Στα μονοπάτια της σάτιρας
Η ΣΠΑΣΜΈΝΗ ΚΑΡΈΚΛΑ
( Πραγματικές, διασκεδαστικές ιστορίες από τη ζωή στην Τρίπολη Αρκαδίας).
Για τη Χριστίνα,την Κική και την Άρτεμη σας έχω πάλι μιλήσει και στο μέλλον θα σας ξαναμιλήσω.
Η παρέα δεν μειωνόταν, άλλωστε πόσο άλλο να μειωθεί, μόνο κατά καιρούς αυξανόταν.
Τα μικρά, περίεργα περιστατικά της ζωής τους θα μας κρατήσουν συντροφιά και ίσως μέσα από αυτά, κατανοήσετε καλύτερα τις δικές σας παρέες, που μπορεί να μοιάζουν ή που μπορεί να είναι πολύ διαφορετικές από την συγκεκριμένη.
Κύριο θέμα συζήτησης, εκτός από τα καθημερινά κουτσομπολιά της πόλης, ήταν για το πώς θα αδυνατίσουν. Έβλεπαν στη βόλτα και τα καφέ στο Πάρκο και την πλατεία, αδύνατες- αιθέρες υπάρξεις και αναρωτιόντουσαν πώς είναι δυνατόν να διατηρούν τέτοια σώματα.
Ένα βραδάκι καλοκαιριού, βγήκαν για καφέ στο Πάρκο, με τη Χριστίνα μέσα στα μούτρα, γιατί είχε φάει περισσότερο τις τελευταίες ημέρες και μην τολμώντας να ανέβει στη ζυγαριά, νόμιζε ότι είχε πάρει κιλά στα σίγουρα.
Φτάνοντας και πριν καθήσουν, έριξαν μιά ματιά τριγύρω. Σε μιά άκρη του Πάρκου, κάθονταν μία άγνωστη παρέα. Είδαν όμως τη Χριστίνα να έχει καρφώσει τα μάτια της εκεί.
- Τί κοιτάς; Τη ρώτησε η Κική. Είναι κάποιος γνωστός σου;
- Κοίτα με τρόπο αυτήν που κάθεται στην παρέα.
Την ξανθιά. Είμαι τόσο χοντρή;
Η Κική κοίταξε με όση διακριτικότητα μπορούμε και είδε πράγματι μία κοπέλα , από τη μέση και επάνω σχεδόν κανονική, αλλά από τη μέση και κάτω, τεράστιων διαστάσεων.
- Την είδα, της είπε. Είναι λίγο χοντρούλα από τη μέση και κάτω. Ε, τί έγινε; εμείς είμαστε καλύτερες;
-Δεν κατάλαβες, διαφώνησε η Χριστίνα, έχουν αλλάξει τις καρέκλες στο Πάρκο και τις βλέπω λίγο στενές. Αλλά αφού χωράει αυτή, θα χωράω και εγώ.
Έβαλαν τα γέλια γιατί είχε δίκιο. Ήταν σαφώς πιο αδύνατη στο επίμαχο σημείο, από τη ξανθιά άγνωστη.
- Άντε προχώρα να κάτσουμε, της είπαν μέσα από τα γέλια. Έκατσαν αλλά την είδαν να χλωμιαζει , να ιδρώνει και να φωνάζει πανικόβλητη.
- Κική , Άρτεμη, τα μπράτσα της καρέκλας έχουν μπει στην κοιλιά μου. Πώς θα βγω από εδώ;
Χωρίς να το πολυσκεφτεί η Άρτεμις ξεστόμισε.
- Ξεχείλισες μου φαίνεται. Πόσο έφαγες το Σαββατοκύριακο;
Η Χριστίνα στα χάλια της,( πονούσε κιόλας) , με χαμηλή φωνή ψέλλισε.
- Ελάτε βοηθήστε με να βγω από εδώ, πριν γίνουμε ρεζίλι, γιατί η καρέκλα είναι έτοιμη να σπάσει και τα μπράτσα της να χωθούν πιο βαθιά στη μέση μου.
Σηκώθηκαν διστακτικά, η Άρτεμις κράταγε σταθερή την καρέκλα από πίσω και η Κική κρατώντας την από τα χέρια, τραβούσε από μπροστά μέχρι που ξεσφήνωσε . Και εκεί που μουρμούριζε εκνευρισμένη, για το πόσο είχε παχύνει σε δύο ημέρες, και κοιτούσε δολοφονικά την κοπέλα απέναντι που αν και τεράστιων διαστάσεων, απολάμβανε ατάραχη τον καφέ της, διαπιστώνουν ότι η συγκεκριμένη καρέκλα, που από τύχη διάλεξε, ήταν σπασμένη, με αποτέλεσμα να λυγίσει κάτω από το βάρος της και τα μπράτσα να σφηνωθούν στα πλευρά της.
Δεν μπορείτε να φανταστείτε την ανακούφιση και την ικανοποίηση της όταν αλλάζοντας κάθισμα, χωρούσε και περίσσευε.
Δεν μπορείτε ακόμα να φανταστείτε το βρίσιμο που έφαγε η Άρτεμις για εκείνο το αυθόρμητο " ξεχείλισες" .
Εύα Ρούνη
26/10/22
( Δημοσιεύτηκε στις 7 Ιουλίου 2006 Παρασκευή
στην εφημερίδα Αρκαδικά Νέα)
Δημοσίευση σχολίου