Ανάρτηση Ηλία Αγγελάκου
Σήμερα είχα την τιμή να εκφωνησω τον πανυγηρικο της ημέρας.Ηταν ανάγκη για μένα να γράψω για τα γεγονότα όπως τα έζησαν οι άνθρωποι που κατοικούσαν στην περιοχή της Τρίπολης, του Λεβιδίου της Βλαχέρνας κ των γύρω χωριών
Στην ομιλία αξιοποιησα τις μαρτυρίες του Χρήστου Κουτσούγερα από την Βλαχέρνα κ του ιστορικού κ Πραχαλια για την πορεία της ΙV μεραρχίας της Τρίπολης στο Μέτωπο
" Σεβασμιωτατε κύριοι εκπρόσωποι των Αρχών κυρίες και κύριοι αγαπητά μας παιδιά κάθε επετειακή εκδήλωση είναι μια ημέρα που μας δίνεται η ευκαιρία να σταματήσουμε να κοιτάζουμε το παρόν κ να δούμε μέσα στο παρελθόν για να ανακαλύψουμε τη μνήμη του μέλλοντος ώστε να ζήσουμε ελεύθεροι
Σήμερα έχει σημασία να δούμε το Έπος του 1940 όπως το έζησαν κ το διηγήθηκαν οι παππούδες κ οι προπαππούδες μας που έζησαν εδώ γιατί η ιστορία γράφεται κυρίως με το αίμα κ την πένα των πολλών και των ανώνυμων.
Οι περισσότεροι από τους παππούδες μας κατετάγησαν στην ΙV Μεραρχία Πεζικού της Τρίπολης.Οσες έριδες υπήρχαν μέχρι τότε παραμερίστηκαν και οι στρατιώτες μας έφυγαν με το χαμόγελο στα χείλη μετά το ΟΧΙ της 28 Οκτωβρίου του 1940. Όσοι έμειναν πίσω περίμεναν με αγωνία τα γράμματα από το μέτωπο για να μάθουν τα νέα των παιδιών κ των αγαπημένων τους.Τα γράμματα αυτά έρχονταν μετά από 15 μέρες.Χαρακτηριστικα αναφέρω ότι από τη Βλαχέρνα Αρκαδίας σύμφωνα με μαρτυρίες έφυγαν 120 παιδιά..
Η μεραρχία ξεκίνησε από την Τρίπολη στις αρχές Νοεμβρίου μετακινήθηκε στο Ναύπλιο στις 19 Νοεμβρίου κ από εκεί στην Καλαμπάκα.
Πεζοπορώντας έφτασε στα Γιάννενα στις 2 Δεκεμβρίου όπου τέθηκε στη διοίκηση του α σώματος στρατού..Την 6 Δεκεμβρίου του 1940 προωθήθηκε στην περιοχή Καστανιανη - Κεράσοβο.Αφου συνέτριψε την Ιταλική αντίσταση που συνάντησε στην περιοχή της Σούβλιανης προέλασε βορειοδυτικά κ τη νύχτα της 7 ης Δεκεμβρίου 1940 μέσα σε σφοδρή χιονοθύελλα κατέλαβε την Δερβιτσάνη.
Στην είσοδο της εκτυλιχθησαν συγκλονιστικές στιγμές καθώς 700 περίπου νέοι της Δερβιτσάνης αποδέχθηκαν τους Έλληνες στρατιώτες κρατώντας Ελληνικές σημαίες ψάλλοντας το Χριστός Ανέστη κ τον Εθνικό ύμνο
Την επόμενη μέρα η Μεραρχία συνέχισε να κυνηγά τον εχθρό κ τις πρώτες πρωινές ώρες της 8 ης Δεκεμβρίου 1940 μπαίνει θριαμβευτικά στο Αργυρόκαστρο.Η είσοδος αυτή προκάλεσε νέα θύελλα ενθουσιασμού στους κατοίκους της πόλης ενώ την ίδια στιγμή χτυπούσαν χαρμόσυνα οι καμπάνες σε όλες τις πόλεις κ τά χωριά.
