Στο βιβλίο «Η συνήθεια των 5», η Mel Robbins εξηγεί πώς το να δίνεις επιβράβευση στον εαυτό σου με μια απλή κίνηση μπορεί να σου αλλάξει θετικά τον τρόπο σκέψης – κι έχει μια παγκόσμια κοινότητα ανθρώπων που λένε ότι ισχύει.
Συχνά έχουμε την τάση να αποδίδουμε σε αριθμούς ξεχωριστές ιδιότητες. Αυτό σκεφτόμουν όταν είδα τον τίτλο του βιβλίου της Mel Robbins που μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά: «Η συνήθεια των 5». Άρχισα να το διαβάζω με περιέργεια, για να δω περί τίνος πρόκειται. Κι εκείνο που κατάλαβα –με δυο λόγια– είναι ότι αυτό το 5 δεν είναι κάτι «μαγικό», αλλά μια απλή συνήθεια που μπορεί να φέρει αλλαγή στη ζωή σου.
Το 5 της Mel Robbins είναι από το «high 5», το «κόλλα 5» στα καθ’ ημάς, μια χειρονομία για επιβράβευση, επιδοκιμασία και ενθάρρυνση, που συνήθως κάνουμε μεταξύ μας όταν κάτι πάει καλά. Μόνο που η συγγραφέας προτρέπει την επιδοκιμασία αυτή να την απευθύνουμε στον ίδιο μας τον εαυτό: Κάθε πρωί, να κοιτάζουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη και να κάνουμε «κόλλα 5» με την αντανάκλασή μας!
Μια απλή κίνηση για επιβράβευση
H Mel Robbins το πρωτοέκανε μια μέρα που δεν είχε ξεκινήσει καθόλου καλά. «Το μόνο που ήθελα να κάνω εκείνο το πρωί ήταν να μου φτιάξω μια κούπα καφέ, να καταρρεύσω μπροστά στην τηλεόραση και απλώς να ξεχάσω όλα αυτά που με απασχολούσαν», γράφει στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου. «Όμως ήξερα ότι αυτό θα ήταν λάθος».
Αυθόρμητα, σήκωσε το χέρι της σαν να χαιρετούσε το είδωλό της στον καθρέφτη. «Χωρίς να αρθρώσω λέξη, έλεγα στον εαυτό μου αυτό που χρειαζόταν απεγνωσμένα να ακούσει», εξηγεί παρακάτω. «Με διαβεβαίωνα ότι μπορούσα να το κάνω, ό,τι κι αν ήταν αυτό. […] Ήταν μια απλή χειρονομία, μια πράξη καλοσύνης στον εαυτό μου. Κάτι που χρειαζόμουν και μου άξιζε».
Ένα τέτοιο «κόλλα 5» μοιράστηκε κάποια στιγμή από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με μία σέλφι στην οποία είχε μαλλί ανάκατο από τον ύπνο και φορούσε ορθοδοντικό μασελάκι – μια εικόνα δηλαδή στον αντίποδα της τελειότητας που συνήθως προάγουν τα social media. «Σε λιγότερο από μία ώρα άνθρωποι από όλο τον κόσμο άρχισαν να με ταγκάρουν σε φωτογραφίες τους, κάνοντας την ίδια κίνηση στον καθρέφτη», γράφει η ίδια. «Είχα μείνει άναυδη – άντρες, γυναίκες, παιδιά, παππούδες. Πριν από τη δουλειά, πριν από το σχολείο, πριν ακόμα ξεκινήσει η μέρα τους – άνθρωποι όλων των ηλικιών και των εθνικοτήτων στέκονταν μια στιγμή για να επιδοκιμάσουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη».
Τα ερευνητικά δεδομένα για το «κόλλα πέντε»
Η Mel Robbins εξηγεί ότι η δύναμη του «κόλλα πέντε» είναι καλά τεκμηριωμένη και επικαλείται μεταξύ άλλων μια σχετική έρευνα «στην οποία ζητήθηκε από παιδιά σχολικής ηλικίας να χωριστούν σε ομάδες και να ολοκληρώσουν δύσκολες εργασίες». Έπειτα, οι ερευνητές ενθάρρυναν τα παιδιά με τρεις διαφορετικούς τρόπους:
- τους έδιναν έπαινο για ένα χαρακτηριστικό τους γνώρισμα, π.χ. «Είστε πολύ έξυπνα», «Είστε πολύ ταλαντούχα»,
- τους έλεγαν ότι εργάστηκαν σκληρά και τα επαινούσαν για την προσπάθειά τους, π.χ. «Είστε πραγματικά αφοσιωμένα σ’ αυτό που κάνετε!»,
- τους έκαναν «κόλλα πέντε».
