Οι ορειβάτες της Καλαμάτας στο βουκολικό Μαίναλο



ΟΙ ΟΡΕΙΒΑΤΕΣ ΤΗΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ ΣΤΟ ΒΟΥΚΟΛΙΚΟ ΜΑΙΝΑΛΟ Ή ΜΑΙΝΑΛΙΟΝ

«Μαινάλιον» η αρχαία ονομασία του βουνού και πηγάζει απο την λέξη μανία , την ΄΄ιερή΄΄ παραφορά που προκαλεί στους ανθρώπους η παρθένα, άγρια και μυθική φύση.

 «Οστρακίνα», που είναι και η ψηλότερη κορυφή του βουνου, επικράτησε η ονομασία του, στα μεταβυζαντινά χρόνια και προέκυψε απο τα πολλά και απολιθωμένα όστρακα.

Μαίναλο, το αποκαλούμε στις μέρες μας.
                           ---
- Ξέπλεξε η ανήσυχη  νύχτα τα γλαυκά της μαλλιά και η μέρα  χαμογέλασε..

22 Γενάρη μήνα, καταμεσής της χειμωνιάς και οι ορειβάτες του συλλόγου Καλαμάτας  έχουν ήδη οργανώσει την «δραπέτευση» μας στο βουνό του Πάνα, στο Μαίναλο, στην κορυφή Τζελάτη.
Μαζευτήκαμε στο σπίτι των ορειβατών καμιά πενηνταριά ανθρώποι, νέοι και νέες, μεγαλύτεροι και γεροντότεροι και αναμεσά μας ένας μικρός ανέγνοιος, νιολουσμένος νεαρός, ο  Γιαννάκης, μόλις δεκατριών χρονών. Επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο, ντύσαμε κατάσαρκα τις ελπίδες  μας, σφίξαμε το πολυφορεμένο ζωνάρι των αναμνήσεων μας και πορευτήκαμε  για το  μυθικό βουνό.
                        ---
- χιονοδρομικο του Μαινάλου,  πορεία προς την κορυφή Τζελάτη.

Το χιόνι της καρδιάς μας  είχε επισκεφτεί το Μαίναλο, έπεσε απρόσμενα την νύχτα και σκόρπισε τριγύρω την γαλήνη. Λαμποκομπούσε το πρωινό απο την απεραντοσύνη της λευκότητας του χιονιού και η  ομορφιά της    χειμερινής φύσης μας αιχμαλώτησε!!  

Συντάχθηκε η Ομάδα, ετοιμαστήκαμε και με μπροστάρη τον ευγενικό φίλο και ορειβάτη,  Γιάννη Κουτσικέα  ξεκινήσαμε την πεζοπορική  πορεία μας.
Το τοπίο ήταν ειδυλλιακό. Οι συνεχείς εναλλαγές των χιονοσκέπαστων  κορυφών, των χαράδρων των λειμώνων,  παρέδιδαν  στην ανθρώπινη αίσθηση το συναίσθημα της ερωτικής, της ΄΄ιερής΄΄ παραφοράς για την φύση.
Σ΄αυτήν την ορεινή διαδρομή, συναντήσαμε ένα απο τα ομορφότερα δάση Ελάτης της Πελοπονήσου. Τα δέντρα αντρώνονταν ψηλά σαν τους αντάρτες του Μοριά, αγέρωχα σαν την δύναμη της λευτεριάς  και αιωνόβια σαν τις ελπίδες τ΄ανθρώπου.     
                                                                               Αυτή είναι η Αρχαία Μαιναλία, πανέμορφη φύση, τόπος περιπλάνησης του νου και της καρδιάς αλλά και της μυθολογικής Θεάς Άρτεμης, των Μαινάδων, των Νυμφών και των Δρυάδων. Σε αυτά τα αρχέγονα δάση κατοικούσε ο μυθικός τραγοπόδαρος θεός Πάνας και οι ήχοι του αυλού του  αντηχούσαν στις δροσερές πεδιάδες, την μελωδία της ποιμενικής ευδαιμονίας.                                                     Κατά τον αρχαίο Βιργίλιο, ηχούν ακόμη  ΄΄τα ερωτικά τραγούδια των βοσκών και του Πάνα, που παίζει με την φλογέρα του.΄΄

Σ΄αυτές τις  υπερήφανες περιοχές,  γεννήθηκε η πρώτη ελπίδα αντίστασης στον οθωμανικό ζυγό, ο εξέχων ηγέτης της Ελληνικής Επανάστασης του 1821,  Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, που συνδύαζε το στρατιωτικό ταλέντο και την γεναιότητα με την επαγγελματική πείρα.

Πάλι, ήρθαν χρόνια δύσκολα, των Γερμανών η ΄΄μπότα΄΄.       Το σάλπισμα της  Λευτεριάς καλούσε τους πατριώτες.        Η Αντίσταση στήθηκε για τα καλά  και στην περιοχη   Μαινάλου οι χαρόπλακες των  αγωνιστών,  υπενθυμίζουν τις θυσίες του λαού  που τον αγκιλάρη το σταυρό στο τάφο του τον στείλαν.

Η Αρκαδία απο την προιστορική και μυθολογική περίοδο μέχρι και σήμερα έχει την δύναμη να συγκινεί και να εμπνέει. Έγινε το σύμβολο της παραμυθένιας όασης λόγω τη ιστορικής αλλά και φυσικής της ομορφιάς. 
Η φήμη της έχει απλωθεί στην οικουμένη!!