Στις 15 Δεκεμβρίου η Μεραρχία διατάχθηκε να επιτεθεί κ να καταλάβει το Τεπελένι.Εκει παρά τις λυσωδεις επιθέσεις των Ιταλών τα κατάφερε κ στις 28 Δεκεμβρίου του 1940 η μάχη ολοκληρώθηκε όταν η Μεραρχία κατέλαβε κ το χωριό Νιβίτσα όπου αιχμαλώτισε ένα ολόκληρο τάγμα 580 Αλπινιστών.
Οι απώλειες για την μεραρχία στο Τεπελένι ήταν τεράστιες. Οι συνολικές απώλειες ήταν:
15 αξιωματικοί και 252 στρατιώτες νεκροί,38 αξιωματικοί κ 843 στρατιώτες τραυματίες κ 51 αξιωματικοί κ 2650 στρατιώτες ακρωτηριασμένοι από κρυοπαγήματα ενώ πέθαναν 2800 άλογα κ μουλάρια.
Στη μνήμη των Αρκάδων πεσόντων ο καθηγητής Αρχιτεκτονικής του ΑΠΘ Αργύρης Πετρονώτης έχει αναγείρει στην Τρίπολη από το 2004 ένα υπέροχο μνημείο όπου καταγράφονται τα ονοματεπώνυμα οι μονάδες η ημερομηνία κ η τοποθεσία θανάτων των ηρώων στην Αλβανία Τα ονόματα είναι χαραγμένα σε ορειχάλκινες πλάκες που βρίσκονται περιμετρικά ενός που έχει δημιουργηθεί με πλάκες που έφερε ο κ Πετρονώτης από την Αλβανία που σκοτώθηκαν οι Αρκάδες ήρωες. Το υπέροχο αυτό μνημείο στην είσοδο έχει την επιγραφή
" Αρκάδων προμαχουντες, δεινών επιδρομέων διαμφισβητησαν δύναμιν."
Οι Ιταλοί παρά τη μεγάλη αντεπίθεση απέτυχαν να καταλάβουν την αντίσταση των Ελλήνων κ στις 6 Απριλίου του 1941 η Γερμανία σύμμαχος της Ιταλίας εισβάλει στην Ελλάδα από τα βόρεια μέσω της Βουλγαρίας.
Όπως μας περιγράφει χαρακτηριστικά ο κ Χρήστος Κουτσούγερας από τη Βλαχέρνα η ημερομηνία αυτή είναι χαραγμένη μέσα του όπως τα ονόματα των νεκρών στα μάρμαρα.Ηρθαν λέει τότε τα στούκας τα Γερμανικά από το βορρά μέχρι κάτω το Ταίναρο να κάνουν ηλεκτροσόκ κ έριχναν βόμβες.Στην περιοχή μας έριξαν στον Άγιο Παντελεήμονα κ στην Παναγίτσα.
Έτσι οι κατακτητές ί έφτασαν κ στην Τρίπολη.Στην Τρίπολη εγκατέστησαν το στρατηγείο διοίκησης τής μεραρχίας Κάλιαρι στο ξενοδοχείο Αρκαδία στην πλατεία Κολοκοτρώνη στο Μαντζουνειο τούς κοιτώνες των στρατιωτών στο ξενοδοχείο Σεμίραμις τη διοίκηση του 59 Συντάγματος πυροβολικού στο Μέγαρο του Μαλιαροπουλου την καραμπινιερια στα Σφαγεία τις ποινικές φυλακές στα υπόγεια του Δικαστικού Μεγάρου τις φυλακές ενώ την πολυτελή έπαυλη του Τουρκοβασιλη επέλεξε ως κατοικία του ο διοικητής Κάρλο Τζελοζο.
Στις 2 Μαϊου του 1941 Γερμανικά στρατεύματα κατευθύνονται προς την Βυτίνα Αρκαδίας.
