Ο Πάνος Ρούσσος γράφει για τη στεναχώρια της γιαγιάς του Μαρίας Κοσκινά, από τα Δολιανά Αρκαδίας, εργάτρια γης και αγρότισσα.
Όταν πήγα στο χωριό να δω τη γιαγιά, μού έλεγε, δεν ξέρω αλλά έχω μια
στεναχώρια. Τι βρε γιαγιά;
Να τέτοια μέρα ζυμωνα πρόσφορο, έφτιαχνα δίπλες και κουραμπιέδες τώρα
δεν μπορώ, ε τουλάχιστον να με μάσει ο Θεός χωρίς να πάω σε αυτά τα
νοσοκομεία.
Φτώχεια τώρα παιδί μου, παλιά είχαμε τα πάντα. Μια φορά της Παναγίας
δεν είχαμε χρήματα. Και σηκώθηκα πήγα, πούλησα λάδι και σκάλισα ένα
χωράφι, για να φτιάξω καλούδια και να μαγειρέψουμε.
Τώρα δεν μπορώ. Άλλοτε μάζευα καστανό, καρύδια, και τα ανταλλαζαμε με
μαλλί για νήμα στον αργαλειό. Το ίδιο και άλλες αγρότισσες που από τον
κόπο τους θα σου δώσουν και σένα.
Η γιαγιά τελικά εφυγε χωρίς αυτά τα νοσοκομεία.
Δημοσίευση σχολίου