- Πήχτρωσε ο αγέρας και οι σκέψεις μου προσγειώνεται στην απαλότητα του λευκού χιονιού. Βλέπω δίπλα μου τον μικρό αγωνιστή Γιαννάκη. Κρατάει το χέρι του μπαμπά του λέγοντας:  
«Τα κατάφερα! »,  «Είδατε που μου λέγατε οτι θα κουραστώ;»,  «Τελικά εσείς οι μεγάλοι κουραστήκατε περισσότερο απο εμένα..»           
                                                                                     Μαθήματα ζωής, λοιπόν, απο τους μικρούς μας ήρωες. 

Οφείλουμε να δώσουμε Συγχαρητήρια στον  νεαρό ορειβάτη για την μεγάλη του κατάκτηση  διότι κέρδισε με την αξία του τον τίτλο: ο Γιαννάκης ο «καστρορίχτης», που πάτησε τις όμορφες κορυφές του Μαινάλου                         και έριξε τα «κάστρα» της εντύπωσης για τα μικρά του χρόνια!!                                 
                       ---

Η διαδρομή τελειώνει...

Η επιστροφή της Ομάδας πορεύτηκε μέσα απο δασοσκέπαστο μονοπάτι και κατέληξε στον παραδοσιακό οικισμό της Αλωνίσταινας.
Η Αλωνίσταινα είναι ένα απο τα χωριά με την μεγαλύτερη συμμετοχή των κατοίκων της στον απελευτερωτικό αγώνα του 1821. Ο γέρος του Μοριά έζησε σ΄αυτό το χωρίο τα παιδικά του χρόνια, καθώς ήταν ο τόπος καταγωγής της μητέρας του Ζαμπίας Κωστάκη.  

Τα σπίτια του χωριού είναι φτιαγμένα απο Λαγκαδιανούς μαστόρους, και έχουν μεγάλα τοξοτά ανοίγματα και πυργόσχημη κατασκευή.  Η συμβολή των λαγκαδινών χτιστών στη διαμόρφωση της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής του Μοριά υπήρξε σημαντικότατη. 

Η ομάδα, περιηγήθηκε ιστορικά σε αυτήν την ΄΄γωνιά΄΄ του χρόνου και κάθισε σε ταβερνάκι του χωριού.          Και αφού ησύχασε ο νους, οι σκέψεις μπήκαν σε σειρά, ξεκουράστηκαν και έγιναν εικόνες, λέξεις, συζήτηση.  Αναπολήσαμε τις εντυπώσεις της ημέρας πίνοντας τον μπρούσκο οίνο της καρδιάς μας. Βρεθήκαμε σε πλήρη εγκαρδιότητα, συναίσθημα που επιδρά και ολοκληρώνει την ικανοποιησή μας απο την δράση της ημέρας, στα όμορφα λημέρια του Μαινάλου!!
                         ---

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ΣΤΗ ΓΗ ΤΩΝ ΑΡΚΑΔΩΝ

Ευχαριστούμε την ζωή, αυτόν τον ειδυλλιακό τόπο των Αρκάδων μαχητών, ονειροπόλων και φυσιολατρών.                                                                                Θα ξανάρθουμε στην Αρκαδία, να ξαναγίνουμε παιδιά. Ν΄ακούσουμε τον ήχο της φλογέρας του «λημερίτη» Δημητρού!!                                                        Να ξεχάσουμε για λίγο, τον ανθρώπινο αστικό σπαραγμό και η ψυχή μας, γαλήνια, να θροίζεται απο την μελωδία της αρμονίας, που προσφέρει η βουκολική γή του Πάνα, της Μαιναλίας της ιστορικής!!

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΕΟΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

Συγχαίρουμε ειλικρινώς, τον Ιωάννη Κουτσικέα, συντονιστή της εν λόγω δράσης,  τον Χρήστο Βλάσση, τον Αντώνη Αναστόπουλο, αλλά και όλα τα μέλη του Ορειβατικού που συνέβαλαν:
-Για την άριστη  οργάνωση της δράσης.

 -Για την τακτική (τεχνική) ανάβασης του βουνού έως να πραγματοποιηθεί ο στόχος και του τελευταίου ορειβάτη. 

-Για την συνεχή προσπάθεια ενδυνάμωσης του ηθικού της Ομάδας καθ΄όλη την διάρκεια της πορείας.
                         ---
Αγαπήσαμε τα παιδιά του Ορειβατικού γιατί η ζωή τους είναι δεμένη με την ανάσα της γής, του βουνού.

Θερμά αισθήματα, στον Κώστα Κακλίδη, στον Γιώργο Στεφανούρη, στον Ηλία Γιαννακόπουλο, διότι στις δύσκολες στιγμές της πορείας κρατούσαν το μικρό χεράκι του Γιαννάκη του «καστρορίχτη» και σαν να ήταν ο δικός τους γιός, τον προστάτευαν απο τις παγίδες του βουνου.
                         ---

Η συλλογικότητα, η αλληλεγγύη, η αγάπη στον άνθρωπο και στην φύση, βριθούν στις καρδιές των ορειβατών μας και στέλνουν πλατύ κάλεσμα στα νέα παιδιά, αλλά και στους μεγαλύτερους, να προσεγγίσουν και να επισκεφτούν  την θαυματογέννα φύση.
    
   Με εκτίμηση
                                                                                       Ειρήνη Φουρτούνη

Post a Comment

Νεότερη Παλαιότερη
ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΤΡΙΠΟΛΗ NEWS
ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΤΡΙΠΟΛΗ NEWS