ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΆΤΙΑ ΤΗΣ ΣΆΤΙΡΑΣ
ΓΙΑ ΓΈΛΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΛΆΜΑΤΑ
(Πραγματικές διασκεδαστικές ιστορίες από τη ζωή στην Τρίπολη Αρκαδίας ).
Ο παππούς του Τάκη, φίλου της Κικής, πέθανε αργά τη νύχτα και αμέσως της τηλεφώνησε για συμπαράσταση. Τη νύχτα την πέρασαν δίπλα στο νεκρό, με γείτονες, γνωστούς και φίλους και όπως γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις, θυμήθηκαν όλη τη ζωή του εκλιπόντα ( που δεν ήταν και λίγη...τα ενενήντα έκλεινε ο συγχωρεμένος) , έως τη γέννησή του. Για να περάσει η νύχτα, το κουτσομπολιό έδωσε και πήρε και τις πρώτες πρωινές ώρες ( αφού είχαν βγάλει άγιο άνθρωπο το νεκρό), πέσανε και τα πρώτα ανέκδοτα με τους νέους να κρυφογελούν και τις γριές να αγριοκοιτάνε . Η κηδεία θα γινόταν την άλλη ημέρα , στον Προφήτη Ηλία το απόγευμα. Η οικογένεια του Τάκη, είχε κλείσει και πούλμαν για αυτούς που θα συνόδευαν το νεκρό στην τελευταία του κατοικία.
Η άλλη μέρα ήταν βροχερή και το απόγευμα έβρεχε ασταμάτητα. Η Κική φόρεσε σκούρα ρούχα για την περίσταση και ψηλές γόβες μαύρες ( γιατί μόνο αυτές είχε να ταιριάζουν με την περίσταση) , έκλεισε για συντροφιά τη φίλη της τη Χριστίνα και στις τέσσερις, ήταν στο ναό για την τελετή.
Η εκκλησία ήταν γεμάτη από γερόντια που έκλαιγαν γοερά , ίσως επειδή έβλεπαν την κλάση τους να καλείται και από νεότερους που εύχονταν να φτάσουν στα χρόνια του εκλιπόντα.
Τελείωσε η νεκρώσιμη ακολουθία και ο κόσμος πέρασε από τους συγγενείς, αποχαιρέτησε το νεκρό και μαζεύτηκε στο προαύλιο να περιμένει να προχωρήσει η νεκροφόρα μπροστά για να την ακολουθήσουν , όπως ήθελε η παράδοση.
Η Κική και η Χριστίνα βγήκαν από τους τελευταίους, η βροχή είχε δυναμώσει αρκετά και εκεί που κατέβαιναν τα τρία σκαλιά της εκκλησίας, τα ψηλά τακούνια της Κικής, γλίστρησαν και βρέθηκε φαρδιά πλατιά στο πλακόστρωτο , μπροστά στα έκπληκτα μάτια του πλήθους. Κολλητά έρχονταν οι τέσσερις που κουβαλούσαν το φέρετρο και οι δύο μπροστινοί κουβαλητές, σκόνταψαν στο πεσμένο σώμα της, γονάτισαν και παραλίγο να πέσει ο νεκρός επάνω της ( αφού να φανταστείτε, είδε το καραφλό κεφάλι του γέροντα σε απόσταση αναπνοής), αλλά οι άνθρωποι βρήκαν την ισορροπία τους γρήγορα πριν το πτώμα βρεθεί στην αγκαλιά της. Η Χριστίνα στο αντίκρισμα του αναπάντεχου σκηνικού , αντί να βοηθήσει, έβαλε τα γέλια. Η Κική μία φώναζε για βοήθεια, μία έβριζε τη φίλη της, μέχρι που έσπευσε ο υπεύθυνος της τελετής και τη σήκωσε. Η Χριστίνα δεν μπορούσε να σταματήσει τα γέλια , έτσι παρέσυρε και την παθούσα , που μούσκεμα μέχρι το κόκκαλο, ξεμαλλιασμένη και με κτυπημένο το πόδι, αντί να κλαίει, ξέσπασε σε νευρικά γέλια. Έχετε ακούσει ότι το γέλιο και το χασμουρητό είναι μεταδοτικό; να λοιπόν η απόδειξη.
Στην αρχή, τις κοιτούσαν όλοι διστακτικά, μετά αυτοί που κουβαλούσαν τη σωρό έβαλαν τα γέλια και ακολούθησαν οι υπόλοιποι.
Μόνο οι παπάδες ( που έβλεπαν τους πιστούς να γελούν αναίτια , το φέρετρο στη μέση του δρόμου ακίνητο, χωρίς γνώση αυτών που είχαν προηγηθεί) , είχαν εξαγριωθεί και φώναζαν.
" Ντροπή" και " δεν έχετε σεβασμό για το νεκρό" .
Μόνο τότε τους κόπηκε το γέλιο και έτρεξαν στα λεωφορεία να κρυφτούν μέχρι να συνέλθουν.
Περιττό να σας πω, ότι ο Τάκης το πήρε προσωπικά και έκανε να τους μιλήσει ένα μήνα.
Εύα Ρούνη
1/11/22
Δημοσιεύτηκε στις 4 Μαρτίου 2007 Κυριακή στην εφημερίδα Αρκαδικά Νέα
Δημοσίευση σχολίου