπηρετούνται με τη συγκεκριμένη διάταξη.
Με τη ρύθμιση του άρθρου 68 προβλέπεται, ότι δεν απαιτείται απόφαση δικαστηρίου προκειμένου να μειωθεί η τιμή της πρώτης προσφοράς μετά από δύο άγονους πλειστηριασμούς. Συγκεκριμένα, εφόσον υπάρξουν δύο άγονοι πλειστηριασμοί, ο τρίτος «βγαίνει» με τιμή πρώτης προσφοράς ίση με το 80 % της αρχικώς ορισθείσας τιμής και ο τέταρτος, αν χρειασθεί, με τιμή πρώτης προσφοράς ίση προς το 65 % της αρχικώς ορισθείσας. Αυτά θα γίνονται αυτόματα, χωρίς να απαιτείται απόφαση Δικαστηρίου. Η συγκεκριμένη ρύθμιση σε συνδυασμό με τον νέο Πτωχευτικό Νόμο ενέχει τον κίνδυνο να εκπλειστηριαστούν κατοικίες και επιχειρήσεις σε ιδιαίτερα χαμηλές τιμές. Περιουσίες «θα βγαίνουν στο σφυρί» για μερικές χιλιάδες ευρώ.
Είναι μία διάταξη που «κλείνει το μάτι στα κοράκια» που συνήθως εκπροσωπούν ισχυρά συμφέροντα.
Αυτά προωθεί η κυβέρνηση της ΝΔ σε όλα τα πεδία και με όλες τις δυνάμεις της.
Δημοσίευση σχολίου