ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΆΤΙΑ ΤΗΣ ΣΆΤΙΡΑΣ
Πραγματικές, διασκεδαστικές ιστορίες από τη ζωή στην Τρίπολη Αρκαδίας
ΑΔΙΑΚΡΊΤΩΣ
Η ΚΑΤΆΛΗΞΗ
Όσοι παρακολουθήσατε τα προηγούμενα επεισόδια, θα έχετε αγωνία για την τύχη της Κικής μετά από τόσα αποτυχημένα συνοικέσια. Γι'αυτό θα σας πω, πως δεν το έβαλε κάτω, ούτε έκανε λίστα ανύπαντρων δημοσίων υπαλλήλων ( όπως έκανε κάποια γνωστή της) , ούτε έστειλε το θείο της με προξενιά σε κάθε έναν από αυτούς, μέχρι κάποιος να τσιμπήσει.
Στη στάση που περίμενε το λεωφορείο για τη δουλειά της, ακριβώς απέναντι, κάθε πρωί, έβλεπε κάποιον στο μπαλκόνι να πίνει τον καφέ του. Στην αρχή τον κοιτούσε από περιέργεια, μα μετά άρχισε να τον συμπαθεί. Γυναίκα δεν έβλεπε πουθενά, άρα θα πρέπει να είναι ελεύθερος, σκέφτηκε και η φαντασία της έκανε τα υπόλοιπα , αλλά και το νεύμα που της έκανε ο άγνωστος ( σε ένδειξη χαιρετισμού), ένα χειμωνιάτικο πρωινό. Ρώτησε λοιπόν το ψιλικατζίδικο της γειτονιάς και έμαθε ότι ήταν πράγματι ανύπαντρος και με καλή δουλειά . Πρόθυμος ο ψιλικατζής, τη διαβεβαίωσε, πως αφού της άρεσε θα του έκανε λόγο. Έτσι αφού η άτυπη επαφή μαζί του πέρασε μερικά σκαμπανεβάσματα , κανονίστηκε το ραντεβού.
Πριν σας πω το τέλος της ιστορίας, θα περιγράψω μερικά από τα παραπάνω σκαμπανεβάσματα.
Μετά το πρώτο νεύμα καλής θελήσεως, ο τύπος, έπαψε να τη χαιρετά για ένα διάστημα. Έκανε πως δεν την έβλεπε. Ένα απόγευμα στο Τουριστικό Περίπτερο ( καφετέρια στην πλατεία Άρεως της Τρίπολης) , μπαίνοντας, πήγε στην παρέα του και κάθισε με γυρισμένη την πλάτη στο τραπέζι της Κικής.
" Ε αυτό πάει πολύ" είπε στη φίλη της, που μόνο την πλάτη του έβλεπε, για να μπορέσει να βγάλει συμπέρασμα.
" Αυτόν εγώ θα τον κάνω να με παρακαλάει" .
Ήταν η ώρα ανοιχτή ; κανένας δεν ξέρει.
Μετά την πρώτη τους συνάντηση ( με την επέμβαση του ψιλικατζή ) , αυτός έκανε σαν τρελός για αυτήν, παντρεύτηκαν χωρίς πολλά πολλά, έτσι πρόλαβαν να κάνουν και ένα παιδάκι.
Ευανθία Ρούνη
29/11/22
Δημοσιεύτηκε στις 26 Νοεμβρίου 2006 στην εφημερίδα Αρκαδικά Νέα
Δημοσίευση σχολίου