ΑΔΙΑΚΡΊΤΩΣ
Στα μονοπάτια της σάτιρας
ΠΕΡΙΠΈΤΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΜΎΛΟΥΣ
(Πραγματικές, διασκεδαστικές ιστορίες από τη ζωή στην Τρίπολη Αρκαδίας )
Οι Τριπολίτες δεν πάνε εύκολα στους Μύλους για διακοπές το καλοκαίρι, παρά μόνο για σουβλάκια και καμιά μπύρα, αλλά ο αδελφός της Κικής, αγιογράφος στο επάγγελμα, είχε πάρει μία δουλειά εκεί κοντά και είχε φέρει τη γυναίκα και την κόρη του στο κάμπινγκ της περιοχής, με δύο σκηνές για να είναι μαζί.
Εκείνο το σαββατοκύριακο θα έφευγε για την Αθήνα, έτσι η Κική κάλεσε για το τριήμερο την Χριστίνα αφού οι σκηνές θα ήταν άδειες. Όμως σκέφτηκαν να καλέσουν και ένα φίλο τους που έβγαιναν μαζί του καιρό, ώστε να μην είναι μόνος. Την τελευταία φορά που τον είδαν, έπινε καφέ στην πλατεία Άρεως χωρίς παρέα και φανερά στεναχωρημένος. Δύο σκηνές υπήρχαν άρα πρόβλημα κανένα. Στη μικρή θα κοιμόταν ο άντρας και στη μεγάλη αυτές με την ανεψιά της Κικής, κοριτσάκι μόλις δέκα έξι χρόνων τότε, που δεν θα πήγαινε στην Αθήνα με τους γονείς της.
Όταν έφτασαν όμως διαπίστωσαν ότι η μία σκηνή το βράδυ είχε πέσει και είχε καταστραφεί εντελώς.
Έτσι αναγκάστηκαν να μείνουν όλοι μαζί στη μεγάλη. Μην μπορώντας να κάνουν τίποτα ( άλλωστε είναι περιττό να κλαίς πάνω από χυμένο γάλα) , ξεκίνησαν την ημέρα τους με κολύμπι, έφαγαν στη διπλανή ταβερνίτσα και αργά το βράδυ μετά το ποτό, πήγαν για ύπνο. Ο φίλος τους θα κοιμόταν στο ένα ράντζο ( σαν φιλοξενούμενος) και στο άλλο η μικρούλα. Στη μέση της σκηνής, σε στρώμα, η μία προς τα πάνω και η άλλη προς τα κάτω, η Κική και η Χριστίνα. Μέσα στη σκηνή πίσσα το σκοτάδι γιατί ούτε ρεύμα είχαν, ούτε φακό.
" Μη φοβάστε, έχω τον αναπτήρα " είπε η Κική
" Πέστε για ύπνο, θα τον έχω δίπλα μου για κάθε ενδεχόμενο" .
Δεν πρόλαβαν να ξαμπλώσουν και ακούστηκε μία κραυγή, ένας τριζάτος ήχος σαν από χαστούκι, ένα " αχ" και η φωνή της Κικής που με αναμμένο τον αναπτήρα προσπαθούσε να καταλάβει τί έγινε.
" Τίποτα δεν έγινε. Θα σου πω το πρωί " είπε η Χριστίνα και το θέμα έμεινε εκεί.
Το πρωί, πολύ πρωί, ότι γλυκοχάραζε, η Κική άρχισε να φωνάζει και να σκουντάει την ανεψιά της και τη φίλη της, που μέσα στο βαθύ τους ύπνο είχαν αφήσει ακάλυπτα πολλά κρυφά σημεία του σώματός τους.
" Σηκωθείτε και μαζευτείτε" και με τα χέρια της προσπαθούσε να σκεπάσει τα οπίσθια της μικρής και το εκτεθειμένο στήθος της Χριστίνας.
Όπως τους εξήγησε αργότερα, ξύπνησε ξαφνικά και είδε το φίλο τους μισοσηκωμένο στο ράντζο, να απολαμβάνει το θέαμα με γουρλωμένα τα μάτια. Όσο για τη βραδινή κραυγή , η Χριστίνα όταν έπεσε στο κρεβάτι, ένοιωσε ένα μαλλιαρό χέρι να της πιάνει το στήθος και αυθόρμητα του άστραψε ένα χαστούκι.
Ήταν που τον λυπόντουσαν κιόλας .
Αλλά το πάθημα τους έγινε μάθημα.
Εύα Ρούνη
30/10/22
Δημοσιεύτηκε Κυριακή 21 Ιανουαρίου 2007
στην εφημερίδα Αρκαδικά Νέα
Δημοσίευση σχολίου