O βουλευτής Αρκαδίας Γιώργος Παπαηλιού για την «υποδοχή των νέων μελών» στην ΟΜ Βόρειας Κυνουρία

 O βουλευτής Αρκαδίας του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία

Γιώργος Παπαηλιού

για την «υποδοχή των νέων μελών» στην ΟΜ Βόρειας Κυνουρίας

και τη συζήτηση για τη μεταναστευτική πολιτική :

1) Δεν πρέπει να γίνεται διάκριση μεταξύ παλαιών και νέων μελών.

Τα «νέα» μέλη είναι παλιοί και νέοι φίλοι και σύντροφοι, με τους οποίους έχουμε πορευτεί και ζυμωθεί σε αγώνες (κοινωνικούς, πολιτικούς), και εκλογικούς, μέσα από προοδευτικά πολιτικά κόμματα, δημοτικές παρατάξεις, συνδικάτα, πρωτοβουλίες πολιτών.

Αυτή η ζύμωση έχει φέρει όλους μέχρις εδώ.

Με την ενσωμάτωση των μελών στον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, όλοι συμμετέχουν σε πρωτοβουλίες, δράσεις, αποφάσεις που είναι ανάγκη να αναληφθούν και να ληφθούν, ιδίως σήμερα που στη διακυβέρνηση της χώρας δεν βρίσκεται ένα αντίπαλο πολιτικό κόμμα, αλλά ένα «σύστημα», το «σύστημα Μητσοτάκη», που λυμαίνεται το δημόσιο πλούτο και τους πόρους, καταπνίγει τον αντίλογο, κάθε διαφορετική φωνή και άποψη, προσβάλλει τους πολίτες και εμπλέκει τη χώρα σε περιπέτειες, ακόμη και πολεμικές, εις βάρος των εθνικών συμφερόντων.

2) Η οικονομική ανέχεια και εξαθλίωση, η κλιματική κρίση, οι πολιτικές διώξεις κάθε είδους, οι πόλεμοι αποτελούν την αιτία των μετακινήσεων πληθυσμών, των μεταναστευτικών-προσφυγικών ροών, ιδίως από λιγότερο και μη βιώσιμες σε περισσότερο και βιώσιμες περιοχές, από φτωχές σε πλουσιότερες, από μη ασφαλείς σε περισσότερο ασφαλείς περιοχές, που προσφέρουν ή υποτίθεται ότι προσφέρουν δυνατότητες επιβίωσης ή πλουτισμού.

Αυτές οι ροές οδηγούν σε εγκατάσταση σε άλλους τόπους, η οποία γίνεται ή με την ενσωμάτωση ή την απλή ένταξη στις νέες κοινωνίες ή τη γκετοποίηση των μετακινούμενων πληθυσμών.

Για τη διαχείρισή τους (των μεταναστευτικών-προσφυγικών ροών), η Ευρώπη οφείλει να μην επιτρέψει τη μετατροπή χωρών, όπως η Ελλάδα, σε «αποθήκες ψυχών». Όμως, με τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτό γίνεται.

Η Ελλάδα, η οποία και ιστορικά συνδέεται με το μεταναστευτικό «φαινόμενο» και έχει σχετικές ιστορικές, και μάλιστα πικρές εμπειρίες, οφείλει να συμβάλει στη ομαλή ένταξη των μεταναστών στην αγορά εργασίας και στην κοινωνική ζωή, με όρους ανθρωπισμού, ισοτιμίας, εφαρμογής των κανόνων του κράτους δικαίου και του κοινωνικού κράτους, αλλά και ρεαλιστικής προσέγγισης του δημοσίου συμφέροντος.

Σε αυτό το πλαίσιο, πρέπει να αντιμετωπιστεί και η έλλειψη εργατικών χεριών (οικονομικών μεταναστών) που καλούνται να εργαστούν σε κλάδους της ελληνικής οικονομίας, όπως ο πρωτογενής τομέας και ο τουρισμός, και η οποία επιτείνεται λόγω της ασκούμενης κυβερνητικής πολιτικής.