Η ιστορία τους μοιάζει λίγο με αυτή του Ικαρου που προσπάθησε να πετάξει ψηλά, αλλά τα φτερά του έλιωσαν από τον ήλιο. Δεν είναι βέβαια λίγες οι επιχειρήσεις που τόλμησαν, καθεμιά στον τομέα της, να… φτάσουν στον ήλιο, αλλά δεν τα κατάφεραν.
n6-energeia© Παρέχεται από: Protothema.gr
Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, έχουμε να κάνουμε με δύο εταιρείες που πόνταραν κυριολεκτικά στην ηλιακή ενέργεια κατασκευάζοντας υλικά για φωτοβολταϊκά πάρκα, και ενώ όλα έδειχναν ότι θα έχουν θετική προοπτική, δυστυχώς οδηγήθηκαν σε ναυάγιο, με τις εγκαταστάσεις τους να καταλήγουν στο σφυρί των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών.
Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι αν αυτά τα δύο διαφορετικά επιχειρηματικά εγχειρήματα δεν «τροχοδρομούσαν» στην αγορά προ 15 ή 20 χρόνων, αλλά πιο πρόσφατα, όταν άρχισε να κυριαρχεί το κύμα των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, θα ήταν βιώσιμα. Πόσο μάλλον στην περίοδο με την πανδημία, τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις αναταράξεις στην παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα που ανέδειξαν την αξία τέτοιων «εθνικών» γραμμών παραγωγής.
Η Ηλιόσφαιρα που έσβησε νωρίς
Η πρώτη και πιο γνωστή περίπτωση είναι αυτή της εταιρείας HelioSphera, η οποία αναπτύχθηκε με επίκεντρο την περιοχή της Αρκαδίας.
Τα φιλόδοξα σχέδια είχαν μπει στο τραπέζι αρκετά νωρίτερα, αλλά τον Ιανουάριο του 2008, οι άνθρωποί της ξεκίνησαν την κατασκευή εργοστασίου παραγωγής φωτοβολταϊκών πλαισίων τεχνολογίας λεπτού φιλμ μικροκρυσταλλικού πυριτίου, στη ΒΙ.ΠΕ. Τρίπολης. Επρόκειτο μάλιστα για μία από τις μεγαλύτερες τέτοιες παραγωγικές εγκαταστάσεις στην Ευρώπη εκείνη την εποχή.
Τα εγκαίνια της εργοστασιακής μονάδας παραγωγής φωτοβολταϊκών πάνελ έγιναν στις 19 Ιουνίου 2009. Οπως σημειωνόταν τότε, η κύρια δραστηριότητα της HelioSphera ήταν η παραγωγή φωτοβολταϊκών πάνελ τεχνολογίας Λεπτού Υμενίου (Thin Film), ετήσιας παραγωγικής δυναμικότητας 60 MW με τη χρήση της τεχνολογίας Micromorph®. Η επένδυση ύψους 185 εκατ. ευρώ είχε ενταχθεί στον Αναπτυξιακό Νόμο, με απόφαση της ολομέλειας της Βουλής, εξασφαλίζοντας επιδοτήσεις 29 εκατ. ευρώ από το ΕΣΠΑ.
«Το υπερσύγχρονο εργοστάσιο της εταιρείας εκτείνεται σε μια περιοχή συνολικής έκτασης 27.000 τ.μ., με τον χώρο παραγωγής να καλύπτει τα 17.000 τ.μ. Παράλληλα, ο πλήρως αυτοματοποιημένος καθαρός χώρος (Clean Room) 1.500 τ.μ. που διαθέτει είναι ο μεγαλύτερος στην Ελλάδα και ένας από τους μεγαλύτερους στην Ευρώπη. Η διαδικασία παραγωγής είναι απόλυτα φιλική προς το περιβάλλον καθώς δεν γίνεται χρήση τοξικών ουσιών επικίνδυνων για το περιβάλλον», τονιζόταν στις σχετικές ανακοινώσεις.
Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, οι εγκαταστάσεις είχαν ολοκληρωθεί και άρχιζε η παραγωγή με βασικό στόχο τις αγορές του εξωτερικού. Ολα μάλιστα έδειχναν ότι το πλάνο προχωρούσε κανονικά και σχετικά γρήγορα αναπτύχθηκε ένα εμπορικό δίκτυο σε 18 χώρες, μεταξύ των οποίων η Γερμανία, η Ιαπωνία, η Ιταλία, η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ολλανδία, η Τσεχία, το Ισραήλ, η Κύπρος.