Εκεί λίγο έξω από τη Βυτίνα εμφανίστηκε μπροστά τους Ένα 17 χρόνο αγόρι κ τους είπε
" Δεν θα μας σκλαβωσετε.Ειμαι εδώ μόνος αλλά ολόκληρη η Ελλάδα ακολουθεί".
Οι Γερμανοί τον πυροβόλησαν κ στη συνέχεια έλιωσαν το κεφάλι του.
Σε αυτό το περιστατικό για μένα συνοψίζεται όλο το Έπος του 1940 καθώς είναι μοναδική πράξη αντίστασης όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά κ σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Η θυσία του Ποταγα δεν πήγε χαμένη καθώς ήταν η αφορμή χιλιάδες νέοι να καταταγούν στο ΕΑΜ κ στον στρατιωτικό του βραχίονα ΕΛΑΣ ενώ παράλληλα σχηματίζονται κ άλλες αντιστασιακές οργανώσεις.
Στην περιοχή αντάρτες συχνά στήνουν ενέδρα σε Γερμανούς μοτοσικλετιστές.Μθα από αυτές τις ενέδρες θα σταθεί η αφορμή για αντίποινα.
Στις 19 Ιουλίου του 1944 οι Γερμανοί θα κάψουν 180 σπίτια στο Λεβίδι κ ολόκληρη την Βλαχέρνα
Οι κάτοικοι της Βλαχέρνας θα δουν τα σπίτια τους κ το βίος τους να καίγονται από τις κορυφές του Μαινάλου όπου είχαν καταφύγει.
Οι μάχες που έδωσαν οι αγωνιστές θα συνεχιστούν κ οι καταστροφές που προξένησαν στους κατακτητές θα συμβάλουν αποφασιστικά στην απελευθέρωση.
Ο Ελληνικός λαός κατέβαλε βαρύ φορτίο αίματος για την ελευθερία του Οι νεκροί στη διάρκεια του πολέμου έφτασαν συνολικά 405000( θάνατοι από πείνα εκτελεσμένοι, χιλιάδες που εξοντώθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης)
Το δέντρο της λευτεριάς ποτίστηκε με αίμα
Ο Ελληνικός λαός κ τότε όπως κ πάντοτε αγωνίστηκε για να κατακτήσει το δίκιο του.
Μπορεί λοιπόν να το επιβάλει παρά τις δυσκολίες.
Ο φασισμός ηττήθηκε από την αντίσταση του Ελληνικού λαού κ την ομοψυχία των Ελλήνων.
Ο φασισμός ηττήθηκε κυρίως από τους ενωμένους εργάτες,αγρότες, τούς νέους κ τις νέες.Ο Ελληνικός λαός έδειξε ότι μπορεί παλεύοντας οργανωμένα να αποτινάξει τους τύρανους κ να ζήσει ελεύθερος.
Κλείνοντας θα ήθελα να απευθυνθώ ειδικότερα στους νέους κ στους μαθητές που βρίσκονται εδώ κ να τους τονίσω δυό λόγια μόνο
1) Ο Ματθαίος Ποταγας ήταν ένας μαθητής όπως κ εσείς.
2) Οι παππούδες και οι προπαππούδες σας παρόλο που έζησαν τα πιο δύσκολα αυτα χρόνια κατάφεραν με τον αγώνα τους να γράψουν τις πιο ένδοξες σελίδες στην ιστορία της Ελλάδας
Έτσι κ εσείς να προσπαθήσετε τις πιο δύσκολες στιγμές σας έχοντας στο μυαλό σας το ακατάστροφο της Ελλάδας να κρατάτε την ψυχή σας όρθια κ να μετατρέπετε την κρίση σε επιτυχία.
Τιμή κ δόξα στους νεκρούς μας!
Τιμή κ δόξα στους αγωνιστές της λευτεριάς
Δημοσίευση σχολίου