ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Μαρινάκος Κ. από το 10ο Παγκόσμιο Συνέδριο της Ένωσης Παναρκαδικών Ομοσπονδιών: Βιομηχανικά Αιολικά Πάρκα και Περιοχές Οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών ακυρώνουν κάθε προοπτική τουριστικής ανάπτυξης στους προορισμούς με υψηλό αρνητικό αποτύπωμα σε φυσικό, οικονομικό και ανθρωπογενές περιβάλλον
Ολοκληρώθηκαν με επιτυχία οι εργασίες του 10ου Παγκόσμιου Συνεδρίου των Παναρκαδικών Ομοσπονδιών στην Τρίπολη, κατά τις ημερομηνίες 28 εώς 31 Ιουλίου 2024 εξετάζοντας μια πλούσια θεματολογία στους τομείς του αποδήμου ελληνισμού, της παιδείας, της υγείας, του πολιτισμού και της ανάπτυξης .
Ο Πρόεδρος του Τουριστικού Οργανισμού Πελοποννήσου, Αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων και Αναπληρωτής Καθηγητής Παν/μίου Δυτικής Αττικής κ. Κων/νος Μαρινάκος στην εισήγησή ανέπτυξε, με την ανάλογη επιστημονική τεκμηρίωση, τις σοβαρές και ανεπανόρθωτες επιπτώσεις που τα μεγάλης κλίμακας αιολικά πάρκα (Α.Π.Ε.) και οι Περιοχές Οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών (Π.Ο.Α.Υ.) μπορούν να επιφέρουν στο φυσικό περιβάλλον, στην βιοποικιλότητα και στο ιδιαίτερου φυσικού κάλους τοπίο των προορισμών, στοιχεία υψίστης σημασίας για την σύνθεση ενός ήπιου οικοτουριστικού συστήματος.
Τα τελευταία χρόνια έχουμε τύχει μάρτυρες δεκάδων αιτήσεων εγκατάστασης μεγάλης κλίμακας αιολικών πάρκων, διάσπαρτα σε ολόκληρη την χώρα που παράλληλα με τα συνοδά έργα μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας και τους δρόμους που θα διανοιχτούν, υποβαθμίζουν το πολιτιστικό μας περιβάλλον και τη βιοποικιλότητα των περιοχών, διότι απλούστατα τις καθιστούν βιομηχανικά πάρκα. Σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Περιβάλλοντος «η διατήρηση της βιοποικιλότητας των οικοσυστημάτων, έχει ζωτική σημασία για την ευημερία του ανθρώπου διότι παρέχει υπηρεσίες οι οποίες στηρίζουν τις οικονομίες και τις κοινωνίες μας».
Οι επενδύσεις στον τομέα των μεγάλης κλίμακας Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, όπως τα αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα προϋποθέτουν συχνά τη διάνοιξη νέων δρόμων σε φυσικά οικοσυστήματα, εντείνοντας το πρόβλημα της αλλαγής χρήσης γης και του κατακερματισμού της. Η χωροθέτηση οποιασδήποτε παραγωγικής δραστηριότητας σε μια περιοχή προϋποθέτει την ύπαρξη ολοκληρωμένου σχεδιασμού ανώτερου επιπέδου, όπως είναι κατ’ εξοχήν ο χωροταξικός σχεδιασμός κάτι το οποίο μέχρι σήμερα στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν υφίσταται. Καθότι πολλές από τις εν λόγω περιοχές, στην οποία σχεδιάζονται να τοποθετηθούν βιομηχανικά αιολικά πάρκα, γειτνιάζουν με περιοχές ενταγμένες στο Ευρωπαικό Δίκτυο Νatura 2000, το Κράτος έχει νομική υποχρέωση, απορρέουσα τόσο από την εθνική όσο και από την κοινοτική νομοθεσία, να λαμβάνει μέτρα προστασίας (οδηγία 92/43/ΕΚ), υποχρέωση την οποία η ελληνική πολιτεία συστηματικά παραλείπει να εκπληρώσει.
Ανάλογη εικόνα επικρατεί και με τις περιοχές ολοκληρωμένης ανάπτυξης υδατοκαλλιεργειών (Π.Ο.Α.Υ.). Οι ιχθυοκαλλιέργειες σχεδιάζεται να επεκταθούν από 9.800 στρέμματα σε 240.000 σε όλη την Ελλάδα (24πλάσια επέκταση). Οι 8 μεγαλύτερες περιοχές επέκτασης θα έχουν η καθεμία ξεχωριστά 2-3 φορές μεγαλύτερη έκταση ιχθυοκαλλιεργειών από αυτήν που υπάρχει σήμερα σε όλη την Ελλάδα.
Τέτοιου είδους τεχνικές παρεμβάσεις είναι βέβαιον ότι ακυρώνουν την κύρια και πολλές φορές την μοναδική αναπτυξιακή προοπτική σημαντικών γεωγραφικών ενοτήτων, όπως αυτή της Πελοποννήσου, ήπιας τουριστικής ανάπτυξης με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για το τοπικό, οικονομικό και ανθρωπογενές περιβάλλον των προορισμών.
Δημοσίευση σχολίου