Το παράσημο του Τάγματος των Φιλοχρίστων, την ανώτερη τιμητική διάκριση της Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας, απένειμε στον ομογενή επιχειρηματία και ευεργέτη από τη Μελβούρνη Ανδρέα Ανδριανόπουλο ο αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Μακάριος.
Αξίζει να σημειωθεί ότι τον Απρίλιο του 2023 ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος είχε τιμηθεί με τη βασιλική διάκριση και παρασημοφορηθεί από την κυβερνήτρια της Βικτόριας Λίντα Ντεσό για την πολυετή προσφορά και ευεργεσία του σε διάφορες δραστηριότητες του Ελληνισμού, από τα γράμματα και τον πολιτισμό μέχρι και την έρευνα στον επιστημονικό αντικαρκινικό αγώνα.
Τρία χρόνια νωρίτερα είχε τιμηθεί και από το Ελληνικό Αυστραλιανό Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο με το Βραβείο «Σπύρος Σταμούλης» για την πολύτιμη προσφορά του, ως «Αριστείο Επιχειρησιακής Κατάκτησης και Επιτυχίας Ζωής».
Ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος χαρακτήρισε τον Ανδ. Ανδριανόπουλου «πρότυπο προς μίμηση» και σημείωσε ότι «για πολλά χρόνια προσφέρει στην εκκλησία και στον συνάνθρωπο, χωρίς ποτέ να ζητήσει κανένα αντάλλαγμα. Βοηθάει όποτε μπορεί και όσο μπορεί, και κάποιες φορές παραπάνω από αυτό που μπορεί. Γι’ αυτό σας οφείλουμε ένα μεγάλο “ευχαριστώ”!».
Από την ορεινή Αρκαδία, βασιλιάς της αγοράς πετρελαίου
Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος γεννήθηκε στο Πικέρνι της Αρκαδίας και έφτασε στην Αυστραλία στις 9 Σεπτεμβρίου του 1955, σε ηλικία 20 ετών.
Βρέθηκε να ζει με τους Αβορίγινες στην έρημο της Σεντούνα, επιδιορθώνοντας τις γραμμές των τραίνων, μετά στα τραμ της Μελβούρνης, αργότερα στους σιδηροδρόμους, και μετά στις φάμπρικες της General Motors με χιλιάδες άλλους Έλληνες μετανάστες. Αγόρασε το πρώτο ταξί, μετά το δεύτερο, το τρίτο και μετά ένα εγκαταλειμμένο συνεργείο αυτοκινήτων, με μία παλιά αντλία βενζίνης.
Εργάστηκε σκληρά και το μετέτρεψε σε πρατήριο βενζίνης. Έγινε το στέκι των Ελλήνων ταξιτζήδων, που περίμεναν ουρές για να βάλουν φθηνή βενζίνη, να πιουν ελληνικό καφέ, να μιλήσουν για αθλητικά και την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, για τους ανταγωνισμούς στην παροικία, τις ιδεολογικές τους διενέξεις. «Το στέκι του Ανδρέα», το αποκαλούσαν ορισμένοι. Εκεί εμπνεύστηκε και καθιέρωσε τη φθηνή βενζίνη στη Βικτόρια.
Ουρές πεντακοσίων μέτρων στήνονταν έξω από το πρατήριο της οδού Έλγιν στο Κάρλτον, με φρούρηση ακόμη και από την αστυνομία, η «χρυσή γωνιά» όπως την ονόμασε ο ίδιος.
Επένδυσε τα κέρδη του στην αγορά άλλων πρατηρίων, δημιουργώντας αλυσίδα και αργότερα μεγάλους σταθμούς πρατηρίων, τους οποίους εξέλιξε σε υπεραγορές με δεκάδες καταστήματα να πλαισιώνουν τα πρατήριά του.
Στον δρόμο προς την επιτυχία δεν ξέχασε ποτέ την καταγωγή του. Στήριξε οικονομικά πολλές πρωτοβουλίες της ομογένειας και της ευρύτερης αυστραλιανής κοινωνίας, ενώ αγόρασε το Ξενοδοχείο Σεμίραμις στην Τρίπολη και έχτισε σπίτι στο Πικέρνι, δίνοντας δουλειά σε δεκάδες εργάτες της περιοχής.
Μετά τον θάνατό της συζύγου του Σοφίας από καρκίνο, η εταιρία του άρχισε να διαθέτει μεγάλα ποσά σε αντικαρκινικά ιδρύματα, σε ιδρύματα για παιδιά και φιλανθρωπικά σωματεία.
Πηγές: Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας, neoskosmos.com
https://www.pontosnews.gr/
Δημοσίευση σχολίου