Facebook Twitter«Μεγάλωσα στην Τρίπολη και στο χωριό, εκεί ήταν το σπίτι των παππούδων μου και εκεί περνούσα όλα μου τα Σαββατοκύριακα ως παιδί».ΑΝ ΑΠΟΜΟΝΩΝΑΜΕ, τελείως αυθαίρετα, μερικά μόνο στοιχεία της ζωής της Χαράς, θα παρουσιαζόταν μπροστά μας μια κάπως περίεργη διαδρομή. Πολιτικός μηχανικός που φτιάχνει χειροποίητα σαπούνια, και ζει από αυτό, σε ένα μικρό χωριό έξω από την Τρίπολη, μετά από 15 χρόνια ζωής στο κέντρο της Αθήνας.
Όταν μιλήσεις όμως μαζί της, καταλαβαίνεις πως αυτά τα φαινομενικά αταίριαστα κομμάτια συνθέτουν ένα πολύ όμορφο και ενδιαφέρον παζλ. Ακολουθεί η συζήτηση μαζί της.
«Mένω στο Θάνα, ένα χωριό 5 χλμ. έξω από την Τρίπολη, που δεν έγινε προάστιο της πόλης γιατί μας έπιασε η κρίση και σταμάτησε η ανοικοδόμηση που σταδιακά θα γέμιζε αυτά τα 5 χλμ. με νέα σπίτια. Είναι ένα χωριό γεμάτο αμυγδαλιές, χτισμένο σε έναν λόφο, και βλέπει την πόλη και το οροπέδιο από ψηλά, τριγυρισμένο από βουνά (Μαίναλο, Αρτεμίσιο). Ενώ έχει αρκετούς μόνιμους κατοίκους, η ζωή όλων είναι στην Τρίπολη. Το χωριό, εκτός από έναν πολύ ενεργό πολιτιστικό σύλλογο και μια ταβέρνα, δεν έχει τίποτα άλλο. Έχει το χαρακτηριστικό κρύο της Τρίπολης βέβαια και είναι υπέροχο που το πρωί μπορείς να δεις μια θάλασσα από ομίχλη να σκεπάζει ό,τι βρίσκεται χαμηλότερα.
Μεγάλωσα στην Τρίπολη και στο χωριό, εκεί ήταν το σπίτι των παππούδων μου και εκεί περνούσα όλα μου τα Σαββατοκύριακα ως παιδί, μέχρι που στα 13 μου μετακομίσαμε και εμείς οικογενειακώς στο χωριό. Βέβαια, τότε καθόλου δεν μου άρεσε, αφού εμένα η ζωή μου (φίλοι, φροντιστήρια, σχολείο) ήταν στην Τρίπολη και δεν μπορούσα να πηγαινοέρχομαι μόνη μου.
«Προς όποιον σκέφτεται να πάει να ζήσει στην επαρχία, η συμβουλή μου είναι “μην το σκέφτεσαι, κάν' το”. Σίγουρα δεν θα είναι εύκολο στην αρχή, αν όμως θες να ζεις πιο ήρεμα, όλα τα άλλα θα τα βρεις. Και τη δουλειά και τους ανθρώπους. Η ψυχική ισορροπία που κερδίζεις φεύγοντας από την Αθήνα ανοίγει τους ορίζοντες του μυαλού σε άπειρες νέες δυνατότητες».
Στην Αθήνα πήγα ως φοιτήτρια, πολιτικός μηχανικός, και πέρασαν αρκετοί μήνες μέχρι να συνηθίσω να ζω εκεί. 15 χρόνια έμεινα στην Αθήνα, τελείωσα τις σπουδές μου, δούλεψα και έζησα την καραντίνα. Ηλιούπολη, Ζωγράφου, Πετράλωνα, Εξάρχεια και Καλλιθέα οι περιοχές που έζησα, με αγαπημένη περίοδο τη διαμονή στα Πετράλωνα και τα Εξάρχεια, μιας και μπορούσα να είμαι παντού με τα πόδια.
Facebook Twitter «Δεν θα μπορούσα να έχω πάρει καλύτερη απόφαση, με κανέναν τρόπο δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να ζει στην Αθήνα και να μη βλέπω κάθε μέρα πράσινο και βουνά».Στην Αθήνα –και ενώ ήμουν φοιτήτρια– ξεκίνησα να φτιάχνω σαπούνια και αρκετά αργότερα γνώρισα και ερωτεύτηκα την αναρρίχηση και την ορειβασία. Μετά τις καραντίνες και όλη αυτήν τη φρίκη που ήταν η Αθήνα εκείνη την περίοδο, βλέποντας πόσο αυτά τα δύο χρόνια την είχαν ασχημύνει στα μάτια μου, έχοντας πλέον έναν σκύλο και έχοντας επίσης αποφασίσει να κάνω δουλειά μου τα σαπούνια, μετά από έναν χωρισμό και χωρίς σπίτι πλέον στην Αθήνα, το να επιστρέψω στην Τρίπολη ήταν η μόνη βιώσιμη λύση.
Εδώ το εργαστήριο θα φτιαχνόταν σε ιδιόκτητο χώρο και εγώ είχα ένα σπίτι να μείνω – μαζί με τους γονείς μου αρχικά, τώρα πλέον μόνη μου. Είχα μεγάλη ανησυχία για το πώς θα πήγαινε η δουλειά, αφού δεν θα ήμουν στην Αθήνα όπου βρισκόταν όλη η μέχρι τότε πελατεία μου, αλλά για όλους τους γύρω μου ήταν πολύ ξεκάθαρο ότι έκανα το σωστό βήμα. Άλλωστε ήξεραν ήδη ότι σε πολλά πράγματα είχα κάνει στροφή 180 μοιρών τα προηγούμενα χρόνια. Κι εγώ, ενώ η Τρίπολη είναι μια πόλη που τότε δεν είχε τίποτα το θελκτικό, ήξερα ότι εκεί θα μπορούσα να ηρεμήσω και να στήσω τη δουλειά μου με άμεση πρόσβαση σε όλες μου τις πρώτες ύλες.
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΤΑΞΙΔΙΑ«Σε ένα χωριό με εκατό ανθρώπους, μπορείς να κάνεις τη διαφορά πιο εύκολα»08.02.25
Η μετάβαση ήταν δύσκολη. Για ένα εξάμηνο η ζωή μου ήταν εργαστήριο - σπίτι και σκυλιά. Για τον επόμενο χρόνο, ο αδελφός μου, ως από μηχανής θεός, μου βρήκε μια παράλληλη δουλειά στο Ηράκλειο Κρήτης, οπότε και πηγαινοερχόμουν, έναν μήνα Κρήτη, δυόμισι εβδομάδες Τρίπολη, ενάμιση μήνα Κρήτη, έναν μήνα Τρίπολη. Η δουλειά σταδιακά αυξανόταν και έπρεπε να είμαι όλο και περισσότερο στο εργαστήριο, οπότε έκλεισε το κεφάλαιο Κρήτη.
Για να αποκτήσω ποιότητα ζωής στην Τρίπολη ξεκίνησα διάφορες δραστηριότητες, με στόχο να γνωρίσω νέους ανθρώπους, μιας και από τους σχολικούς μου φίλους οι ελάχιστοι που βρίσκονται εδώ ήταν ήδη γονείς. Συνειδητοποίησα πως είναι πολύ περισσότεροι απ’ ό,τι νόμιζα οι νέοι άνθρωποι που ζουν εδώ και προς μεγάλη μου έκπληξη μέχρι και σήμερα γνωρίζω συνεχώς ανθρώπους που εκτιμώ και θαυμάζω.
Μέχρι τώρα, εκτός του ότι μου λείπουν οι φίλοι που παραμένουν στην Αθήνα, κανένα αρνητικό δεν μπορώ να βρω στο ότι πλέον ζω σε ένα χωριό έξω από την Τρίπολη. Η δουλειά πηγαίνει πολύ καλά και μάλιστα οι κάτοικοι με γνωρίζουν σιγά σιγά και δικτυώνομαι τοπικά. Υπάρχει –πράγμα που επίσης δεν περίμενα– ενδιαφέρον για τα φυσικά προϊόντα και πολλοί που θέλουν να κάνουν αλλαγή στις συνήθειές τους. Δύο σεμινάρια σαπωνοποιίας που έχω κάνει τον τελευταίο έναν χρόνο είχαν τεράστια συμμετοχή και πλέον έχω φανατικούς πελάτες!
Facebook Twitter «Όλα περνάνε από τα χέρια μου, από τα βότανα, που τα μαζεύω τριγύρω στο χωριό (καλέντουλα, χαμομήλι, λεβάντα, δάφνη κ.ά.) για να φτιάξω τα εκχυλίσματά μου, την παραγωγή σαπουνιών και καλλυντικών, τη συσκευασία, το μάρκετινγκ, τη διαχείριση του site».Όσον αφορά τη ζωή μου, πλέον έχω χρόνο να κάνω τα πάντα. Προλαβαίνω μέσα σε μια μέρα να δουλέψω, να δω φίλους, να πάω στο ΙΕΚ που παρακολουθώ, να παίξω μουσική, να πάω βόλτα με τα σκυλιά και γενικά να κάνω ό,τι θέλω. Δεν θα μπορούσα να έχω πάρει καλύτερη απόφαση, με κανέναν τρόπο δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να ζει στην Αθήνα και να μη βλέπω κάθε μέρα πράσινο και βουνά.
Το brand μου ονομάζεται Soap n’ Goods. Φτιάχνω φυσικά σαπούνια με την ψυχρή μέθοδο σαπωνοποίησης και κάποια καλλυντικά (φυσικά αποσμητικά, lip balm, ενυδατικά σώματος, στερεό conditioner μαλλιών κ.ά.). Η φιλοσοφία που με διέπει είναι να χρησιμοποιώ μόνο και πάντα φυσικά υλικά (τεχνητά αρώματα και χρώματα δεν υπάρχουν στα δικά μου προϊόντα), αν είναι δυνατό στην πιο πρωτογενή τους μορφή (για παράδειγμα, δεν θα αγοράσω γάλα καρύδας από το σούπερ μάρκετ για το σαπούνι με την καρύδα, θα αγοράσω καρύδες και θα φτιάξω το γάλα καρύδας), και τα πάντα να είναι zero waste ή να επαναχρησιμοποιούνται. Όλα περνάνε από τα χέρια μου, από τα βότανα, που τα μαζεύω τριγύρω στο χωριό (καλέντουλα, χαμομήλι, λεβάντα, δάφνη κ.ά.) για να φτιάξω τα εκχυλίσματά μου, την παραγωγή σαπουνιών και καλλυντικών, τη συσκευασία, το μάρκετινγκ, τη διαχείριση του site.
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΤΑΞΙΔΙΑ«Στα Ρουμάνια, στις πλαγιές της Πίνδου με οδήγησαν οι μέλισσες»25.05.24
Η ιδιαιτερότητα στην παραγωγή μου είναι ότι στα σαπούνια δεν χρησιμοποιώ ούτε αιθέρια έλαια. Όταν συνειδητοποίησα πόσο φυτό χρειάζεται για να παραχθεί το αιθέριο έλαιο που θα αρωματίσει μία παρτίδα σαπουνιού (π.χ. για 40 σαπούνια των 100 γρ. χρειάζομαι 150 γρ. αιθέριο έλαιο λεβάντας, το οποίο για να παραχθεί χρειάζεται τουλάχιστον 15 κιλά άνθος λεβάντας), αποφάσισα ότι για εμένα αυτό είναι σπατάλη, σε ένα προϊόν που τελικά το ξεπλένεις από επάνω σου.
Έτσι, ανέπτυξα και προσπαθώ εδώ και δέκα χρόνια να βελτιστοποιήσω τη μέθοδο των εκχυλισμάτων. Χρησιμοποιώ μια πολύ μικρότερη ποσότητα φυτού (περίπου 200 γρ. ανά παρτίδα 40 σαπουνιών), την οποία βάζω μέσα στο ελαιόλαδο και την αφήνω για μήνες. Το άρωμα περνάει στο ελαιόλαδο και μαζί με ένα αντίστοιχο δυνατό τσάι φτιάχνω το σαπούνι. Σαφώς το άρωμα είναι πιο ήπιο απ’ ό,τι με το αιθέριο έλαιο, αλλά για ευαίσθητες μύτες και ευαίσθητες επιδερμίδες είναι ό,τι καλύτερο.
Στα μελλοντικά μου σχέδια είναι να φτιάξω ένα νέο, μεγαλύτερο εργαστήριο, ιδανικά πέτρινο, στο οποίο να μπορώ να φιλοξενώ και εργαστήρια σαπωνοποιίας. Ονειρεύομαι κάποια στιγμή να κάνω αρωματοποιία, πάλι από το μηδέν, από την πρωταρχική πρώτη ύλη, από τα ίδια τα λουλούδια, σαν να λέμε. Θέλω, όπως μέχρι τώρα έχω καταφέρει να ζω από την επιχείρησή μου, να συνεχίσω να το κάνω μεγαλώνοντας λίγο ακόμα, ώστε να υπάρχει μια οικονομική ασφάλεια μέσα στη γενικότερη ανασφάλεια στην οποία ζούμε. Και αφού η επιχείρηση θα δουλεύει πιο αυτόνομα, να μπορέσω να πιάσω τις υπόλοιπες αγάπες μου, κεραμική, υφαντική, μουσική.
Facebook Twitter «Το brand μου ονομάζεται Soap n’ Goods. Φτιάχνω φυσικά σαπούνια με την ψυχρή μέθοδο σαπωνοποίησης και κάποια καλλυντικά».Από τους πιο ενδιαφέροντες ανθρώπους που έχω γνωρίσει εδώ, στην Τρίπολη, είναι η Χριστίνα. Αναπληρώτρια θεατρολόγος, με καταγωγή από εδώ, αλλά όλη της τη ζωή την έχει περάσει μετακινούμενη από πόλη σε πόλη. Τρίπολη καθόλου δεν ήθελε να έρθει, αλλά με το που ήρθε, και μη μπορώντας να μείνει στάσιμη, δημιούργησε ένα θεατρικό εργαστήρι, μετά μια μουσική κομπανία, μετά μια ομάδα ανθρώπων με τους οποίους συζητάμε και οργανωνόμαστε και παρεμβαίνουμε μέσω της τέχνης στον δημόσιο χώρο. Τώρα όλοι όσοι έχουμε μαζευτεί και γνωριστεί μέσω εκείνης έχουμε μία ή και πολλές ομάδες στις οποίες ανήκουμε. Μας έχει δώσει χώρο και τρόπο να εκφραστούμε ο καθένας μέσω της δεξιότητάς του. Εγώ σε αυτές τις ομάδες βρήκα τον χώρο να παίζω μουσική, αρχικά κιθάρα και τώρα μπαγλαμά, να τραγουδήσω ρεμπέτικα και να δουλέψω πάνω στη μουσική θρυλικών
θεατρικών παραστάσεων.
Το σπουδαίο είναι ότι σε αυτή την πόλη έχω βρει τα πάντα, δωρεάν μαθήματα κεραμικής, μέσω του Στασινοπούλειου Ιδρύματος, δύο ορειβατικούς συλλόγους με πλούσιο πρόγραμμα και δύο πίστες αναρρίχησης, ανθρώπους με τους οποίους ορειβατώ, παίζω μουσική, συζητώ πολιτικά, μια Σέρβα υψίφωνο που κάνει μαθήματα φωνητικής, ανθρώπους που διοργανώνουν επί 20 χρόνια παραδοσιακά Κούλουμα σε έναν οικισμό πέντε σπιτιών που έχει πλέον γίνει ένα από τα πιο όμορφα μυστικά της περιοχής, παρέα που δημιουργεί δικά της επιτραπέζια, φίλους που έχουν τις δικές τους μικρές επιχειρήσεις και μοιραζόμαστε τα προβλήματα και τις ιδέες μας, ένα δημόσιο ΙΕΚ να φοιτήσω και να εμβαθύνω τις γνώσεις μου πάνω στα φυσικά καλλυντικά, καταξιωμένους πανεπιστημιακούς φαρμακοποιούς που γίνονται σιγά σιγά φίλοι.
Facebook Twitter To μουσουλμανικό τζαμί από τα χρόνια της τουρκοκρατίας.Πάμε τώρα και στα ιδιαίτερα ιστορικά στοιχεία του τόπου. Ένα παράξενο του χωριού, του Θάνα, είναι ότι έχει τζαμί. Ναι, ναι, μουσουλμανικό τζαμί, από τα χρόνια της τουρκοκρατίας, μισογκρεμισμένο βέβαια πια, στέκει όμως ένα κομμάτι της θολωτής οροφής του. Ιστορικά η Τριπολιτσά είχε πολύ μεγάλο τουρκικό πληθυσμό και το Θάνα ήταν επαρχία με 19 χωριά και πάνω από 500 οικογένειες. Το τζαμί χτίστηκε γύρω στο 1600. Ο μύθος λέει ότι στην ευρύτερη περιοχή του χωριού υπάρχει θαμμένος θησαυρός με λίρες και ο παππούς μου έλεγε ότι ως παιδί είχε όντως βρει μια τουρκική λίρα καθώς έπαιζε.
Δεύτερο αξιομνημόνευτο για τον τόπο αυτό είναι ότι λίγο πιο έξω από το χωριό έγινε η δολοφονία του Πάνου Κολοκοτρώνη, γεγονός με το οποίο ο πολιτιστικός σύλλογος του χωριού, και ιδιαίτερα ο πατέρας μου, έχει ασχοληθεί πολύ και έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις ενημέρωσης του κόσμου, διότι ο Πάνος Κολοκοτρώνης δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια του εμφυλίου που ακολούθησε την Επανάσταση του 1821, μεταξύ Φιλικών και κοτζαμπάσηδων (σαν να λέμε λαός και πρώην εξουσία), καθώς είχε ταχθεί με τους αντικυβερνητικούς δίπλα στον πατέρα του.
Προς όποιον σκέφτεται να πάει να ζήσει στην επαρχία η συμβουλή μου είναι “μην το σκέφτεσαι, κάν' το”. Σίγουρα δεν θα είναι εύκολο στην αρχή, αν όμως θες να ζεις πιο ήρεμα, όλα τα άλλα θα τα βρεις. Και τη δουλειά και τους ανθρώπους. Η ψυχική ισορροπία που κερδίζεις φεύγοντας από την Αθήνα ανοίγει τους ορίζοντες του μυαλού σε άπειρες νέες δυνατότητες».
Facebook: Soap n' Goods
Instagram: @soapngoods
Δημοσίευση σχολίου