Σ Κ Ι Ρ Ι Τ Ε Σ
Κι ὅμως ! Οἱ πιὸ σκληροὶ τῆς περίφημης Σπαρτιατικῆς Φάλαγγας ἦταν... Ἀρκάδες
Ναὶ καλὰ τ'ακούσατε ! Υπῆρχαν μαχητὲς ποὺ ἦταν ὑπέρτεροι, ὡς αὐτόνομες μονάδες, ἀπὸ τοὺς Σπαρτιᾶτες. Αὐτὸ ποὺ εἶναι λιγότερο γνωστὸ εἶναι ὅτι στὴ σύνθεση τῆς φάλαγγας τῶν Σπαρτιατῶν συμπεριλαμβάνονταν κάποιοι ξεχωριστοὶ πολεμιστές, τῶν ὁποίων οἱ μαχητικὲς ἱκανότητες καὶ τὰ στρατιωτικὰ προσόντα ξεπερνοῦσαν ἀκόμη καὶ αὐτὰ τοῦ Λακεδαιμόνιου πολεμιστῆ.
Οὐσιαστικὰ ἦταν ἡ ἐπίλεκτη ὁμάδα τῆς Φάλαγγας, κάτι σὰν ἡ «Δύναμη Δέλτα» αὐτῆς, ἡ ὁποία ἀποτελοῦνταν ἀπὸ ὀρεσίβια φυλῶν Ἀρκάδων, ποὺ κατοικοῦσαν στὴν ἀρχαία Σκιρίτιδα τῆς νότιας Ἀρκαδίας. Ἡ Σκιρίτιδα ὑπαγόταν στὴν Σπάρτη, οἱ πολῖτες της ὅμως εἶχαν διατηρήσει ἀρκετὲς ἀπὸ τὶς ἐλευθερίες τους. Ἐπρόκειτο γιὰ μιὰ ὀρεινή, δύσβατη καὶ ἀφιλόξενη περιοχή, στὰ βόρεια τῆς Λακωνίας, ἀνάμεσα στοὺς ποταμοὺς Οἰνούντα καὶ Εὐρώτα. Ἡ στρατηγικὴ θέση της Σκιρίτιδας ἦταν καμβικὴ γιὰ τὴν ἄμυνα καὶ τὴν ἀσφάλεια τῆς Λακεδαίμονος ὁδήγησε στὴν ἀπὸ νωρὶς ἐνσωμάτωσή της στὸ κράτος τῆς Σπάρτης. Ἀπὸ τὴ στενωπό της Σκιρίτιδας διέρχετο ἡ ἀμαξιτὴ ὁδὸς ποὺ συνέδεε, μέσῳ Τεγέας, τὸ Ἄργος μὲ τὴ Σπάρτη καὶ χάρη στοὺς Σκιρίτες πολεμιστὲς ἀσφάλισε τὰ βόρεια σύνορά της ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς της, Ἀρκάδες καὶ Ἀργείους.
Ὅταν ἡ περιοχὴ προσαρτήθηκε, δόθηκε στοὺς κατοίκους της ἡ ἰδιότητα τοῦ «περίοικου», δηλαδὴ τοῦ ἐλεύθερου πολίτη χωρὶς πολιτικὰ δικαιώματα. Οἱ περίοικοι ἦταν κατὰ βάση οἱ κάτοικοι τῶν λακωνικῶν περιχώρων καὶ δὲν λάμβαναν στρατιωτικὴ ἐκπαίδευση τοῦ ἐπιπέδου ἑνὸς πολίτη τῆς Σπάρτης. Ἀσχολοῦνταν μὲ τὴ γεωργία, τὴν κτηνοτροφία καὶ τὴν ξυλουργία. Δὲν μετεῖχαν στὰ κοινὰ καὶ οἰκονομικὰ καὶ βρίσκονταν ὑπὸ τὴν αὐστηρὴ κηδεμονία τῶν Σπαρτιατῶν. Ὡστόσο οἱ Σκιρίτες ἦταν πολὺ σκληροὶ ἄνθρωποι, μὲ ἀξιομνημόνευτη ἀνδρεία καὶ ἀποστροφὴ στήν... ὑποδούλωση. Ποιῶντας ἔξυπνα οἱ Σπαρτιᾶτες, τοὺς ἔκαναν συμμάχους τους, καλῶντας τοὺς ἐπανδρώσουν τὴ σπαρτιατικὴ φάλαγγα. Σύμφωνα μὲ τὸν Διόδωρο τὸν Σικελιώτη, ἦταν ἄντρες μὲ σπάνια δύναμη καὶ ἀντοχή, ἱκανοὶ νὰ φέρουν εἰς πέρας τις πιὸ ἀπαιτητικὲς ἀποστολές.
Παρ' ὅλο ποὺ οἱ κάτοικοί της ἦταν Ἀρκάδες στὴν καταγωγή, ἡ ὀρεινὴ αὐτὴ περιοχὴ ταυτίστηκε ἀπολύτως, πολιτικὰ καὶ στρατιωτικά, μὲ τὴ Σπάρτη, ἀναλαμβάνοντας ρόλο «φρουροῦ» της.
Ἡ μοῖρα των Σκιριτῶν ὀνομαζόταν ἀρχικὰ «Σκιρίτης Λόχος» καὶ θεωρούταν ἡ «ἐλὶτ» τῆς σπαρτιατικῆς φάλαγγας. Σύμβολο τοὺς ἦταν ἕνα ἄσπρο γεράκι σὲ μαῦρο φόντο. Ἀποτελεῖτο ἀπὸ 600 ἄνδρες, ἐπιλεγμένους γιὰ τὴ σωματική τους δύναμη καὶ ἀντοχή. Ὁ Θουκυδίδης μας πληροφορεῖ ὅτι στὴ μάχη κατεῖχαν τὸ ἀριστερὸ πλευρὸ τῆς παράταξης, δίπλα στὸν Βασιλιᾶ, ἐνῷ τὸ δεξιὸ κατεῖχαν οἱ Σπαρτιᾶτες.
Σύμφωνα μὲ τὶς ἀναφορὲς τῶν ἱστορικῶν, ὅταν ἡ Σπαρτιατικὴ Φάλαγγα προέλαυνε πρὸς ἐμπλοκὴ μὲ τὸν ἐχθρό, οἱ Σκιρίτες ἦταν τὸ μοναδικὸ τμῆμα ποὺ κινεῖτο μπροστὰ ἀπὸ τὸ βασιλιᾶ. Ἐνεργοῦσαν ὡς ἐμπροσθοφυλακὴ καὶ ὁρισμένες φορὲς βρίσκονταν ἀκόμη πιὸ μπροστὰ καὶ ἀπὸ τοὺς ἔφιππους ἀνιχνευτές.
Τὶς νύχτες ἀναλάμβαναν ἐξ ὁλοκλήρου τὴ φύλαξη, ἦταν ὑπεύθυνοι γιὰ τὴν ἀνίχνευση τοῦ ἐδάφους καὶ στρατοπέδευαν σὲ σημεῖα ἀπὸ ὅπου μποροῦσαν νὰ διακρίνουν ἀπὸ μακριὰ τοὺς ἐχθροὺς καὶ τὶς κινήσεις τους.
Ἐκτὸς ἀπὸ ρόλο φρουρῶν, ἰχνηλατῶν καὶ εμπροσθοφυλακῆς, εἶχαν καὶ αὐτὸν τοῦ «προσκόπου» στὸ σπαρτιατικὸ στρατό. Στὴν ἀρχαιότητα οἱ πρόσκοποι ἦταν στρατιωτικὰ τμήματα ποὺ ἀναλάμβαναν δύσκολες ἀποστολές, κάτι σὰν τὶς σημερινὲς εἰδικὲς δυνάμεις. Ἕνα χαρακτηριστικὸ ποὺ τοὺς προσομοιάζει μὲ τοὺς σύγχρονους καταδρομεῖς εἶναι ὅτι στὶς νυχτερινὲς καταδρομικὲς ἐπιχειρήσεις ἔβαφαν τὸ πρόσωπο καὶ τὸ σῶμα τους μαῦρο, μὲ σκόνη ἀπὸ κάρβουνο γιὰ ἀπόκρυψη-παραλλαγή.
Ἂν καὶ ἐλάχιστα πράγματα ἔχουν σωθεῖ γιὰ τὴ δράση τους, γνωρίζουμε ὅτι ἡ σημαντικότερη καταδρομικὴ ἐπιχείρηση ἑνὸς ἀποσπάσματος Σκιριτῶν ἔλαβε χώρα κατὰ τὴ μάχη τῶν Θερμοπυλῶν καὶ εἶχε ὡς στόχο τὴ δολοφονία τοῦ ἴδιου του Ξέρξη!
Καὶ θὰ τὸ εἶχαν πιθανότατα καταφέρει, ἀλλάζοντας τὸν ροῦ τῆς Ἱστορίας, ἂν ἦταν λίγο πιό... τυχεροί. Σύμφωνα μὲ τὸν Διόδωρο τὸν Σικελιώτη, ἡ μικρὴ ὁμάδα ἀνδρῶν κατάφερε νὰ τρυπώσει στὸ ἀντίπαλο στρατόπεδο καὶ νὰ φτάσει ἕως τὴ σκηνὴ τοῦ Πέρση βασιλιᾶ, τὸν ὁποῖο ὡστόσο δὲν βρῆκε μέσα. Ἐντὸς τῆς βασιλικῆς σκηνῆς ἦταν δύο ἀδελφοί του Ξέρξη, οἱ στρατηγοὶ Ἀβροκόμης καὶ Ὑπεράνθης, οἱ ὁποῖοι καὶ δολοφονήθηκαν ἀπὸ τοὺς Σκιρίτες. Τὸ ἀπόσπασμα ἐξοντώθηκε τελικὰ ἀπὸ τὴ δύναμη τῶν ἐπίλεκτων Περσῶν «Ἀθανάτων», ὅταν ἀργότερα ἔγινε ἀντιληπτό, ὡστόσο τὸ ἠθικὸ πλῆγμα ποὺ εἶχε προκαλέσει στὸν ἐχθρὸ ἦταν βαρύτατο.
Σύμφωνα μὲ μιὰ ἄλλη πηγὴ δέ, ὁ διοικητὴς τῆς μοίρας των Σκιρίτων ἦταν αὐτὸς ποὺ σκότωσε τὸν ἀρχιστράτηγο τῶν Περσῶν, Μαρδόνιο κατὰ τὴ μάχη τῶν Πλαταιῶν.
Οἱ μεγαλύτεροι οἰκισμοὶ τῆς Σκιρίτιδας ἦταν τὸ Οἷον καὶ οἱ Καρυές, ὁ τόπος καταγωγῆς τῶν διάσημων Καρυάτιδων. Τὸ Οἷον ὀνομάζεται σήμερα Κερασιά, ἐνῷ ἡ περιοχὴ τῆς ἀρχαίας Σκιρίτιδας ἐντάσσεται στὸ δῆμο Τρίπολης. Στὴν ἀπογραφὴ τοῦ 2001 εἶχε 1.600 κατοίκους. Στὴν ἱστορικὴ ἀπογραφὴ ὅμως τῆς Ἑλλάδας κατέχει σαφῶς μεγαλύτερη... ἔκταση ἀπὸ τὴν ἐδαφικὴ καὶ πληθυσμιακή της.
Πηγή https://www.ethnos.gr/history/article/144294/skirithsloxosoieidikesdynameisthssparthspoyphgannaallaxoynthnistoriatonthermopylon
'' Ἐπιμένουμε νὰ προβάλουμε παλιότερες ἀναπαραστάσεις ποὺ δημιουργοῦνταν ἀπὸ καλλιτέχνες σὰν αὐτὴ τοῦ Mariusz Kozik πρίν τὴν ἔξαρση τῆς ΑΙ τεχνητῆς νοημοσύνης γιὰ τὸν λόγο πὼς δὲν βρίθουν ἱστορικῶν ἀνακριβειῶν καὶ ὑπερβολῶν. Βλέπεις πλέον ἀναπαραστάσεις Σπαρτιατῶν ποὺ παρ' ὅτι εἶναι ἐντυπωσιακὲς βρίθουν ὅμως ἀπὸ ἀναχρονισμοὺς καὶ αὐθαίρετες προσθῆκες, ὅπως ὀμφαλόσχημες ἀσπίδες, ξίφη τύπου ἐξκάλιμπερ, κράνη Ρωμαίων λεγεωνάριων καὶ κανένα ἔμβλημα ἢ ἐπίσημο ποὺ νὰ παραπέμπει σὲ Λακεδαιμονιακὸ σύμβολο. ''
Αρχαία Ελλάδα
Δημοσίευση σχολίου