πηγη Basiliki Antoniadou
ΤΟ ΤΡΙΚΑΜΑΡΟ ΓΕΦΎΡΙ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΎ ΕΘΝΙΚΟΎ ΔΡΌΜΟΥ
ΤΡΙΠΟΛΗΣ - ΔΗΜΗΤΣΑΝΑΣ
Στην είσοδο της Δημητσάνας ,όπως ερχόμαστε από την Τρίπολη ,αυτά τα δυο γεφύρια συναντώνται παράλληλα κάπως ,το παλαιό με το καινούργιο.
Από εδώ περνάει το νερό του χείμαρρου Κάκκαβου που είναι παραπόταμος του Λούσιου,με τον οποίο συναντάται στο γνωστό γεφύρι του Μπαρμπίνη,όπως πάμε προς τη Ζάτουνα. Το παλαιό τρικάμαρο γεφύρι είναι πραγματικό έργο τέχνης και στερεότητας. Κοντά του βρίσκεται και η βρύση του <<Κουρή >> όπως αποκαλείται,επειδή κατασκευάσθηκε όταν το 1871 ήταν Δήμαρχος ο Συμβολαιογράφος Ευθύμιος Κουρής. Η δαπάνη καλύφθηκε με χρήματα του Μεγάλου ευεργέτη της Δημητσάνας Νικολάου Μακρή.
Ο παλαιός κεντρικός δρόμος ήταν παράλληλος του σημερινού κεντρικού και κατέληγε στη βρύση του Κουρή. Το σημερινό καινούριο γεφύρι κατασκευάσθηκε το 1916 ,από Ιταλούς τεχνικούς και δεξιά του βρίσκεται η βρύση του Κουρή και λίγο πιο κάτω είναι το γραφικό εκκλησάκι του Ελευθερίου ,ενώ στο ίδιο ύψος προς την αριστερή πλευρά που οδηγεί ο δρόμος στον Άγιο Νικόλα στο Πηγάδι ,βρίσκεται η βρύση του Μουσταφά . Όμορφες ,γραφικές βρύσες και οι δυο και η κάθε μια έχει την ιστορία της. Ωστόσο η βρύση του Κουρή συνδέεται ιδιαίτερα με τη λαογραφική παράδοση. Ειδικότερα όταν την εποχή της τουρκοκρατίας ,αλλά και αργότερα, οι νοικοκυρές της Δημητσάνας κουβαλούσαν το νερό στην πλάτη τους με τα βαρέλια ή τις στάμνες. Έτσι το 1821 λέγεται ότι έσπασε η στάμνα μιας όμορφης Δημητσανήτισσας , της Μαλάμως, κόρης της οικογένειας Χαραλαμπόπουλου και στο γεγονός αυτό αποδίδεται και το γνωστό τραγούδι : << Σαν πας Μαλάμω για νερό,εγώ στη βρύση καρτερώ ,να σου τσακίσω το σταμνί ,να πας στη μάνα σου αδειανή .....>> Το τραγούδι αυτό πιθανολογείται ότι συνέθεσε και τραγούδησε πρώτος ο Παναγιώτης Κάλλας,ο γνωστός τσοπανάκος.
Αυτό το το γεφυράκι στην είσοδο της πόλης μας ,συνδέει την παράδοση με το σήμερα και θεωρώ ότι το σήμερα δεν θα πρέπει να επισκιάζει την ιστορία και την τοπική παράδοση .Εξάλλου ,το γεγονός ότι η Δημητσάνα έχει ανακηρυχθεί παραδοσιακός διατηρητέος οικισμός ,σημαίνει ότι έχουμε όλοι υποχρέωση να συντηρούμε , να προστατεύουμε και να αξιοποιούμε τα έργα και τα κτίρια που έκαναν με κόπο και δαπάνες οι πρόγονοι μας ,ώστε να είναι προσβάσιμα για τους νεότερους ,αλλά και τους επισκέπτες που εκτιμούν την ιστορία του τόπου μας. Οφείλουμε γενικά να αναδεικνύουμε τους χώρους που συνδέονται με την ιστορία και την παραδοσιακή ζωή των κατοίκων της περιοχής .
Οι εικόνες αυτές στην είσοδο της Δημητσάνας θεωρώ ότι δεν ικανοποιούν αισθητικά τον επισκέπτη αυτής της ιστορικής πόλης . Δεν αρκεί να επικαλούμαστε και να προβάλλουμε την ιστορία της, αλλά θα πρέπει να κάνουμε κάτι πιο ουσιαστικό. Ο χώρος αυτός ήταν καθαρός και προσβάσιμος από τον κεντρικό δρόμο ,στο ύψος της νέας γέφυρας. Εδώ και μερικά χρόνια η πρόσβαση γίνεται από τον κάτω δρόμο που οδηγεί προς τη Ζάτουνα .Έτσι ο χώρος είναι απρόσιτος και δεν διατηρείται καθαρός όπως θα έπρεπε.
Πρέπει βέβαια να αναγνωρίσουμε την προσπάθεια που έγινε από τους τοπικούς Φορείς με τη συμμετοχή και της Περιφέρειας ,ώστε να ηλεκτροφωτιστούν και τα δυο γεφύρια τα οποία δίνουν μια ιδιαίτερη αίγλη στο χώρο τις βραδυνές ώρες .Όμως το παλαιό γεφυράκι θα πρέπει να επισκευαστεί άμεσα γιατί θα καταρρεύσει
Θα μπορούσε με λίγη προσπάθεια ,αρκετή φαντασία και με το ενδιαφέρον όλων όσοι αγαπούν τη Δημητσάνα ,να αλλάξει όψη το τοπίο έτσι ώστε να είναι επισκέψιμο.
Δημοσίευση σχολίου