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το «κόλλα πέντε» ήταν η πιο αποτελεσματική μέθοδος παρότρυνσης. Τα παιδιά που δέχονταν μόνο αυτή την απλή χειρονομία «είχαν πιο θετική άποψη για τον εαυτό τους και τις προσπάθειές τους και συνέχιζαν να προσπαθούν περισσότερη ώρα (επιμονή, φίλοι μου!), ακόμα κι αν έκαναν λάθη», σημειώνει η Robbins.
Από την πράξη στη θεωρία
Στις σελίδες του βιβλίου της, η Mel Robbins συνδυάζει εμπειρικές παρατηρήσεις, αυτοβιογραφικά στοιχεία και άλλες προσωπικές ιστορίες για να στοιχειοθετήσει το «κόλλα πέντε» από διάφορες πλευρές. Κάποια από αυτά που γράφει μπορεί να τα έχεις ακούσει ξανά σε τελείως διαφορετικό πλαίσιο, ακόμα και σε έγκυρες θεραπευτικές προσεγγίσεις. Έτσι, συνειδητοποιείς ότι είναι κάτι παραπάνω από «θετικές σκέψεις» και «ευχολόγια». Είναι ένας απλός τρόπος να σου δείξει πώς να κάνεις κάποια βήματα για να αλλάξεις τον τρόπο που αντιμετωπίζεις τα πράγματα. Όχι επειδή κάποιος σου λέει ότι πρέπει να το κάνεις, αλλά γιατί ο ίδιος σου ο εαυτός θέλει μια ευκαιρία να ξεκολλήσει από το όποιο τέλμα.
Κι αν σου φαίνεται ότι μια πράξη αυτοεπιβράβευσης όπως το «κόλλα πέντε» στον καθρέφτη παραείναι απλή για να κάνει την όποια διαφορά, διαβάζοντας το βιβλίο θα καταλάβεις ότι είναι μια κίνηση συμβολική για να αποδεχτείς τον εαυτό σου και να «ανοίξεις την πόρτα» για ένα σωρό άλλα πράγματα που μπορεί να σε βοηθήσουν.
«Κάντε το έτσι κι αλλιώς», γράφει η Robbins. «Ένας λόγος που δεν έχετε αυτό που θέλετε στη ζωή σας είναι επειδή, όταν δεν έχετε την όρεξη να το κάνετε, δεν το κάνετε. Η ζωή σας θα γίνει ευκολότερη μόνο όταν κάνετε δύσκολα πράγματα συνέχεια. Αντισταθείτε στην επιθυμία σας να παραιτηθείτε από τον αγώνα σας και κάντε το».
Βγαλμένο από τη ζωή (της)
Η ίδια, άλλωστε, είναι ζωντανή απόδειξη πως ό,τι προτείνει μπορεί να έχει αποτέλεσμα. «Επί 35 χρόνια πάλευα με το άγχος, τις κρίσεις πανικού και τον αντίκτυπο από ανεπούλωτα παιδικά τραύματα», έχει εξομολογηθεί. Καθώς έγραφε το βιβλίο «Η συνήθεια των 5», συνειδητοποίησε ότι «ένας από τους λόγους που συχνά ξυπνάω και το πρώτο πράγμα που νιώθω είναι άγχος έχει να κάνει με κάτι φριχτό που μου συνέβη όταν ήμουν παιδί. Με είχε παρενοχλήσει σεξουαλικά ένα μεγαλύτερο παιδί σε μια διανυκτέρευση εκτός σπιτιού. Μάλιστα μου συνέβη ενώ κοιμόμουν και ήμουν πολύ ευάλωτη».
«Δεν μπορώ να επουλώσω το τραύμα με σκέψεις και μόνο», προσθέτει. «Χρειάζομαι πράξεις που ν’ αλλάζουν την προκαθορισμένη αντίδρασή μου σε αυτό, που να καθαρίζουν τα κατάλοιπα από το νευρικό μου σύστημα».
πηγή:https://www.ow.gr/psychologia/mathe-na-epivraveveis-ton-eafto-sou/
Δημοσίευση σχολίου