Πηγή Ασπασία Μπιρμπίλη
ΣΕΧΙ...ΑΜΠΕΛΙΑ ΤΡΥΓΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΤΙΕΣ
___________________________
Εποχή του τρύγου το Φθινόπωρο και δεν θα μπορούσα να ξεχάσω όσα σαν παιδί έζησα αλλά και όσα έμαθα από τους παλιότερους για τα αμπέλια και τον τρύγο.
Με όποιον κι αν μιλήσεις από τη γειτονιά μας θα σου πει ότι το αμπέλι πρέπει να το αγαπάς και να το νοιάζεσαι, να το φροντίζεις, όπως ένα παιδί που μεγαλώνει σιγά σιγά, μεστώνει και σου δίνει πίσω την αγάπη που πήρε από εσένα, δίνοντας το γλυκόπιοτο κρασί του .
Τέτοιες μέρες ,σαν τώρα ήταν , σχεδόν όλοι οι Σεχιώτες , ήταν στο πόδι ,σε ένα συνεχές πέρα δώθε .
Από το πρωί ως το βράδυ κάθε οικογένεια που είχε αμπέλι ετοιμαζόταν για τον τρύγο και τη μουστιά.
Στον κάμπο της Μηλιάς είχαν τα αμπέλια τους οι Σεχιώτες, και με το που έμπαινε η χρονιά και μέχρι το καλοκαίρι άρχιζαν τις εργασίες της φροντίδας του αμπελιού, το κλάδεμα, το σκάλισμα ράντισμα ,θειάφισμα.
Οι κομμένες βέργες από το κλάδεμα , αφού μαζεύονταν από τις γυναίκες και τα παιδιά έμεναν στην άκρη να στεγνώσουν και μετά να δεματιαστούν.Τις ζαλώνονταν στην πλάτη και μετά τις φόρτωναν στα ζωντανά και τις κουβαλούσαν μέχρι το σπίτι,για να αποθηκευτούν και να χρησιμοποιηθούν στους φούρνους τους, τις εβαζαν όμως και στην άκρη μέχρι το Πάσχα για το ψήσιμο του αρνιού.
Αρχές Σεπτέμβρη γινόταν το κορφολόγημα και το μάζεμα των αμπελλόφυλλων για τους ντολμάδες.
Πόση η έννοια τους αλλά και πόση η προσοχή μέχρι να δέσουν τα σταφύλια,να κρατήσει ο καιρός , και να μην πειραχτούν από ζιζάνια.
Κάθε μέρα παρακαλούσαν το Θεό και την Αγιά Βαρβάρα να τα προστατέψει για να βγει καλή η σοδειά.
Αρχές Οκτώβρη ήταν όλα έτοιμα για να αρχίσει ο τρύγος,
Ο λινός, το πολίμι,τα ασκιά ,τα κοφίνια , οι τέσες οι μπότσες και τα βαγένια, όλα πλυμένα και καθαρά .
Όλοι βάζουν πλάτη και χέρια, τ αφεντικό,οι φίλοι και οι γείτονες για να αρχίζει το μάζεμα .
Τα κοφίνια γεμίζουν με σταφύλια, οι ποικιλίες τους , κολινιάτικο, ροδίτης σταφίδα,φιλέρι,σκυλοπινίχτι( έδινε μεγάλο γράδο),ασπρούδες,και μεταφέρονται στο λινό.
Εκεί άρχιζει το πάτημα των σταφυλιών, για βγει ο μούστος και να πέσει στο πολίμι ,να γεμίσουν τις μπότσες και μετά τα ασκιά.
Αυτά δένονται καλά για να μη χυθεί ο μούστος και μεταφέρονται με σούστες , με μουλάρια η και γαιδουράκια.
Φτάνουν στα σπίτια τους και μπαίνουν στα βαγένια.Θα μπει το ρετσίνι και θα περιμένουν να βράσει ο μούστος με ανοιχτό το καπάκι.Όταν σταματήσει το βράσιμο κλείνει το καπάκι και ασφαλίζεται γύρω γύρω με σκόνη ασβέστη.
Η πρώτη δοκιμή στο κρασί αν και θολό ακόμα ,γινόταν του Άγιο Δημητριού, βάζοντας το πιράφι στη πάνω μεριά του βαρέλιου και όχι από την κάνουλα γιατί δεν είχε κατασταλάξει ακόμα .
Δεν ήταν όμως λίγοι αυτοί που έπιναν το κρασί θολό ακόμα γιατί δεν άντεχαν την αναμονή .
Το τελικό άνοιγμα θα γινόταν ανήμερα της Αγιά Βαρβάρας.
Με το σχόλασμα της εκκλησίας τα σπίτια άνοιγαν και όποιος περνούσε απ έξω Σεχιώτης η μη, ήταν καλοδεχούμενος να πιει ένα ποτήρι κρασί, συνοδευόμενο από μπακαλιάρο τηγανητό.
Σε κάποια γωνία του κατωγιού έβαζαν κι ένα βαρελάκι με γλυκάδι ,ξύδι ήταν ,αλλά για να μη γρουσουζέψουν το κρασί και χαλάσει ,γλύκαιναν τη λέξη .
Πολλές και οι νοστιμιές που φτιάχνονται από τα παράγωγα του μούστου.. πετιμέζι για τα μουστοκούλουρα, τις πίτες και τις λαλαγγίτες, μούστο για τη μουσταλευριά.
Οι Σεχιώτισσες κυράδες πάντα μοιράζονταν ότι τους έδινε η γη τους.
Έτσι, σταφύλια,αμπελόφυλλα,μούστος και πετιμέζι γίνονταν φίλεμα για τις γειτόνισσές τους.
Η γειτονιά του Σεχιού επίσης φημιζόνταν για τις ταβέρνες της..κάθε πέντε η δέκα σπίτια κι ένα ταβερνάκι....φτωχικα βέβαια τα συνοδευτικά τους ,αλλά για το καλό κρασί και την παρέα γέμιζαν κάθε βράδυ
από τις αντροπαρέες της γειτονιάς.
Δεν πρέπει να ξεχάσουμε οτι κάθε σπίτι Σεχιώτη που είχε βαγένι άνοιγε την πόρτα του και κέρναγε ένα ποτηράκι κάθε έναν που περνούσε απ έξω.
Με τι προσμονή περίμενε να ακούσει τη γνώμη του δοκιμαστή .Καλό; πως το βλέπεις;....άρωμα του απαντούσε ο άλλος....εεε τότε ήταν καμάρωνε και σιγουρευόταν για την επιτυχία του !!!
Ταβέρνες δεν υπάρχουν πια στη γειτονιά μας εδώ και χρόνια,αλλά τα κεράσματα συνεχίζονται,και αμπελόφυλλα θα βρούμε και μπουκάλια με κρασί θα μας δώσουν και μουσταλευριά θα δοκιμάσουμε..
Φιλότιμοι οι Σεχιώτες και ανοιχτόκαρδοι, πάντα ορεξάτοι για κουβεντολόι.
Ενα πέρασμα από τη γειτονιά,και μόλις κοντοσταθήτε και μιλήσετε μαζί τους θα το διαπιστώσετε.
Για εμάς που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε εδώ , δεν είναι απλά μια γειτονιά, είναι μια οικογένεια, η οικογένεια μας , που πάντα θα μας δένει η αγάπη ,οι μνήμες ,οι ρίζες μας.
Δημοσίευση σχολίου