Ασίκηδες
Καφενεία Ασίκηδων.
Οι ασίκηδες ήταν καλλιτέχνες του 18ου αιώνα που εκπροσωπούσαν τη γνήσια λαϊκή μουσική και ποίηση . Καταγόμενοι από διάφορες φυλές και προερχόμενοι από τις φτωχότερες τάξεις του λαού διατηρούν πολλά στοιχεία της νομαδικής ζωής, και υμνούν τον έρωτα, τη φιλία, τη φύση, την κοινωνική δικαιοσύνη, την ταπεινότητα, τον ηρωισμό κ.α. Mε σύντροφο το σάζι (τούρκικο ένχορδο όργανο) ή ταμπουράς στα ελληνικά , περιοδεύουν στα χωριά και τις πόλεις παίζοντας και ερμηνεύοντας τραγούδια της λαϊκής παράδοσης ή αυτοσχεδιάζοντας καινούργια.
Περιπλανώμενοι και μοναχικοί που γυρνούσαν από χωριό σε χωριό και τραγουδούσαν τον πόνο και τον καημό όχι μόνο τον δικό τους αλλά όλου του λαού.Κατά βάση αγράμματοι που κατάφεραν να σώσουν έναν ολόκληρο πολιτισμό και μια παράδοση , που με τη μαγεία της τέχνης τους καυτηρίαζαν το άδικο χωρίς περιστροφές.
Αναφερόμαστε σε ανθρώπους που μας κάνουν να συνειδητοποιούμε πως τελικά η παράδοση είναι μία, πως τα αρχέγονα πρότυπα είναι πανανθρώπινα και μας ενώνουν.
Το τραγούδι του ασίκη, που σημαίνει εραστής, ερωτευμένος, παθιασμένος με τη ζωή, ξεκινάει από έναν απλό έρωτα και γίνεται έρωτας της ελεύθερης ζωής και της παγκοσμιότητας.
Οι προομηρικοί ραψωδοί- αοιδοί, οι μεσαιωνικοί τροβαδούροι, οι πλανήτες τσιγγάνοι μελωδοί αλλά ακόμη και οι λυράρηδες της Κρήτης και κάποιοι αυθεντικοί ρεμπέτες, έχουν αρκετά συγγενή καλλιτεχνικά χαρακτηριστικά με τους ασίκηδες.
Υπήρχαν και στην κυρίως Ελλάδα όπου μαζεύονταν στα καφενεία κατά τα πρότυπα της Μ.Ασίας και της Πόλης.
Ας μη ξεχνάμε το γεγονός ότι πολλά δημοτικά τραγούδια μνημονεύουν ασίκηδες όπως το Καλαβρυτινό " Ένας ασίκης απ το Λειβάρτζι " Χ.Πανούτσου ,και το τραγούδι "Τώρα το βράδυ βράδυ " Γ. Παπασιδέρη.
Ένα καφενείο-ταβέρνα υπήρχε κ στο Ζυγοβίστι, που φέρει εξωτερικά αναρτημένη την πινακίδα:
Πρώην Ταβέρνα
Των Ασίκηδων
1748
Λαογραφικό Μουσείο Ζυγοβιστιου
Δημοσίευση σχολίου