ΑΔΙΑΚΡΊΤΩΣ....
Στα μονοπάτια της σάτιρας
( Πραγματικές, διασκεδαστικές ιστορίες από τη ζωή στην Τρίπολη)
Η καλαθούνα που περπατούσε
Πριν αρκετά χρόνια στην Τρίπολη, το παζάρι στην επάνω αγορά γινόταν μόνο κάθε Σάββατο.
Τότε υπήρχε και ήταν στις δόξες της, η συγκοινωνία με το τρένο. Κάποια Παρασκευή λοιπόν, τρεις η ώρα μετά τα μεσάνυχτα, ο Νίκος είχε γυρίσει από την Αθήνα σιδηροδρομικώς.
Έμενε στα σφαγεία, κάτω από τη δεξαμενή και είπε να περάσει από την επάνω αγορά για να κόψει δρόμο.
Ήταν βαρύς ο χειμώνας, έκανε κρύο και δεν υπήρχε ψυχή στους δρόμους της πόλης. Εκεί που διέσχιζε την αγορά, στο μισοσκόταδο, από μακριά βλέπει μία τεράστια καλάθα να περπατά μόνη της. Τρίβει τα μάτια του, ξανακοιτά , μα η καλάθα εξακολουθούσε να προχωρά μόνη της και μάλιστα να έρχεται προς το μέρος του.
Τρόμαξε τόσο πολύ που το έβαλε στα πόδια και κρύφτηκε πίσω από κάτι πάγκους με σκεπασμένα λαχανικά, χωρίς να μπορεί να τρέξει μακρύτερα. Τα μέλη του δεν τον υπάκουαν γιατί είχαν παγώσει από τον τρόμο. Τουλάχιστον δεν βρισκόταν στο δρόμο της καλάθας , σκέφτηκε.
Η καλαθούνα συνέχισε το μακάβριο δρόμο της, πέρασε από μπροστά του και τον προσπέρασε.
Τότε είδε πως την καλάθα την κρατούσε ένας νάνος. Τον είδε να απομακρύνεται σιγά σιγά με σταθερά βήματα κρατώντας γερά το τεράστιο για αυτόν καλάθι.
Αν καταλάβατε, η καλάθα μεγαλύτερη από το νάνο, τον έκρυβε ολοκληρωτικά.
Ο Νίκος, έβγαλε έναν αναστεναγμό ανακούφισης και ήρθε η καρδιά του στη θέση της. Όταν συνήλθε, βγήκε από την κρυψώνα του και πήρε το δρόμο για το σπίτι του, χαμογελώντας με το πάθημα του , μουρμουρίζοντας.
- Ρε τί τρομάρα πήρα στα καλά καθούμενα.
( Δημοσιεύτηκε στα Αρκαδικά Νέα την Κυριακή 29 Απριλίου 2007)
Εύα Ρούνη
22/10/22
Δημοσίευση σχολίου