Θεόδωρος Σταυριανόπουλος
Από τα βερεσέδια έχουμε προ πολλού περάσει στα ανόητα βρισίδια.
Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι κυβερνήθηκε δημοκρατικά. Αυτό όμως δεν ήταν αρκετό για να δημιουργηθούν οι υποδομές που απαιτούσε ο τόπος για επανίδρυση του κράτους καθώς επίσης για να δημιουργηθεί η βιομηχανική συγκρότηση του τόπου.
Μπορεί οι κυβερνήσεις να εγγυήθηκαν την δημοκρατία δεν διασφάλισαν όμως την ομαλή και αξιοκρατική εύρυθμη λειτουργία του κοινωνικού γίγνεσθαι και δεν βελτίωσαν την λειτουργία των υπηρεσιών. Ο συνδικαλισμός αφέθηκε ελεύθερος στην κάθετη διεκδίκηση, επετράπη και γιγαντώθηκε το ρουσφέτι και η βουλευτική εξυπηρέτηση προς άγραν ψήφου. Στο μεγαλύτερο ποσοστό η επιλογή των υποψηφίων γίνεται από τον ψηφοφόρο όχι με βάση την αξία και την κοινωνική του προσφορά αλλά σύμφωνα με την προσωπική εξυπηρέτηση καθώς και με κομματικά κριτήρια. Ο ψηφοφόρος βλέπει προεκλογικά προς τα πού πάνε τα κύματα και «ανεβαίνει στον αφρό τους» και από την άλλη ο ανέξοδος επαναστατικός οίστρος και η δημαγωγία όσο παραμένεις έξω από το πεδίο της εφαρμοσμένης πολιτικής μπορούν να φουντώνουν εύκολα και να θολώνουν τα πραγματικά γεγονότα. Αλλά γρήγορα έρχεται ο «λογαριασμός» και τότε το «είναι» της πραγματικότητας αποκαλύπτει το φτιασίδωμα του «φαίνεσθαι».
Πολλά χρόνια ακούγαμε από τους εκάστοτε κυβερνώντες ότι η χώρα γυρίζει σελίδα. Η χώρα συνεχώς γύριζε σελίδα. Τελικά η χώρα γύριζε σελίδες σε βιβλίο που ή δεν έγραφε τίποτα ή είχε μόνο λευκές σελίδες. Εκείνο που είναι βέβαιο είναι ότι γύριζε σελίδες στο βιβλίο με τα βερεσέδια. Στην Ελλάδα τόσα χρόνια σίγουρα επικρατούσε μια ευημερία η οποία ήταν επίπλαστη και στηριζόταν στον δανεισμό μακριά από αναπτυξιακές υποδομές.
Ο χρόνος σήμερα έχει πυκνώσει πολύ από ώρες ευθύνης. Καθημερινά συνεχίζεται να βρίσκουμε μπροστά μας την ψεύτικη υπόσχεση, την υπόσχεση της παρακμής. Δυστυχώς στη χώρα μας πολλοί έχουν πάρει διαζύγιο από την ευθύνη. Θεωρούν την ευθύνη υπόθεση άλλων.
Το πολιτικό σύστημα απαξιώθηκε εκ των έσω. Η ελληνική τηλεόραση για τους δικούς της λόγους, εφαρμόζει τα τηλεοπτικά πάνελ και τηλεοπτικά παράθυρα. Στα ΜΜΕ υπάρχει πάντα χώρος για αλαφροΐσκιωτους περφόρμερ. Εκεί οι εκπρόσωποι των κομμάτων συμμετέχουν και με αμετροέπεια εκτοξεύουν κατηγορίες ο ένας για τον άλλο. Έτσι επικρατεί η άθλια, αισχρή και χωρίς όρια δημόσια αντιπαράθεσή. Η φραστική αυτή γελοία αντιπαράθεση έχει μεταφερθεί πλέον και στην Βουλή καθώς και στα Περιφερειακά και Δημοτικά Συμβούλια. Επικρατούν σκηνές απείρου κάλους με αυτά που λέγονται και με αυτά που συμβαίνουν.
Το επίπεδο του Κοινοβουλίου καθώς και τα Περιφερειακά και Δημοτικά Συμβούλια χρόνο με το χρόνο παρακμάζουν και πολλές φορές μετατρέπονται σε «ζωολογικό κήπο» με αυτά που ακούγονται. Με όλα αυτά που συμβαίνουν πολλοί αξιόλογοι άνθρωποι έπαψαν να ασχολούνται με την πολιτική. Σε όλα αυτά έχουν συντελέσει και οι ψηφοφόροι με τα κριτήρια αξιολόγησης στις επιλογές τους. Έτσι με μαθηματική ακρίβεια οδηγήθηκε στην απαξίωση η πολιτική και οι πολιτικοί. Παρά τα όσα ευτράπελα παρακολουθούμε να συμβαίνουν η παραίτηση Υπουργού, Βουλευτή ή Διοικητή έχει εξαφανιστεί από την πολιτική.
Ο καθένας μας αγανακτεί, αισθάνεται προδομένος και θέλει να συντριβεί ένα σύστημα που διαχρονικά αναπαράγει τη σαπίλα, που βαφτίζει Δημοκρατία το διεφθαρμένο, δικαιοσύνη την ατιμωρησία, ευτυχία την κενότητα και τον ευδαιμονισμό και επαγγελματική αποκατάσταση την μετανάστευση και ανεργία των νέων παιδιών.
Λένε ότι πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Δυστυχώς οι πιο πολλοί που ασχολούνται με αυτήν τη χρησιμοποιούν ως πρωτογενές υλικό για να χτίσουν το συμφέρον τους.
Η ανάγκη για επανίδρυση του κράτους στη χώρα μας προκειμένου να μεταβεί στον αναπτυγμένο κόσμο είναι εξαιρετικά έντονη. Η πρόοδος στην τεχνολογία και ιδιαίτερα στον τομέα της πληροφορικής μπορεί να συμβάλει τα μέγιστα σε αυτό.
Για τον επαναπροσδιορισμό του ρόλου του κράτους, πρέπει να γίνει σαφής διάκριση των επιτελικών αρμοδιοτήτων-δραστηριοτήτων του. Στο νέο κράτος, κεντρική επιδίωξη πρέπει να είναι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων των φορολογούμενων πολιτών, που είναι και οι βασικοί χρηματοδότες του. Όσον αφορά τις κρατικές δημόσιες υπηρεσίες, πρέπει να υπάρχουν συστήματα μέτρησης της αποτελεσματικότητας και της αποδοτικότητας τους. Οι Διοικήσεις των Οργανισμών και των κρατικών υπηρεσιών να απολογούνται για το αποτέλεσμα. Απαιτείται η εφαρμογή μιας στρατηγικής σαφών στόχων-κινήτρων-επιβραβεύσεων και κυρώσεων.
Τελειώνοντας θα έλεγα σε όλους αυτούς τους τύπους που ασχολούνται με την κεντρική πολιτική εξουσία και που απολαμβάνουν ακόμα και σήμερα ένα σωρό προνόμια και παχυλούς μισθούς, μπορούν να κοιτάξουν στα μάτια ένα νέο άνεργο παιδί και να του εξηγήσουν γιατί του γκρεμίζουν τα όνειρά που είχε χτίσει για να στεγάσει το μέλλον του και γιατί το οδήγησαν στην ανεργία ή σε αποδοχές που αποτελούν ψίχουλα σε σχέση με τις δικές τους.
Υ.Γ.1 Κάποτε κάποιοι βίωναν αυτάρεσκα «ημέρες επανάστασης και προεόρτια ανατροπής του καπιταλισμού». Η εξουσία απ’ ότι φαίνεται προσγειώνει συντηρητικά και τους χθεσινούς εξεγερμένους.
Υ.Γ.2 Η διατήρηση στην εξουσία εξυπηρετεί κυρίαρχα και αποκλειστικά τους κυβερνήτες και ποτέ τους πολίτες.
ΥΓ3. Θα ήταν χρήσιμο κάποιος δημοσιογράφος να ασχοληθεί και να μας πει τι ποσοστό από τα παιδιά των 300 της Βουλής είναι άνεργα;
Δημοσίευση σχολίου