Ο μυστηριώδης επενδυτής και τα «πρωτεία»
Πίσω από αυτή τη φιλόδοξη επένδυση βρισκόταν ο Ελληνοαμερικανός Τζον Ρήγας, ένα αμφιλεγόμενο πρόσωπο, όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια. Η κύρια δραστηριότητα του εν λόγω επιχειρηματία είχε να κάνει με τη διαχείριση επενδυτικών κεφαλαίων. Μέσω της εταιρείας Sciens και πολλών άλλων εταιρειών σε διάφορα μέρη του κόσμου εμφανιζόταν να διαχειρίζεται κεφάλαια ύψους 6 δισ. δολαρίων και είχε ανοιχτεί σε διάφορα πεδία, από την ενέργεια και τα ακίνητα μέχρι τα media και τα καζίνο, μετρώντας, όμως, διαδοχικά ναυάγια. Είχε εμπλακεί μάλιστα και στην υπόθεση διάσωσης του ιστορικού συγκροτήματος Τύπου της οικογένειας Βελλίδη, που εξέδιδε τις εφημερίδες «Μακεδονία», «Θεσσαλονίκη» και «Σπορ του Βορρά», που και αυτή όμως οδηγήθηκε σε ναυάγιο…
Τα οικονομικά προβλήματα της HelioSphera άρχισαν να εμφανίζονται ήδη από το 2012, δηλαδή μόλις τρία χρόνια μετά την έναρξη λειτουργίας της, με αποτέλεσμα στην πορεία τα χρέη στις τράπεζες, στους προμηθευτές, στους εργαζομένους και το Δημόσιο να υπερβούν, τότε, τα 130 εκατ. ευρώ, δημιουργώντας έναν ασφυκτικό και αδιαπέραστο κλοιό.
Ακολούθησαν πολύχρονες δικαστικές διαμάχες, με συνέπεια η HelioSphera που ήθελε να… φτάσει στον ήλιο κατακτώντας τις ξένες αγορές, να προσγειωθεί ανώμαλα…
Eτσι, το 2017 έγινε η πρώτη εταιρεία η οποία κηρύχθηκε -και επίσημα- σε πτώχευση μετά από αίτηση που κατέθεσαν οι (πρώην) εργαζόμενοί της. Η σχετική αίτηση έγινε δεκτή από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Τρίπολης, το οποίο όρισε ως ημερομηνία παύσης των πληρωμών την 30ή/9/2015.
Η συνέχεια ήταν η αναμενόμενη. Το εργοστάσιό της στη ΒΙ.ΠΕ. Τρίπολης πήρε τον δρόμο για την πλατφόρμα ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, αποτελώντας, μάλιστα, για κάποια περίοδο το πιο «ακριβό σφυρί», καθώς η τιμή πρώτης προσφοράς έφτανε αρχικά τα 37,5 εκατ. ευρώ. Σύμφωνα με τις εκθέσεις εκτίμησης των πιστοποιημένων εκτιμητών, η εμπορική αξία των γηπέδων και των κτιρίων ανερχόταν σε 7.057.000 ευρώ και η εμπορική αξία των τεχνικών εγκαταστάσεων κλειστής μονάδας παραγωγής μετά του μηχανολογικού εξοπλισμού της σε 30.392.000 ευρώ. Ετσι, συνολικά η τιμή εκκίνησης διαμορφωνόταν στα 37.449.000 ευρώ.
Επισπεύδουσα ήταν -και εξακολουθεί να είναι- η Τράπεζα Πειραιώς, το χρέος προς την οποία φτάνει τα 146,48 εκατ. ευρώ εντόκως από τον Δεκέμβριο του 2016.
Στο σφυρί και στα… αζήτητα
Ο πρώτος ηλεκτρονικός πλειστηριασμός με αυτό τον πήχη και επισπεύδουσα την Τράπεζα Πειραιώς έγινε τον Οκτώβριο του 2018, αλλά η HlioSphera έμεινε στα αζήτητα.
Ακολούθησε νέος πλειστηριασμός, με την ίδια τιμή εκκίνησης, που έγινε στις 16 Ιανουαρίου 2019 και πάλι όμως «ουδείς υποψήφιος πλειοδότης δήλωσε τη συμμετοχή του», όπως αναφέρεται στις σχετικές εκθέσεις.
Το τρίτο σφυρί χτύπησε στις 24 Ιουλίου 2019, με την τιμή να έχει υποχωρήσει στα 28,49 εκατ. ευρώ, αλλά με το ίδιο αποτέλεσμα. Στις 21 Δεκεμβρίου 2022, χτύπησε για μία ακόμη φορά το σφυρί για τα «ιμάτια» της Ηλιόσφαιρας, με την τιμή εκκίνησης να έχει μειωθεί στα 18,52 εκατ. ευρώ, δηλαδή κάτω από τα μισά σε σύγκριση με τις δύο πρώτες προσπάθειες. Και πάλι όμως ο πλειστηριασμός οδηγήθηκε σε «ματαίωση ελλείψει πλειοδοτών». Ετσι, το επόμενο διάστημα αναμένεται να προγραμματιστεί ο νέος πλειστηριασμός.
Σύμφωνα με την έκθεση, στο σφυρί βγαίνουν το οικόπεδο των 30 στρεμμάτων στη ΒΙ.ΠΕ. Τρίπολης, τα κτίρια και ο μηχανολογικός εξοπλισμός.
Συγκεκριμένα, επί του παραπάνω οικοπέδου υφίσταται μονάδα παραγωγής φωτοβολταϊκών πλαισίων, αποτελούμενη από υπόγειο, ισόγειο και όροφο (με υποδομές παραγωγής, γραφεία και αποθήκες), συνολικού εμβαδού 19.608,46 τ.μ. Ο μηχανολογικός εξοπλισμός της εταιρείας αποτελείται από 227 μηχανήματα, «πακτωμένα ή στερεωμένα στο σύνολό τους ή σε τμήματα αυτών, αλλά αλληλένδετα μεταξύ τους σε ενιαία παραγωγική λειτουργία».
msn
Δημοσίευση σχολίου