ΧΟΙΡΙΝΟ ΚΡΕΑΣ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Πριν η ξενόφερτη γαλοπούλα κυριαρχήσει το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι, το Χοιρινό ήταν η κύρια τροφή την περίοδο των Χριστουγέννων.
Το έθιμο της θυσίας των χοίρων είναι αρχαιότατο και γινόταν στις γιορτές λατρείας της Περσεφόνης (Θεσμοφόρεια) από τους προϊστορικούς ακόμη χρόνους. Ερμηνεύεται από τον μύθο της απαγωγής της Κόρης, σύμφωνα με τον οποίο οι Χοίροι του Ευβουλέα εξαφανίστηκαν μαζί της στα βάθη της γής.
Ο Ηρόδοτος μάλιστα αναφέρει ότι τις γιορτές και τη θυσία των χοίρων την έμαθαν οι κόρες του Δαναού στις γυναίκες των Πελασγών, που ήταν οι παλαιότεροι κάτοικοι της Αρκαδίας!
Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, χρησιμοποιούσαν το χοιρινό κρέας σαν μέσο μαντείας. Ο σφάχτης ή κάποιος ηλικιωμένος μελετούσε τα σπλάγχνα του ζώου για να προφητεύσει το μέλλον, την τύχη του σπιτιού, τις σοδειές, τον καιρό κλπ.
Για παράδειγμα, αν η σπλήνα ήταν διπλωμένη, κάποιος από το σπίτι θα παντρευόταν και θα γινόταν "διπλός". Αν η σπλήνα ήταν φαρδιά στο πίσω μέρος, ο χειμώνας θα ήταν όψιμος, ενώ αν ήταν στο μπροστινό θα ήταν πρώιμος.
Στα χωριά της δυτικής Μακεδονίας, αφού ολοκληρωνόταν η σφαγή, το κρέας του γουρουνιού δεν θα έμπαινε στο σπίτι εάν πρώτα δεν το "διάβαζε" παπάς.
Στον Θεσσαλικό κάμπο έκοβαν το αριστερό πόδι του ζώου και το έβαζαν στο στόμα του "για να φάει τα πόδια του και όχι τον νοικοκύρη του σπιτιού".
Σε χωριά της Λήμνου αλλά και των Τρικάλων, αν το γουρούνι ήταν μαύρο έπαιρναν με το δάχτυλο λίγο από το αίμα του ζώου κι έκαναν ένα σταυρό στο μέτωπο για να μην έχουν πονοκεφάλους .
Στην περιοχή της Θεσσαλονίκης, έβαζαν ένα άσπρο αυγό στο αίμα του γουρουνιού και στη συνέχεια το τοποθετούσαν στο εικονοστάσι για να μην τους "πιάνει το μάτι".
Στα ορεινά χωριά της Αργιθέας, έβαζαν ένα μαχαίρι στο στόμα του ζώου για να μην το μολύνουν οι καλικάντζαροι, ενώ για τον ίδιο λόγο, σε άλλες περιοχές κάρφωναν στο κρέας ένα πιρούνι.
Επιπλέον, η σφαγή του γουρουνιού συνδεόταν και με κάποια γιατροσόφια.
Έτσι, σε πολλές περιοχές κρατούσαν ένα κομμάτι παστό από την κοιλιά του ζώου και το χρησιμοποιούσαν για την παρασκευή αλοιφών για τις πληγές.
Τη χολή τη χρησιμοποιούσαν σαν φάρμακο για τους πόνους των αυτιών.
Σε νησιωτικές περιοχές, έδιναν τη μύτη του γουρουνιού να τη φάει ο οξύθυμος του σπιτιού για να "μαλακώσει".
Kostas Lambros
Δημοσίευση σχολίου